Przejdź do zawartości

Adam Bielecki (matematyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Feliks Bielecki
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1910
Borysław

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 2003
Lublin

Profesor
Specjalność: matematyk
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1935

Habilitacja

1949

Profesura

1950

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”[1]

Adam Feliks Bielecki (ur. 13 lutego 1910 w Borysławiu, zm. 10 czerwca 2003 w Lublinie) – polski matematyk, profesor, specjalizujący się w analizie matematycznej oraz podstawach geometrii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1931 ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł doktora filozofii uzyskał w 1935 na podstawie pracy O integralnym przedstawianiu m-wymiarowych powierzchni zawartych w n-wymiarowej przestrzeni euklidesowej za pomocą funkcji uwikłanych napisanej pod kierunkiem Witolda Wilkosza. W latach 1936–1939 pracował w Katedrze Fizyki Teoretycznej UJ. W listopadzie 1939 został uwięziony w ramach Sonderaktion Krakau, do kwietnia 1940 przebywał w obozach w Sachsenhausen i Dachau. Po zwolnieniu wrócił do Krakowa, pracował jako korepetytor i nauczyciel, angażował się w tajne nauczanie.

W 1945 pracował krótko w Zakładzie Matematycznym I na UJ, następnie do 1947 w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. Habilitację obronił na UMCS w 1949 roku. Profesor nadzwyczajny od 1950 roku, zwyczajny od 1958. Był członkiem PPS i następnie PZPR w latach 1948–1981[1]. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na UMCS[2].

W 1951 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha. W PRL odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia Polski Ludowej, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”[3].

Badania

[edytuj | edytuj kod]

Zajmował się głównie redukcją aksjomatów geometrii euklidesowej podanej przez Davida Hilberta do systemu aksjomatów niezależnych. Badał także własności rodzin rozwiązań niektórych uogólnień równań różniczkowych zwyczajnych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 59–60. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Dorota Gałaszewska-Chilczuk, Miejsce partii komunistycznej na "czerwonym" Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w latach 1944-1989, Pamięć i Sprawiedliwość 2008, Tom 7, Numer 2 (13), s. 269
  3. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 86

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]