Aleksandyr Dimitrow

Aleksandyr Dimitrow
Александър Димитров
Pełne imię i nazwisko	Александър Тенев Димитров
Data urodzenia	1878
Data śmierci	22 października 1921
	Minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego
Okres	od 7 października 1919; do 27 czerwca 1921
Przynależność polityczna	Bułgarski Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Krystio Pastuchow
Następca	Konstantin Tomow
	Minister wojny
Okres	od 24 czerwca 1921; do 22 października 1921
Poprzednik	Aleksandyr Stambolijski
Następca	Konstantin Tomow
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandyr Tenew Dimitrow (bułg. Александър Тенев Димитров, ur. 1878 we wsi Słokoszczica, Obwód Kiustendił, zm. 22 października 1921 w Gornej Koznicy, Obwód Kiustendił^[1]) – bułgarski nauczyciel i polityk, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 14. (1908–1911), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920) i 19. (1920–1923) kadencji, minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii (1919–1921), minister wojny (1921), minister kolei, poczt i telegrafów (1921)^[1].

Życiorys

W 1895 ukończył szkołę pedagogiczną w Kiustendile, a następnie pracował jako nauczyciel we wsiach Nowoseliany, Gorna Koznica, Korkina, Bobow Dol i Szatrowo, zajmował się także promowaniem wśród ludności wiejskiej nowoczesnych metod uprawy roślin. W czasie pobytu w Szatrowie wydawał czasopismo Szatrowski glas^[1]. W tym czasie korespondował z działaczem ludowym Janko Zabunowem. Od 1899 zaangażował się w tworzenie Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (zemedelców)^[1]. Od 1906 pełnił funkcję skarbnika partii, a następnie jej sekretarza. Współpracował także z Wewnętrzną Macedońsko-Odryńską Organizacją Rewolucyjną (WMORO), a zwłaszcza z jej działaczem Jane Sandanskim. W 1908 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do parlamentu, od 1914 pełnił funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego zemedelców^[1]. W czasie I wojny światowej należał do przeciwników zaangażowania Bułgarii w działania wojenne.

W 1919 objął kierownictwo resortu spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego w gabinecie Aleksandra Stambolijskiego. Na przełomie 1919/1920 zajmował się tłumieniem strajku kolejarzy i pocztowców. W 1921 objął kierownictwo resortu wojny. Aby złagodzić konflikty Bułgarii z Królestwem SHS i Grecją podjął działania zmierzające do ograniczenia aktywności oddziałów macedońskich na pograniczu^[1].

Zamach i śmierć

22 października 1921 Dimitrow został zamordowany na rozkaz przywódcy WMORO Todora Aleksandrowa^[2]. Minister wyjechał z Sofii samochodem służbowym do Gornej Koznicy wspólnie z bratankiem i czeskim przedsiębiorcą. W odległości 17 km od Kiustendiłu samochód zaatakował oddział Iwana Byrły. Po wybuchu bomby samochód zjechał na pobocze, próbujący się bronić Dimitrow został zastrzelony, a następnie martwe już ciało zmasakrowano nożami. Zginęli także towarzysze podróży Dimitrowa. Napastnicy zrabowali pieniądze i kosztowności przewożone w samochodzie^[2].

Życie prywatne

Aleksandyr Dimitrow był żonaty (żona Apragia), miał córkę Irinę.

Publikacje

1899: Събуден селянин
1899: Мисли и мечти
1900: Нещастна сирота
1906: Пропорционалната изборна система
1908: Сдружените земеделци и изборната борба
1909: Наръчната книжка за сдружения земеделец

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 152–153.
↑ ^a ^b Как убиха министъра на войната Александър Димитров. 168chasa.bg. [dostęp 2020-04-03]. (bułg.).

Bibliografia

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 152–153.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 152–153.

[chasa-2] Как убиха министъра на войната Александър Димитров. 168chasa.bg. [dostęp 2020-04-03]. (bułg.).

[1]

[2]