Archidiecezja algierska
Archikatedra Najświętszego Serca w Algierze | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
10 sierpnia 1838 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Archikatedra metropolitarna | |
| Biskup diecezjalny | |
| Biskup senior | |
| Dane statystyczne (2020) | |
| Liczba wiernych • odsetek wiernych |
4 090 |
| Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych |
32 |
| Liczba osób zakonnych |
78 |
| Liczba parafii |
9 |
| Powierzchnia |
54 900 km² |
Położenie na mapie Algieru | |
Położenie na mapie Algierii | |
| Strona internetowa | |
Archidiecezja algierska (łac. Archidioecesis Algeriensis, franc. Archidiocèse d'Alger) – katolicka archidiecezja algierska położona w północnej części kraju. Siedziba arcybiskupa znajduje się w archikatedrze Najświętszego Serca w Algierze.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze biskupstwo (Ikosim, Icosium) na terenie dzisiejszej archidiecezji algierskiej powstało w II wieku wraz z ekspansją chrześcijaństwa na zachód. W tym czasie dochodziło do prześladowań wiernych tej religii ze strony władz Imperium Rzymskiego. Działo się tak aż do 313, kiedy to cesarz Konstantyn Wielki wydał tzw. edykt mediolański, który wprowadził równouprawnienie religijne dla chrześcijan. Diecezja ta została zlikwidowana w V wieku wraz z najazdami barbarzyńców na północno-zachodnią Afrykę. Została ona przywrócona wraz z podbojem tych ziem przez cesarza bizantyjskiego Justyniana w 534. Wraz z podbojem Maghrebu przez Arabów i przymusowej islamizacji biskupstwo ponownie uległo likwidacji w 710[1].
W okresie średniowiecza oraz nowożytnym na terenie Algierii miały miejsce liczne misje, których efektem było ustanowienie w 1632 wikariatu apostolskiego. Jednak dopiero po podboju Algierii przez Francję w 1830 papież Grzegorz XVI zdecydował się utworzyć 10 sierpnia 1838 diecezję Iulia Caesarea, która obejmowała obszar całej kolonii francuskiej. Biskupstwo to było sufraganią archidiecezji Aix[2].
25 lipca 1866 papież Pius IX wydzielił z terytorium biskupstwa dwie mniejsze diecezje: orańska oraz konstantynowską. Dotychczasową diecezję Iulia Caesarea przemianowano oficjalnie na algierską i podniesioną do rangi archidiecezji, ustanawiając ją ponadto metropolią. W 1905 w archidiecezji istniało 108 parafii, a katolicy stanowili 11% ogółu ludności (350 tysięcy) w 1959, jednak w wyniku masowej emigracji katolików z Algierii, która spowodowana była wojną o niepodległość, wywalczoną w 1962 liczba ta drastycznie spadła[3].
W 2012 urzędnicy kurii archidiecezjalnej ocenili, że z żyjących w archidiecezji katolików regularnie w mszach świętych uczestniczy jedynie 50 z nich[4].
Biskupi
[edytuj | edytuj kod]Główni Patroni
[edytuj | edytuj kod]- św. Pere Ermengol de Rocafort
- św. Piotr Nolasco
- bł. Rajmund Llull
Główne świątynie
[edytuj | edytuj kod]Na terenie archidiecezji algierskiej znajduje się łącznie kilkadziesiąt kościołów i kaplic, z których do najważniejszych świątyń należą:
- Katedra Najświętszego Serca w Algierze
- Bazylika Matki Boskiej Afrykańskiej w Algierze
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ P. Johnson, Historia chrześcijaństwa, Gdańsk 1995.
- ↑ A. Kasznik-Christian, Algieria, Warszawa 2006, s. 6.
- ↑ A. Kasznik-Christian, op. cit., s. 12, 309-314.
- ↑ 50 algériens se christianisent chaque dimanche, artykuł w www.emarrakech.info z 2.11.2012. emarrakech.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-12)]. [on-line] [dostęp: 1.12.2012]
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Archidiecezja algierska [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-04-01] (ang.).
- Archidiecezja algierska w bazie gcatholic.org [dostęp 2023-04-01] (ang.).