Bogdan Klich

Bogdan Klich

Bogdan Klich (2023)
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1960 Kraków
Minister obrony narodowej
Okres	od 16 listopada 2007 do 2 sierpnia 2011
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Poprzednik	Aleksander Szczygło
Następca	Tomasz Siemoniak
Odznaczenia

Bogdan Klich podczas 66. posiedzenia Senatu (2014)

Z Robertem Gatesem podczas wizyty w Pentagonie (2010)

Bogdan Klich (2021)

Bogdan Adam Klich (ur. 8 maja 1960 w Krakowie) – polski polityk, lekarz i politolog. Poseł na Sejm IV kadencji (2001–2004), poseł do Parlamentu Europejskiego (2004–2007), w latach 2007–2011 minister obrony narodowej, senator VIII, IX, X i XI kadencji (2011–2024), chargé d’affaires RP w Stanach Zjednoczonych (od 2024).

Życiorys

Jest synem profesora Adama Klicha oraz jego żony Marii. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Jest absolwentem studiów medycznych na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie (1986) oraz historii sztuki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1987).

W latach 70. współpracował z opozycją demokratyczną – po śmierci Stanisława Pyjasa był działaczem młodzieżówki Studenckiego Komitetu Solidarności. Należał do założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów. W latach 1980–1981 zasiadał w jego władzach, a następnie działał w podziemnym NZS. W stanie wojennym został internowany 12 stycznia 1982, osadzono go w Załężu. W tym samym roku został tymczasowo aresztowany, był przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Krakowie oraz w Klinice Nefrologii AM. W latach 80. działał w Ruchu Wolność i Pokój. Oskarżony o obrazę organów władzy PRL, postępowanie zakończyło się w październiku 1982 wyrokiem uniewinniającym. W 1988–1989 współzałożyciel i członek środowiska „Czas Przyszły”.

Po ukończeniu studiów pracował jako lekarz psychiatra w krakowskim szpitalu neuropsychiatrycznym. W latach 1988–1990 był redaktorem naczelnym czasopisma artystycznego „Tumult”. W 1990 objął kierownictwo działu informacji w TVP Kraków. Od 1992 do 1995 ponownie pracował jako lekarz, m.in. w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Ludwika Rydygiera w Krakowie.

Należał do Komitetu Obywatelskiego, Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (1990–1991), Unii Demokratycznej (1991–1994) i Unii Wolności (1994–2000). W wyborach w 1991 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia UD. W latach 90. zasiadał we władzach krajowych UD i UW. W 1993 współtworzył Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji w Krakowie, pełniąc funkcję jego prezesa do 1997. Następnie, po przekształceniu Centrum w Instytut Studiów Strategicznych, był jego dyrektorem w latach 1997–2007.

W latach 1998–1999 był doradcą pełnomocnika rządu ds. negocjacji z Unią Europejską. Od 1999 do 2000 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej w rządzie Jerzego Buzka, odpowiedzialnego za politykę obronną i kontakty Polski z NATO. Został tez wykładowcą na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej, z listy której został wybrany do Sejmu IV kadencji w okręgu krakowskim. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych. Od maja do lipca 2004 był europosłem V kadencji w ramach delegacji krajowej. W 2004 został wybrany do PE VI kadencji. Należał do frakcji Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów. W latach 2004–2007 był przewodniczącym Delegacji do spraw stosunków z Białorusią. 15 listopada 2007 zrezygnował z mandatu, obejmując następnego dnia stanowisko ministra obrony narodowej w pierwszym rządzie Donalda Tuska.

11 kwietnia 2010 został członkiem Międzyresortowego Zespołu do spraw koordynacji działań podejmowanych w związku z tragicznym wypadkiem lotniczym pod Smoleńskiem, powołanego przez premiera Donalda Tuska po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku. 20 maja 2010 został powołany przez tymczasowo wykonującego obowiązki Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W styczniu 2011 posłowie klubu parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości wystąpili z wnioskiem o wotum nieufności, zarzucając Bogdanowi Klichowi polityczną współodpowiedzialność za katastrofę lotniczą w Smoleńsku i odpowiedzialność za zły w ich ocenie stan polskich sił zbrojnych. Poparcie dla wniosku zadeklarowali posłowie Sojuszu Lewicy Demokratycznej i Polska Jest Najważniejsza. Ostatecznie wniosek nie uzyskał większości w Sejmie (za wnioskiem KP PiS głosowało 194 posłów, przeciw było 234).

28 lipca 2011 złożył dymisję ze stanowiska ministra, a 2 sierpnia 2011 został odwołany przez prezydenta RP. Okres kierowania MON przez Bogdana Klicha był krytykowany przez część prasy fachowej. W szczególności zarzucano ministrowi brak planowania rozwoju i przypadkowe zakupy niepotrzebnego sprzętu.

W wyborach w 2011 uzyskał mandat senatora z ramienia PO. Kandydując w okręgu nr 33, otrzymał 95 439 głosów. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję (dostał 71 852 głosy). W Senacie IX kadencji był przewodniczącym grupy senatorów klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. W wyborach w 2019 został ponownie senatorem, otrzymując 123 080 głosów. Po wyborach objął funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej.

W wyborach w 2023 również uzyskał mandat senatora, otrzymując 184 334 głosy. W XI kadencji został przewodniczącym Komisji Spraw Unii Europejskiej. Powoływany w skład Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W 2024 został powołany na członka Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Krakowie oraz Rady Muzeum przy Zamku Królewskim na Wawelu – Państwowych Zbiorach Sztuki.

W połowie listopada 2024 zrzekł się mandatu senatora i objął kierownictwo Ambasady RP w Waszyngtonie jako chargé d’affaires.

Życie prywatne

Ojciec trójki dzieci. Posługuje się językiem angielskim i francuskim.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2001		Platforma Obywatelska	Sejm IV kadencji	nr 13	11 307 (14,36%)
2004			Parlament Europejski VI kadencji	nr 10	81 465 (11,21%)
2011			Senat VIII kadencji	nr 33	95 439 (52,53%)
2015			Senat IX kadencji		71 852 (38,04%)
2019		Koalicja Obywatelska	Senat X kadencji		123 080 (54,66%)
2023			Senat XI kadencji		184 334 (70,90%)

Odznaczenia

• Odznaka pamiątkowa Ministerstwa Obrony Narodowej (ex officio, 2007)
• Medal „Milito Pro Christo” (2010)
• Order „Za Zasługi” II stopnia (Ukraina, 2010)
• Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (Estonia, 2014)

Bibliografia

• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. IV kadencja. Przewodnik, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002 . Brak numerów stron w książce
• Posłowie IX kadencji: Bogdan Klich [online], sejm.gov.pl [dostęp 2015-08-02] .
• Senatorowie X kadencji: Bogdan Klich [online], senat.gov.pl [dostęp 2015-08-02] .
• MonikaM. Litwińska MonikaM., Bogdan Klich, Encyklopedia Solidarności [zarchiwizowane 2023-01-27] .

Linki zewnętrzne

• Bogdan Klich, klich.pl [zarchiwizowane 2024-07-25] .