Przejdź do zawartości

Beskid Makowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beskid Makowski
Ilustracja
Mapa regionu
Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion

Region karpacki

Prowincja

Karpaty Zachodnie

Podprowincja

Zewnętrzne Karpaty Zachodnie

Makroregion

Beskidy Zachodnie

Mezoregion

Beskid Makowski

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. śląskie
woj. małopolskie

Beskid Makowski (dawniej nazywany Beskidem Średnim, 513.48) – grupa górska, część Beskidów Zachodnich. Od zachodu sąsiaduje z Beskidem Małym, Kotliną Żywiecką i Beskidem Żywieckim, od północy z Pogórzem Wielickim, od wschodu z Beskidem Wyspowym, od południa z Kotliną Rabczańską, Pasmem Babiogórskim i pasmem Beskidów Orawskich (po słowackiej stronie). Najwyższym szczytem jest Lubomir (902 m)[potrzebny przypis], natomiast według regionalizacji Jerzego Kondrackiego Mędralowa[1].

Granice

[edytuj | edytuj kod]
Beskid Makowski w granicach według Jerzego Kondrackiego
Rejon przełęczy Przysłop
Polana Pękalówka i panorama widokowa
Pasmo Koskowej Góry
Jałowiec
Kapliczka pod Jaworzyńskim Wierchem
Hala Trzebuńska
Pasmo Pewelskie
Osiedla Zawoi w Paśmie Przedbabiogórskim

Według najnowszej regionalnej geografii fizycznej Polski, granice Beskidu Makowskiego są następujące[2]:

  • granica zachodnia i południowa: od Wadowic doliną Skawy do Jordanowa dalej potokiem Malejówka do Krzczonówki.
  • granica północna: po północnej stronie Pasma Babicy od Wadowic do Myślenic dalej północnymi stokami Pasma Lubomira i Łysiny.
  • granica wschodnia: doliną Krzyworzeki i Kasieniczanki do jej ujścia w Rabie; dalej w dół doliną Raby do jej dopływu Krzczonówki.

Rzeźba terenu

[edytuj | edytuj kod]

Beskid Makowski zbudowany jest z piaskowców magurskich przewarstwionych warstwami łupków. W łupkach wyrzeźbione zostały doliny rzeczne. Składa się z wielu rozczłonkowanych pasm górskich i wzniesień. Są to (w nawiasie najwyższy szczyt pasma):

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

Na klimat w Beskidzie Makowskim wpływa zróżnicowana rzeźba terenu i położenie geograficzne[3]. Średnia temperatura wynosi od 5 do 7 °C. Wiosna trwa długo i jest chłodna i deszczowa, nawroty niskiej temperatury występują aż do maja. Lato bywa trochę cieplejsze niż w Beskidzie Żywieckim, lecz trwa tyle samo. Jesień jest długa i sucha. Notowane są częste wahania temperatury, tak, jak i w reszcie regionu. Zima utrzymuje się zazwyczaj od końca listopada do marca. Przeciętnie najwięcej opadów zaobserwowano w czerwcu i w sierpniu, a najmniej w październiku, średnia roczna wynosi 800 mm. Podobnie jak w Beskidzie Wyspowym zdarzają się tu inwersje temperatury.

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

Jest to obszar dość gęsto zaludniony. Lasy występują głównie na wyższych grzbietach górskich, natomiast doliny i śródgórskie zrównania zajęte są pod uprawy rolne i osady ludzkie[1]. Na terenie Beskidu Makowskiego znajdują się 4 miasta: Maków Podhalański, Sucha Beskidzka, Jordanów oraz Myślenice[4].

Zagospodarowanie turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Schroniska

[edytuj | edytuj kod]

Na obszarze Beskidu Makowskiego znajduje się jedyne w tym mezoregionie Schronisko PTTK na Kudłaczach

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
Pasmo Koskowej Góry
szlak turystyczny niebieski Sucha Beskidzka – Mioduszyna – Maków Podhalański
szlak turystyczny żółty Maków Podhalański – StańkowaKoskowa GóraParszywkaPrzełęcz DziałGrońPcim
szlak turystyczny czarny łącznikowy pomiędzy niebieskim i żółtym (jw.)
szlak turystyczny zielony Maków Podhalański – Budzów
szlak turystyczny niebieski Bieńkówka – Koskowa Góra – Przełęcz JabconiówkaGrońZarębkiJordanów
szlak turystyczny zielony OsielecGroń (810 m)Skomielna CzarnaTokarnia – Knapówka – GrońStróża
szlak turystyczny czarny Zębalowa – Tokarnia – GrońZawadka – dojście do szlaku żółtego pod Kotoniem
szlak turystyczny żółty Lubień – Zębalowa – Krzeczów
Pasmo Babicy
szlak turystyczny czerwony Mały Szlak Beskidzki na odcinku: ZembrzyceChełmZachełmnaPalczaBieńkowska GóraBabicaTrzebuńska GóraSularzowaMyślenice
szlak turystyczny niebieski Stryszów – Chełm
szlak turystyczny zielony Budzów – Mysia GóraPrzełęcz WrotkaStronie
szlak turystyczny żółty Przełęcz Wrotka – Skawinki
szlak turystyczny niebieski Przełęcz SanguszkiKrowia Góra – Bieńkówka
szlak turystyczny czarny łącznikowy pomiędzy szlakiem niebieskim (jw.) i czerwonym Małym Szlakiem Beskidzkim
szlak turystyczny zielony Stróża – dojście do szlaku czerwonego Małego Szlaku Beskidzkiego pod Sularzową

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2, OCLC 830133845.
  2. Andrzej Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski: praca zbiorowa, Poznań: [Warszawa]: Bogucki Wydawnictwo Naukowe ; na zlecenie Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, 2021, ISBN 978-83-7986-381-5 [dostęp 2024-01-20].
  3. Andrzej Matuszczyk, Beskid Średni: przewodnik turystyczny, Emilia Krzyżanowska-Kalkowska (red.), wyd. 2, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1984, s. 5–6, ISBN 83-7005-019-0 (pol.).
  4. Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]