Gotcha journalism

Gotcha journalism (z ang. dziennikarstwo „i tu cię mam”) – w dziennikarstwie określenie oznaczające metodę wywiadu, polegającą na takim stawianiu pytań i prowokowaniu rozmówcy, by ten zdyskredytował sprawę, w obronie której przemawia, swój charakter, postawę bądź też osłabił swą reputację^[1]. Celem gotcha journalismu jest takie przygotowanie materiału filmowego lub dźwiękowego, by ten mógł zostać selektywnie przerobiony, kompilowany, a następnie wyedytowany czy opublikowany, stawiając rozmówcę w nieprzychylnym świetle^[2]. Termin pochodzi od angielskiego potocznego zwrotu gotcha, got you, znaczącego tyle co i tu cię mam, mam cię^[3].

Techniki

Jedną z metod używanych w gotcha journalismie jest takie oddalenie się od zamierzonego tematu wywiadu, by rozmówca nie spostrzegł się, iż zaczyna mówić o niekorzystnej dla niego sprawie. Gdy rozmówca wyrazi swoją opinię, którą dziennikarz chce zdyskredytować, zostaje przedstawiony materiał czy podane informacje potwierdzające opinię przeciwną. W gotcha journalismie rozmówca jest często zmuszony do obrony, nierzadko do tłumaczenia się ze swoich wcześniejszych wypowiedzi poza głównym tematem aktualnie przeprowadzanego wywiadu. W tego typu wywiadzie rozmówca nie jest w stanie jasno przedstawić swoich argumentów, zaprezentować w pełni swojej pozycji i powodów postawy^[2].

Gotcha journalism zawsze z premedytacją dyskredytuje i ośmiesza rozmówców, przedstawiając ich jako samych sobie zaprzeczających, mających złą wolę, niekompetentnych czy też niemoralnych^[4].

Manipulowanie cytatami, zdjęciami, szczególnie archiwalnymi jest czymś naturalnym w procesie edycyjnym, przede wszystkim w czasopismach, i nie może być potraktowane jako gotcha journalism, dopóki nie pojawią się jasne motywy chęci wprowadzenia w błąd rozmówcy, eksperta czy publiczności.

Gotcha journalism w Stanach Zjednoczonych

W 1964 wyrokiem w sprawie New York Times Co. przeciwko Sullivan Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zmniejszył swobodę obrony osób publicznych przed zniesławianiem w mediach, ustalając możliwości ingerowania w życie i przeprowadzania ostrych wywiadów przez dziennikarzy prasowych, telewizyjnych czy radiowych^[5].

Przypisy

↑ Peter H. Russell: Two Cheers for Minority Government: The Evolution of Canadian Parliamentary Democracy. 2008, s. 167. (ang.).
↑ ^a ^b Susan White: Be a Freelance Writer. Global Media Publications, 2007. ISBN 978-81-89940-33-1. (ang.).
↑ Debra J. Saunders: Gotcha, gotcha, gotcha. www.sfgate.com, 2005-07-14. [dostęp 2013-06-08]. (ang.).
↑ Patricia Moy, Michael Pfau: With Malice Toward All?: The Media and Public Confidence in Democratic Institutions. Greenwood Publishing Group, 2000, s. 43. ISBN 978-0-275-96434-4. (ang.).
↑ New York Times Co. v. Sullivan, 376 U.S. 254.

Linki zewnętrzne

„Gotcha journalism po polsku”, Mariusz Max Kolonko, Mówię jak jest

[1] Peter H. Russell: Two Cheers for Minority Government: The Evolution of Canadian Parliamentary Democracy. 2008, s. 167. (ang.).

[WhiteS-2] Susan White: Be a Freelance Writer. Global Media Publications, 2007. ISBN 978-81-89940-33-1. (ang.).

[3] Debra J. Saunders: Gotcha, gotcha, gotcha. www.sfgate.com, 2005-07-14. [dostęp 2013-06-08]. (ang.).

[4] Patricia Moy, Michael Pfau: With Malice Toward All?: The Media and Public Confidence in Democratic Institutions. Greenwood Publishing Group, 2000, s. 43. ISBN 978-0-275-96434-4. (ang.).

[5] New York Times Co. v. Sullivan, 376 U.S. 254.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]