Gabriel Fauré

Gabriel Fauré
	; Gabriel Fauré, portret autorstwa Johna Singera Sargenta
Imię i nazwisko	Gabriel Urbain Fauré
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1845 ; Pamiers
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1924 ; Paryż
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, organista
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cantique de Jean Racine w wykonaniu Les Petits Chanteurs de Passy

Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu^[1], pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.

Życiorys

W latach 1854–1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d’Eylau, St. Sulpice i od 1877 św. Magdaleny. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 – dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, É. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.

Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.

Wraz z Césarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.

Odznaczony został Legią Honorową, kolejno w stopniu kawalera (1890), oficera (1903), komandora (1910), wielkiego oficera (1920) i krzyżem wielkim (1923)^[2]. Od władcy Hiszpanii otrzymał Order Izabeli Katolickiej (1908), a od księcia Monako Wielką Wstęgę Orderu św. Karola (1913)^[3].

Ważniejsze utwory

Utwory chóralne

Cantique de Jean Racine, Op. 11 (1865)
Les Djinns, Op. 12 (1875) – na podstawie wiersza Victora Hugo
La Naissance de Vénus, Op. 29
Requiem d-moll, Op. 48 (1877, zorkiestrowane w 1899)
Ave verum corpus, Op. 65 No. 1
Ave Maria, Op. 67

Utwory orkiestrowe

Pawana, Op. 50
Suita orkiestrowa F-dur
Symfonia d-moll
Masques et bergamasques suita ork.

Utwory kameralne

I Sonata A-dur na skrzypce i fortepian
Andante B-dur na skrzypce i fort.
II Sonaty na wiolonczelę d-moll, g-moll
Kwartet smyczkowy e-moll
Romans B-dur na skrzypce i fort
Papillon, A-dur, na wiolonczelę i fort.

Utwory fortepianowe

Kwartet fortepianowy c-moll, Op. 15
II Kwintety fortepianowe d-moll, Op.89,c-moll, Op.115
Kwartet fortepianowy g-moll, Op.45

Utwory harfowe

Une châtelaine en sa tour, Op.110 (1918)
Impromptu, Op.86 (1904)

Przypisy

↑ Gabriel Fauré na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
↑ Gabriel Urbain Faure (LH/940/44). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)
↑ Edward R. Phillips: Gabriel Faure. A Guide to Research. Nowy Jork: Garland Publishing, 2003, s. 6. (ang.).

Linki zewnętrzne

Gabriel Fauré – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Nuty na Gabriel Fauré stronie Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
Gabriel Fauré – nuty w bibliotece Polona

[1] Gabriel Fauré na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).

[LH-2] Gabriel Urbain Faure (LH/940/44). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

[3] Edward R. Phillips: Gabriel Faure. A Guide to Research. Nowy Jork: Garland Publishing, 2003, s. 6. (ang.).

[1]

[2]

[3]