Ge Hong

Ge Hong
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	葛洪
Pismo tradycyjne	葛洪
Hanyu pinyin	Gě Hóng
Wade-Giles	Ko Hung
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ge Hong (ur. ok. 283, zm. ok. 343) – chiński arystokrata, uczony i alchemik taoistyczny żyjący w okresie dynastii Jin.

Pochodził z dobrze sytuowanej rodziny^[1], mieszkającej w Danyang w prowincji Jiangsu^[2]. W młodości otrzymał klasyczne wychowanie konfucjańskie, później jednak zwrócił się ku taoizmowi; w swojej późniejszej pracy próbował połączyć obie te szkoły, czerpiąc z konfucjanizmu wartości etyczne, zaś z taoizmu metafizykę i alchemię^[3].

Znajdując się pod silnym wpływem popularnych wówczas okultystyczno-alchemicznych szkół taoistycznych, poświęcił się poszukiwaniu sposobów osiągnięcia nieśmiertelności^[4].

Jego głównym dziełem jest Baopuzi (抱朴子), dzielące się na część wewnętrzną i zewnętrzną. W części wewnętrznej opisał szczegółowo techniki i praktyki prowadzące do zdobycia nieśmiertelności i zharmonizowania energii yin i yang, jak również opisy rozmaitych magicznych ziół, talizmanów czy eliksirów. W części zewnętrznej zawarł natomiast swoją autobiografię oraz myśli w duchu konfucjańskim^[5]. Napisał również Shenxian zhuan (神仙傳), zawierający biografie nieśmiertelnych^[6].

Przypisy

↑ Patricia Buckley Ebrey: Chinese civilization: a sourcebook. New York: Simon and Schuster, 1993, s. 91. ISBN 0-02-908752-X.
↑ Phyllis G. Jestice: Holy people of the world: a cross-cultural encyclopedia. T. 3. Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2004, s. 296. ISBN 1-57607-355-6.
↑ Ge Hong, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-02-26] (ang.).
↑ Isabelle Robinet, Phyllis Brooks: Taoism: growth of a religion. Stanford, California: Stanford University Press, 1997, s. 79. ISBN 978-0804728393.
↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 243. ISBN 83-85909-61-3.
↑ Herman Ooms: Imperial politics and symbolics in ancient Japan: the Tenmu dynasty, 650-800. Honolulu: University of Hawaii Press, 2009, s. 150. ISBN 978-0-8248-3235-3.

[1] Patricia Buckley Ebrey: Chinese civilization: a sourcebook. New York: Simon and Schuster, 1993, s. 91. ISBN 0-02-908752-X.

[2] Phyllis G. Jestice: Holy people of the world: a cross-cultural encyclopedia. T. 3. Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2004, s. 296. ISBN 1-57607-355-6.

[3] Ge Hong, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-02-26] (ang.).

[4] Isabelle Robinet, Phyllis Brooks: Taoism: growth of a religion. Stanford, California: Stanford University Press, 1997, s. 79. ISBN 978-0804728393.

[5] Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 243. ISBN 83-85909-61-3.

[6] Herman Ooms: Imperial politics and symbolics in ancient Japan: the Tenmu dynasty, 650-800. Honolulu: University of Hawaii Press, 2009, s. 150. ISBN 978-0-8248-3235-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]