Babe Ruth
| Pełne imię i nazwisko |
George Herman Ruth Jr. | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Babe, The Bambino, The Sultan of Swat | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1895 | ||||||||
| Data i miejsce śmierci |
16 sierpnia 1948 | ||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||
| Rzucał |
lewą | ||||||||
| Debiut |
11 lipca 1914 | ||||||||
| Ostatni występ |
30 maja 1935 | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń |
0,342 | ||||||||
| Home runy |
714 | ||||||||
| Uderzenia |
2873 | ||||||||
| RBI |
2217 | ||||||||
| Win–loss record |
94–46 | ||||||||
| ERA |
2,28 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
| Rok wprowadzenia |
1936 | ||||||||
| Głosów |
95,13% | ||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Babe Ruth, także Babe, The Bambino, The Sultan of Swat, właśc. George Herman Ruth Jr. (ur. 6 lutego 1895 w Baltimore, zm. 16 sierpnia 1948 w Nowym Jorku) – amerykański zawodowy baseballista (1914–1935), bohater popularnego przesądu, tzw. klątwy Bambino.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Nazywany najlepszym zawodnikiem wszech czasów, dzięki swojej waleczności i charyzmie stał się najbardziej rozpoznawalną osobistością amerykańskich lat dwudziestych[1]. Został pierwszym graczem, który zdobył 60 home runów w jednym sezonie (1927), a ustanowiony przez niego rekord pozostawał niepobity aż do roku 1961. Łącznie w całej karierze zdobył 714 home runów, ustanawiając rekord, który pobił dopiero Hank Aaron w 1974 roku. Całkowicie zdominował erę baseballu, w której występował[2].
W 1936 roku został jednym z pięciu baseballistów wybranych do amerykańskiej Hall of Fame. W 1969 roku w setną rocznicę istnienia zawodowego baseballu został uznany za najlepszego gracza wszech czasów. W 1998 roku „The Sporting News” umieścił go na szczycie klasyfikacji 100 najlepszych baseballistów. Rok później głosami kibiców został wybrany do drużyny gwiazd dwudziestego stulecia. ESPN w tym samym roku uznał go za drugiego najwybitniejszego amerykańskiego sportowca XX wieku (wyprzedził go tylko Michael Jordan)[3], natomiast w plebiscycie Associated Press na największych sportowców XX wieku zajął pierwsze miejsce przed Jordanem i Jimem Thorpe[4]. Zespół sportowych ekspertów uznał go także za pierwszą amerykańską gwiazdę sportu, której sława wypłynęła poza dziedzinę, w której występował.
Pomijając statystyki i nagrody Babe Ruth kompletnie zmienił baseball. Często przypisuje mu się dużą zasługę w wybuchu zainteresowania tym sportem w latach dwudziestych. Poza boiskiem był sławny ze względu na swoją charyzmę oraz niezłomność, ale jednak często mówiono o jego nieodpowiedzialnym i lekkomyślnym stylu życia[5]. Powszechnie uznaje się go za jednego z najpopularniejszych sportowców wszech czasów[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Why Babe Ruth Was the Ultimate Symbol of the Roaring '20s. s. Smithsonian. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ Jim Flannery: Major League Baseball: The Case for Babe Ruth as the Best Ever. 12 lutego 2013. s. Bleacher Report. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ Top (US) Athletes of the 20th Century (ESPN, 1999). s. Topend Sports. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ Associated Press Top 100 Athletes of the 20th Century. 3 listopada 2006. s. TennisForum. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ Saul Wisnia, Paul Adomites: Hard Times for Babe Ruth – Babe Ruth. s. HowStuffWorks. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
- ↑ Asia Khatoon: 25 Most Iconic Athletes In The History Of Sports. 28 czerwca 2014. s. List25. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Babe Ruth Biography – Baseball Player (1895–1948). biography.com. [dostęp 2014-08-20]. (ang.).
- Murray Schumach, Babe Ruth, Baseball’s Great Star and Idol of Children, Had a Career Both Dramatic and Bizarre, nytimes.com, 17 sierpnia 1948 [dostęp 2014-08-20] (ang.).