Gra czerwieniejących uszu

Gra czerwieniejących uszu (jap. 耳赤の一局 Mimiaka no ikkyoku) – słynna partia go rozegrana w dniach 21, 24 i 25 lipca 1846 w Osace pomiędzy Shūsaku Hon’inbō (4. dan, czarne) i Gennan’insekim Inoue (8. dan, białe). Gra zakończyła się zwycięstwem Shūsaku przewagą 2 punktów. Nazwę tej historycznej partii tłumaczy się tym, że – według jednego z obserwatorów – po 127. ruchu czarnych uszy Gennan’insekiego zaczęły robić się czerwone.

Okoliczności gry

W kwietniu 1846 siedemnastoletni Shūsaku Hon’inbō opuścił rodzinne strony w prefekturze Hiroszima, gdzie przebywał w celu spotkania się ze swoim opiekunem i sponsorem Asano. Podczas drogi powrotnej do Edo w maju zatrzymał się w Osace. Rozegrał tam cztery gry z Junsetsu Nakagawą, 5. dan, z czego wszystkie wygrał, w tym jedną grając białymi. W tamtych czasach gry przeprowadzano bez komi, więc czarny gracz miał przewagę wynikającą z pierwszego ruchu. Junsetsu był uczniem Gennan’insekiego, który mieszkał w Osace, ale wówczas był w podróży. Junsetsu prawdopodobnie przekonał Shūsaku, aby poczekał na powrót Gennan’insekiego.

W 20 lipca 1846, po powrocie Gennan’insekiego, Shūsaku grał z nim pierwszą grę. Ponieważ Shūsaku był o 4 dan słabszy, tę grę rozgrywano z dwoma kamieniami handicapu dla niego. Po pierwszym dniu gry Gennan’inseki stwierdził, że jest to zbyt duży handicap i zaproponował przerwanie gry i rozegranie kolejnej bez handicapu, gdzie Shūsaku grałby czarnymi. Gra bez handicapu z 8. danem była bezprecedensowym zaszczytem dla 4. dana.

Po „grze czerwieniejących uszu” w 1846 Shūsaku Hon’inbō i Gennan’inseki Inoue rozegrali jeszcze trzy gry. Druga gra została przerwana po 59 ruchach i nie została dokończona, natomiast dwie kolejne wygrał Shūsaku. Ci gracze rozegrali w późniejszym czasie jeszcze jedną grę w 1855, którą Gennan’inseki poddał po 219 ruchach.

Przebieg gry

Taisha jōseki

Ruchy 1-19

Taisha (ruch 10.) była ulubionym ruchem Gennan’insekiego. W tej grze w kontynuacji jōseki biały, zamiast zagrać standardowo w punkt a, rozszerzył się w b. Była to innowacja w jōseki, wymyślona przez Gennan’insekiego. W dalszej części tej sekwencji Shūsaku popełnił błąd. W ruchu 25 przedłużył się zamiast skoczyć do c.

Ruchy 21-25

Ruch czerwieniejących uszu

Po błędzie Shūsaku w fuseki czarny mozolnie odrabiał straty. Zgromadzeni wokół gracze uważali jednak, że biały wygrywa, jedynie lekarz Gennan’insekiego, nieznający się na go, miał inne zdanie. Argumentował to tym, że po 127. ruchu, który wykonał Shūsaku, Gennan’insekiemu zaczęły czerwienieć uszy, co oznaczało jego zadziwienie i zmieszanie. Od tego stwierdzenia wzięła się nazwa ruchu i całej gry.

Ruch czerwieniejących uszu

Ruch 126 był agresywnym zagraniem kontaktowym. Shūsaku potrafił zaakceptować znaczną stratę w tamtej części planszy i wybrał ruch, który miał wpływ na całą planszę. Ruch czerwieniejących uszu był wyjątkowym i dobrym ruchem głównie przez swoją wieloznaczność. Za pomocą tego ruchu Shūsaku jednocześnie wzmocnił atakowane cztery dolne kamienie, rozszerzył swoje górne moyo, zredukował wpływy białego pochodzące z ściany po prawej stronie i zmniejszył terytorium białego z lewej strony. Innymi słowy był to idealny ruch zarówno ofensywny i defensywny.

Po ruchu 127 czarne nie zaczęły wygrywać, ale gra, dotychczas dla nich niekorzystna, stała się równa. Był to punkt zwrotny gry.

Nawiązania

W 63. odcinku anime Hikaru no go tytułowy bohater Hikaru natrafia na tę grę podczas przeglądania starych kifu. Zauważając ruch 127, stwierdza, że ten ruch atakuje wszystkie grupy białego i że tylko geniusz mógł go wykonać. W mandze ta scena pojawia się w rozdziale 129.

Bibliografia

• John Power: Invincible, The Games of Shusaku. Wyd. 2. Tokyo: Kiseido Publishing Company, 1996. ISBN 4-906574-01-7. (ang.). Brak numerów stron w książce