Dolina Muminków w listopadzie
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania | |||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Data wydania polskiego |
1980 | ||
| Wydawca | |||
| Przekład | |||
| |||
Dolina Muminków w listopadzie (szw. Sent i november, fin. Muumilaakson marraskuu) – dziewiąta i ostatnia książka Tove Jansson, należąca do cyklu o Muminkach. Została opublikowana w 1970 roku. Polskie tłumaczenie Teresy Chłapowskiej pochodzi z 1980 roku i do 2011 roku było wznawiane dwunastokrotnie[1].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Późną jesienią kilka postaci – niezależnie od siebie – odczuwa potrzebę spotkania się z Muminkami. Są nimi: Toft (sierota, marzący o spotkaniu z Muminkami, choć nigdy ich nie poznał)[2], Filifonka (która po otarciu się o śmierć decyduje się zmienić sposób życia)[3], Paszczak (znużony swoim życiem organizatora)[4], starszy mężczyzna, nazywający sam siebie Wujem Trujem (pragnący odnaleźć szczęśliwą dolinę, o której słyszał w młodości)[5], Mimbla (planująca odwiedzić swoją siostrę, Małą Mi)[6] i Włóczykij (który zdaje sobie sprawę, że jedynie w Dolinie Muminków będzie w stanie skomponować piosenkę)[6].
Wszyscy bohaterowie spotykają się w domu Muminków. Tam przekonują się, że gospodarze są nieobecni (Muminki przebywały wówczas na wyspie z latarnią morską, opisanej w książce Tatuś Muminka i morze). Wszyscy decydują się zaczekać na powrót rodziny. Wkrótce jednak dochodzi do sporów i utarczek między nowymi mieszkańcami domu Muminków[7].
Tematyka
[edytuj | edytuj kod]W 1970 roku zmarła matka Tove Jansson, Signe Hammarsten-Jansson. Sprawiło to, że Dolina Muminków w listopadzie (powstała w roku śmierci matki Jansson) jest napisana w tonie znacznie poważniejszym niż wcześniejsze utwory z serii[8]. Autorka nie pisała już później nowych książek z tego cyklu, wskazując, że nie była już w stanie odnaleźć dawnej, szczęśliwej Doliny Muminków[9].
Każdy z bohaterów książki zmaga się z jakąś stratą lub brakiem. Gdy przybywają do domu Muminków i zdają sobie sprawę, że gospodarze są nieobecni, zmuszeni są sami zmierzyć się ze swoimi problemami[10]. Dotyczy to w szczególności Tofta (alter ego Tove Jansson), w którego wyobrażeniu Mamusia Muminka jest ideałem matki, a Dolina Muminków nabiera cech utopii[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michał Rogoż. Muminki Tove Jansson na polskim rynku wydawniczym. „Toruńskie Studia Bibliologiczne”. 2, s. 43–67, 2011.
- ↑ T. Jansson, Dolina Muminków w listopadzie, Warszawa 2020, rozdział 2.
- ↑ T. Jansson, Dolina Muminków w listopadzie, Warszawa 2020, rozdział 3.
- ↑ T. Jansson, Dolina Muminków w listopadzie, Warszawa 2020, rozdział 5.
- ↑ T. Jansson, Dolina Muminków w listopadzie, Warszawa 2020, rozdział 7.
- ↑ a b T. Jansson, Dolina Muminków w listopadzie, Warszawa 2020, rozdział 9.
- ↑ T. Jansson, Dolina Muminków w listopadzie, Warszawa 2020, rozdział 11.
- ↑ T. Ørjasæter, Møte med Tove Jansson, Oslo 1985, s. 124-126.
- ↑ Linda Rapp: Jansson, Tove (1914-2001). gltbtq Encyclopedia. [dostęp 2021-11-27]. (ang.).
- ↑ a b B. Westin, Tove Jansson: Ord, bild, liv, Sztokholm 2007, s. 416-433.