Diecezja Kangding

Diecezja Kangding
天主教康定教区
Państwo	Chiny
Siedziba	Kangding
Data powołania	27 marca 1846
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Metropolia	Chongqing
Biskup diecezjalny	John Baptist Wang Ruohan
	Położenie na mapie Chin Kangding
	Położenie na mapie Syczuanu Kangding
	29°59′47,4″N 101°57′15,0″E/29,996500 101,954167

Diecezja Kangding (łac. Dioecesis Camtimensis, chiń. 天主教康定教区) – rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Kangdingu, w Syczuanie, w Chińskiej Republice Ludowej. Diecezja jest sufraganią archidiecezji Chongqing.

Historia

27 marca 1846 na mocy decyzji Grzegorza XVI erygowano wikariat apostolski Lhasy. Wcześniej te tereny należały do wikariatu apostolskiego Tybetu-Hindustanu (obecnie archidiecezja Agra) oraz wikariatu apostolskiego Syczuanu (obecnie diecezja Chengdu).

Początkowo próbowano ewangelizować Tybet z dwóch kierunków. Od strony Indii działali prefekci Julien Rabin^[1], Nicolas-Michel Krick^[2] i wikariusz Ignazio Persico. Natomiast od strony Chin prefekt Charles-René Renou^[3]. Od czasów wikariusza Jacquesa-Léona Thomine-Desmazuresa^[4] siedziba ordynariuszy znajduje się chińskim Syczuanie.

28 lipca 1868 zmieniono nazwę na wikariat apostolski Tybetu, a 3 grudnia 1924 na wikariat apostolski Dajianlu (ówczesna nazwa Kangdingu).

15 lutego 1929 z wikariatu apostolskiego Dajianlu wyłączono tereny znajdujące się w Indiach Brytyjskich oraz w brytyjskich protektoratach Sikkimie i Bhutanie. Terytoria te weszły w skład powstałej w tym dniu misji „sui iuris” Sikkim (obecnie diecezja Dardżyling).

11 kwietnia 1946 wikariat apostolski Dajianlu podniesiono do godności diecezji i zmieniono nazwę na obecną.

Z 1950 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Diecezja Kangding liczyła wtedy:

5870 wiernych (0,1% społeczeństwa)
16 księży (6 diecezjalnych i 10 zakonnych)
30 sióstr zakonnych
38 parafie.

Był to wówczas teren misyjny. Utrudnieniem była rozległość terytorialna diecezji i mała liczba księży (na jednego kapłana przypadały ponad dwie parafię).

Od zajęcia przez chińskich komunistów Tybetu na przełomie 1950 i 1951 diecezja, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Nowe władze wygnały z kraju misjonarzy na czele biskupem Pierre’em Sylvainem Valentinem MEP. Reżim komunistyczny nie był zainteresowany potrzymaniem diecezji toteż Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich nie mianowało nigdy swojego biskupa w Kangdingu. W listopadzie 1989 podziemnym biskupem został John Baptist Wang Ruohan. W grudniu 1989 został on aresztowany, a po zwolnieniu objęty był surowymi restrykcjami dotyczącymi przemieszczania się^[5]. Najprawdopodobniej po aresztowaniu nigdy już faktycznie nie pełnił funkcji biskupa Kangdingu.

Biskupi

Wikariusze apostolscy Lhasy

Julien Rabin MEP (1849 - 1852) prefekt
Nicolas-Michel Krick MEP (7 listopada 1852 - 1 września 1854) prefekt
Charles-René Renou MEP (21 marca 1853 - 18 października 1863) prefekt
Ignazio Persico OFMCap^[a] (19 grudnia 1856 - 1860) Zrezygnował. 10 lat później mianowany biskupem Savannah w Stanach Zjednoczonych. Pod koniec życia kardynał oraz prefekt Kongregacji Odpustów i Relikwii Świętych.
Jacques-Léon Thomine-Desmazures MEP (17 lutego 1857 - 28 sierpnia 1864)
Joseph-Marie Chauveau MEP (9 września 1864 - 28 lipca 1868)

Wikariusze apostolscy Tybetu

Joseph Marie Chauveau MEP (28 lipca 1868 - 21 grudnia 1877)
Félix Biet MEP (27 sierpnia 1878 - 9 września 1901)
Pierre-Philippe Giraudeau MEP (9 września 1901 - 3 grudnia 1924)

Wikariusze apostolscy Dajianlu

Pierre-Philippe Giraudeau MEP (3 grudnia 1924 - 9 sierpnia 1936)
Pierre-Sylvain Valentin MEP (6 sierpnia 1936 - 11 kwietnia 1946)

Biskupi Kangdingu

Pierre-Sylvain Valentin MEP (11 kwietnia 1946 - 7 stycznia 1962) od czasu aresztowania w 1951 nie miał realnej władzy w diecezji
sede vacante (być może urząd sprawował biskup(i) Kościoła podziemnego)
John Baptist Wang Ruohan (listopad 1989 - nadal) od czasu aresztowania w grudniu 1989 najprawdopodobniej faktycznie nie pełni funkcji biskupa

Uwagi

↑ według innego źródła wikariusz apostolski Agry

Przypisy

↑ Julien RABIN. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).
↑ Nicolas KRICK. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).
↑ Charles RENOU. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).
↑ Jacques-Léon THOMINE-DESMAZURES. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).
↑ Religious Persecution: Hearings Before the Subcommittee on International Security, International Organizations, and Human Rights of the Committee on Foreign Affairs, House of Representatives, One Hundred Third Congress, First and Second Sessions, October 28, 1993 and March 9. T. IV. Waszyngton: U.S. Goverment Publishing Office, 1994, s. 136.

Bibliografia

[uwaga1-6] według innego źródła wikariusz apostolski Agry

[1] Julien RABIN. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).

[2] Nicolas KRICK. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).

[3] Charles RENOU. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).

[4] Jacques-Léon THOMINE-DESMAZURES. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).

[5] Religious Persecution: Hearings Before the Subcommittee on International Security, International Organizations, and Human Rights of the Committee on Foreign Affairs, House of Representatives, One Hundred Third Congress, First and Second Sessions, October 28, 1993 and March 9. T. IV. Waszyngton: U.S. Goverment Publishing Office, 1994, s. 136.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]