Epigoni (mitologia)
Epigoni (gr. Epigonoi „później urodzeni”) – w mitologii greckiej synowie wodzów poległych w wyprawie siedmiu przeciw Tebom. W 10 lat po wyprawie epigoni, dowodzeni przez Adrastosa – jedynego ocalałego z siedmiu, zdobyli i złupili Teby, mszcząc tym samym śmierć ojców.
Należeli do nich:
- Alkmeon i Amfilochos, synowie Amfiaraosa
- Ajgialeus, syn Adrastosa
- Diomedes, syn Tydeusa
- Promachos, syn Partenopajosa
- Stenelos, syn Kapaneusa
- Tersandros, syn Polinika
- Euryalos, syn Mekisteusa[1]
W znaczeniu historycznym epigoni to następcy diadochów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mekisteus nie był jednym z siedmiu wodzów, ale walczył po ich stronie.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Kopaliński: Słownik tradycji i mitów kultury. T. I: Część pierwsza od A do J. Warszawa: HPS, 2007. ISBN 978-83-60688-75-5.
Encyklopedie internetowe (grupa postaci w mitologii greckiej):