Esteban Conde

Esteban Conde
Pełne imię i nazwisko	Esteban Néstor Conde Quintana
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1983 ; Young
Wzrost	187 cm
Pozycja	bramkarz
	Informacje klubowe
Klub	Nacional
Numer w klubie	1
Kariera juniorska
Lata	Klub
2001–2003	Rentistas
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2021–	Danubio
	↑ Aktualne na: 17 października 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ; ↑ Aktualne na: 17 października 2022. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Esteban Néstor „Coco” Conde Quintana (ur. 4 marca 1983 w Young) – urugwajski piłkarz występujący na pozycji bramkarza, reprezentant kraju, od 2021 roku zawodnik Danubio.

Kariera klubowa

Conde pochodzi z niewielkiej miejscowości Young w departamencie Río Negro. Wychowywał się w dzielnicy Gruta de Lourdes i treningi piłkarskie rozpoczynał w lokalnych amatorskich drużynach Rampla Juniors Young i Nacional Young^[1]. Jako nastolatek wyjechał do stołecznego Montevideo, gdzie został zawodnikiem drugoligowego CA Rentistas (wcześniej przebywał również na testach w Danubio i Nacionalu^[2]). Niedługo potem został włączony do seniorskiego zespołu i na koniec sezonu 2003 jako pierwszy bramkarz – mając dziewiętnaście lat – awansował z Rentistas do najwyższej klasy rozgrywkowej. W urugwajskiej Primera División zadebiutował w 2004 roku i spędził w barwach Rentistas rok w pierwszej lidze, notując udane występy. Kilkakrotnie był powoływany do młodzieżowej reprezentacji (rywalizował w niej o miejsce w składzie z Jorge Bavą)^[3].

W styczniu 2005 Conde przeniósł się do jednego z czołowych klubów w kraju – stołecznego Danubio FC. Przez pierwsze pół roku pozostawał rezerwowym dla doświadczonego Juana Barbata, po czym wygryzł go z wyjściowej jedenastki i wywalczył sobie miano podstawowego golkipera^[4]. W sezonie 2006/2007 – jako kluczowy zawodnik ekipy prowadzonej przez Gustavo Matosasa – zdobył z Danubio mistrzostwo Urugwaju. Premierowego gola w pierwszej lidze strzelił 13 grudnia 2008 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Liverpoolem z rzutu karnego; dał się poznać jako pewny wykonawca jedenastek, będąc etatowym wykonawcą rzutów karnych w swojej drużynie i w przeciągu roku zdobył w ten sposób sześć bramek. Ogółem w barwach Danubio spędził pięć lat, pełniąc przez pewien czas rolę kapitana ekipy^[5].

W styczniu 2010 Conde został piłkarzem chilijskiego giganta – zespołu Universidad de Chile z siedzibą w stołecznym Santiago, podpisując z nim czteroletni kontrakt^[6]. W chilijskiej Primera División zadebiutował 24 stycznia 2010 w wygranej 5:1 konfrontacji z Cobresalem. Przez pierwszy rok, ze względu na występy Universidadu na wielu frontach, w miarę regularnie pojawiał się na boiskach – bronił na przemian z Miguelem Pinto, zastępując go w mniej prestiżowych spotkaniach. Sytuacja uległa jednak znacznemu pogorszeniu – mimo odejścia z klubu Pinto – po zakończeniu sezonu, kiedy to trenera Gerardo Pelusso (który prowadził zresztą Conde jeszcze w Danubio) zastąpił Jorge Sampaoli i zdecydowanie postawił w bramce na Johnny’ego Herrerę – nowy nabytek klubu. Jako rezerwowy Conde był świadkiem największych sukcesów w nowożytnej historii zespołu – w sezonach Apertura 2011, Clausura 2011 i Apertura 2012 zdobył trzy mistrzostwa Chile z rzędu, a w 2011 roku triumfował ponadto w drugich co do ważności rozgrywkach w Ameryce Południowej – Copa Sudamericana. Przez ostatnie pół roku pozostawał odsunięty od składu, będąc dopiero czwartym bramkarzem w hierarchii Sampaolego i w czerwcu 2012 rozwiązał umowę z Universidadem^[7].

W lipcu 2012 Conde wyjechał do Argentyny, gdzie zasilił klub Atlético de Rafaela. Przez pierwszy rok był rezerwowym dla młodszego Guillermo Sary, w argentyńskiej Primera División debiutując 24 lutego 2013 w przegranym 1:2 meczu z Godoy Cruz. Dopiero po transferze konkurenta do Realu Betis został podstawowym golkiperem Atlético i szybko okazał się jednym z najjaśniejszych punktów drużyny, będącej typowym ligowym średniakiem. Zaczął być uznawany za specjalistę pod względem bronienia rzutów karnych – szczególną sławę zdobył podczas wiosennego sezonu Final 2014, kiedy to obronił pięć jedenastek, niemal wyrównując rekord ligi argentyńskiej należący do legendarnego Ubaldo Fillola (sześć obronionych karnych w sezonie Metropolitano 1972)^[8]. W Atlético spędził łącznie trzy lata, nie odnosząc poważniejszych sukcesów zespołowych.

W lipcu 2015 Conde powrócił do ojczyzny, zostając graczem stołecznego giganta Club Nacional de Football. W klubie, któremu kibicował od dziecka, godnie zastąpił przechodzącego na emeryturę Gustavo Munúę i za sprawą świetnych występów szybko zasłużył na opinię czołowego bramkarza ligi urugwajskiej^[2]. W sezonie 2015/2016 wywalczył z Nacionalem wicemistrzostwo Urugwaju, zaś w półrocznych rozgrywkach 2016 zdobył tytuł mistrza Urugwaju, mając pewne miejsce w taktyce trenera Martína Lasarte.

Kariera reprezentacyjna

W seniorskiej reprezentacji Urugwaju Conde zadebiutował za kadencji selekcjonera Óscara Tabáreza, 4 czerwca 2017 w przegranym 1:3 meczu towarzyskim z Irlandią.

Przypisy

↑ "Me gustan los desafíos, y Nacional tiene unos cuantos". [w:] Ovación [on-line]. ovaciondigital.com.uy, 10 lipca 2015. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ ^a ^b Mateo Romano: “Siempre quise jugar en Nacional”. [w:] Decano [on-line]. decano.com, 28 października 2015. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ Raúl Ruppel: Cumplió su sueño. [w:] Decano [on-line]. decano.com, 15 grudnia 2016. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ Danubio: hoy cierra su apronte en Jardines. [w:] La Red 21 [on-line]. lr21.com.uy, 12 maja 2007. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ La U sumó como refuerzo al golero uruguayo Esteban Conde. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 18 grudnia 2009. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ Esteban Conde firmó por U. de Chile consciente de la titularidad de Miguel Pinto. [w:] Cooperativa [on-line]. cooperativa.cl, 23 grudnia 2009. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ Esteban Conde y una salida de la U: Esperemos que se dé para poder reflotar mi carrera. [w:] ADN Radio [on-line]. adnradio.cl, 3 lipca 2012. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).
↑ Dino Capelli: El 'parapenaltis' Conde. [w:] Marca [on-line]. marca.com, 5 maja 2016. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

Bibliografia

Esteban Conde w bazie National Football Teams (ang.)
Esteban Conde, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
E. Conde, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .

[1] Aktualne na: 17 października 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Aktualne na: 17 października 2022.

[ref1-3] "Me gustan los desafíos, y Nacional tiene unos cuantos". [w:] Ovación [on-line]. ovaciondigital.com.uy, 10 lipca 2015. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref2-4] Mateo Romano: “Siempre quise jugar en Nacional”. [w:] Decano [on-line]. decano.com, 28 października 2015. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref3-5] Raúl Ruppel: Cumplió su sueño. [w:] Decano [on-line]. decano.com, 15 grudnia 2016. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref4-6] Danubio: hoy cierra su apronte en Jardines. [w:] La Red 21 [on-line]. lr21.com.uy, 12 maja 2007. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref5-7] La U sumó como refuerzo al golero uruguayo Esteban Conde. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 18 grudnia 2009. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref6-8] Esteban Conde firmó por U. de Chile consciente de la titularidad de Miguel Pinto. [w:] Cooperativa [on-line]. cooperativa.cl, 23 grudnia 2009. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref7-9] Esteban Conde y una salida de la U: Esperemos que se dé para poder reflotar mi carrera. [w:] ADN Radio [on-line]. adnradio.cl, 3 lipca 2012. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[ref8-10] Dino Capelli: El 'parapenaltis' Conde. [w:] Marca [on-line]. marca.com, 5 maja 2016. [dostęp 2017-11-18]. (hiszp.).

[t-11] tymczasowo

[a]

[b]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]