Przejdź do zawartości

Folkodyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Folkodyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C23H30N2O4

Masa molowa

398,50 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

509-67-1

PubChem

5311356

DrugBank

DB09209

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

R05DA08

Legalność w Polsce

środek odurzający grupy II-N

Folkodyna (łac. pholcodinum) – organiczny związek chemiczny, syntetyczna pochodna kodeiny o ok. 3-krotnie silniejszym działaniu przeciwkaszlowym[4]. Nie wywołuje uzależnienia[5].

Działania niepożądane

[edytuj | edytuj kod]

Mniejsze niż kodeina – nie powoduje zaparć i słabiej hamuje ośrodek oddechowy. Mogą jednak wystąpić nudności, senność lub niepokój psychoruchowy i ataksja przy stosowaniu większych dawek[5].

Stosowanie folkodyny w okresie 12 miesięcy przed znieczuleniem ogólnym za pomocą leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (NMBA) okazało się czynnikiem ryzyka wystąpienia reakcji anafilaktycznej, w związku z czym w 2022 r. w Polsce zalecono odradzanie pacjentom przyjmowania leków zawierających ten związek oraz zdecydowano o poparciu wniosku o wycofanie takich preparatów z obrotu w Unii Europejskiej[6].

Dawkowanie

[edytuj | edytuj kod]

Folkodyna jest stosowana w maksymalnej dawce jednorazowej 20 mg natomiast maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg[1]. Standardowo podawana jest 2–3 razy dziennie w dawkach 5–15 mg.[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. Pholcodine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2022-08-17] (ang.).
  3. Pholcodine [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 31 sierpnia 2020, numer katalogowy: NMID539B [dostęp 2022-08-17]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. A. Zejc, M. Gorczyca, Chemia leków, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 799, ISBN 83-200-2971-6.
  5. a b c Wojciech Kostowski, Zbigniew S. Herman, Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 1569, ISBN 83-200-3352-7.
  6. Informacja Prezesa Urzędu z dnia 23 grudnia 2022 r. w sprawie posiedzenia grupy koordynacyjnej CMDh w dniach 13-14 grudnia 2022 r. [online], Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych [dostęp 2022-12-28].