Franz Klammer

Franz Klammer
Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1953 ; Mooswald
Klub	WSV Unterdrautal
Debiut w PŚ	16.12 1972, Val Gardena (5. miejsce – zjazd)
Pierwsze punkty w PŚ	16.12 1972, Val Gardena (5. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	3.02 1973, St. Anton am Arlberg ; (2. miejsce – zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	22.12 1973, Schladming ; (zjazd)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Austria
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
3. miejsce ;	1974/1975
3. miejsce ;	1976/1977
	Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula ;	1974/1975
Mała Kryształowa Kula ;	1975/1976
Mała Kryształowa Kula ;	1976/1977
Mała Kryształowa Kula ;	1977/1978
Mała Kryształowa Kula ;	1982/1983
2. miejsce ;	1973/1974
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franz Klammer (ur. 3 grudnia 1953 w Mooswald) – austriacki narciarz alpejski, mistrz olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz pięciokrotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji zjazdu Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Franz Klammer osiągnął w 1972 roku, kiedy został wicemistrzem Austrii w biegu zjazdowym. Wkrótce zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, zajmując 16 grudnia 1972 roku w Val Gardena piąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach ośmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, w tym 3 lutego 1973 roku w St. Anton am Arlberg po raz pierwszy stanął na podium; w zjeździe był drugi za Bernhardem Russim ze Szwajcarii. W sezonie 1972/1973 jeszcze dwa razy znalazł się na podium: 11 lutego w Sankt Moritz był trzeci w zjeździe, a 2 marca 1973 roku w Mont-Sainte-Anne zajął trzecie miejsce w gigancie. Dało mu to ósme miejsce w klasyfikacji generalnej, czwarte w klasyfikacji zjazdu i dziewiąte w gigancie. Sezon 1973/1974 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 10 grudnia 1973 roku w Val d’Isère. W kolejnych zawodach w tej konkurencji, 22 grudnia w Schladming Klammer odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo. Następnie trzykrotnie zajmował drugie miejsce: 6 stycznia w Garmisch-Partenkirchen, 12 stycznia w Morzine i 19 stycznia w Wengen. Dzięki temu był drugi w klasyfikacji końcowej zjazdu, przegrywając tylko ze Szwajcarem Rolandem Collombinem. W klasyfikacji generalnej był piąty, a w gigancie dziesiąty. W lutym 1974 roku brał udział w mistrzostwach świata w Sankt Moritz skąd wrócił z dwoma medalami. W kombinacji alpejskiej sięgnął po zwycięstwo, wyprzedzając bezpośrednio Polaka Andrzeja Bachledę-Curusia i Wolfganga Jungingera z RFN. Ponadto zajął drugie miejsce w zjeździe, rozdzielając na podium swego rodaka Davida Zwillinga i Williego Frommelta z Liechtensteinu.

W sezonach 1974/1975, 1975/1976, 1976/1977 i 1977/1978 Klammer dominował w zawodach Pucharu Świata w zjeździe, cztery razy z rzędu zdobywając Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji końcowej tej konkurencji. W tym czasie łącznie 23 razy stawał na podium zjazdu, odnosząc 20 zwycięstw, dwa razy zajmując drugie i raz trzecie miejsce. W międzyczasie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, odnosząc zwycięstwo w swej koronnej konkurencji. W zawodach tych wyprzedził broniącego tytułu Bernharda Russiego 0,33 sekundy oraz Herberta Planka z Włoch o 0,86 sekundy. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w gigancie, ale nie ukończył już pierwszego przejazdu. Bez medalu wrócił jednak z rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen. Wystąpił tam tylko w zjeździe, w którym zajął piątą pozycję, tracąc do brązowego medalisty Wernera Grissmanna z Austrii 0,31 sekundy. Ponadto w sezonach 1974/1975 i 1976/1977 Klammer zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ, najpierw ulegając tylko Gustavowi Thöniemu z Włoch i Ingemarowi Stenmarkowi ze Szwecji, a następnie Stenmarkowi i swemu rodakowi Klausowi Heideggerowi.

Przez trzy kolejne sezony Austriak nie potrafił wrócić do formy z lat poprzednich i ani razu nie stanął na podium. Z powodu słabszej dyspozycji nie znalazł się w kadrze Austrii na igrzyska olimpijskie w Lake Placid w 1980 roku. Na kolejny sukces czekał do 6 grudnia 1981 roku, kiedy wygrał zawody Pucharu Świata w Val d'Isèr. W sezonie 1980/1981 na podium znalazł się jednak jeszcze tylko jeden raz: 16 stycznia w Kitzbühel był drugi w zjeździe. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie czternasty, a w klasyfikacji zjazdu piąty. Wziął także udział w mistrzostwach świata w Schladming w 1982 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji był tym razem siódmy. Ostatnie trofeum zdobył w sezonie 1982/1983, kiedy po raz piąty w karierze zwyciężył w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata w zjeździe. Pięciokrotnie stawał na podium, za każdym razem w zjeździe: 20 grudnia 1982 roku w Val Gardena był najlepszy, 5 grudnia w Pontresinie i 12 marca 1983 roku w Lake Louise był drugi, a 19 grudnia 1982 w Val Gardena i 28 stycznia 1983 roku w Sarajewie zajmował trzecie miejsce.

Najważniejszym punktem sezonu 1983/1984 były igrzyska olimpijskie w Sarajewie. Klammer wziął udział tylko w zjeździe, kończąc rywalizację na dziesiątej pozycji. W zawodach pucharowych trzy razy znalazł się w najlepszej trójce: 7 stycznia w Laax był drugi, 21 stycznia w Kitzbühel odniósł swoje ostatnie zwycięstwo, a 28 stycznia 1984 roku w Garmisch-Partenkirchen po raz ostatni stanął na podium zawodów PŚ zajmując trzecie miejsce w zjeździe. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie dwudziesty, a w klasyfikacji zjazdu zajął czwarte miejsce. Startował także w sezonie 1984/1985, jednak jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w zjeździe wywalczone 19 stycznia 1985 roku w Wengen. Sezon ten zakończył na 52. pozycji, co było najsłabszym wynikiem w jego karierze. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata w Bormio w lutym w 1985 roku, gdzie zjazd ukończył na piątym miejscu. W 1985 roku zakończył karierę.

W 1975 roku otrzymał nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich^[1]. W 1996 roku otrzymał także Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[2]. Łącznie sześciokrotnie zdobywał medale mistrzostw kraju, w tym złoty w zjeździe w 1977 roku, srebrny w 1972 roku i brązowe w latach 1974, 1978, 1981 i 1982. W latach 1975, 1976 i 1983 uznawano go za sportowca roku w Austrii.

Po 1985 roku Klammer zainteresował się wyścigami samochodowymi. Startował między innymi w serii European Touring Car Championship, zdobywając tytuł mistrza Austrii. Założył także fundację wspierającą niepełnosprawnych sportowców po tym, jak jego brat został sparaliżowany po wypadku na nartach.

W styczniu 2007 roku został wybrany na przewodniczącego lokalnego komitetu w Salzburgu, który promował kandydaturę tego miasta do organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014. Osiem lat wcześniej uczestniczył w podobnym projekcie dla Klagenfurt am Wörthersee zgłaszającego swą kandydaturę do organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	5 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:45,73	-	-
DNF	10 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	3:26,97	-	Heini Hemmi
10.	16 lutego	1984	Sarajewo	Zjazd	1:45,59	+1,45	Bill Johnson

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
10.^[3]	5 lutego	1974	Sankt Moritz	Gigant	3:07,92	+5,97	Gustav Thöni
2.^[4]	9 lutego	1974	Sankt Moritz	Zjazd	1:56,98	+1,03	David Zwilling
20.^[5]	10 lutego	1974	Sankt Moritz	Slalom	1:49,98	+9,33	Gustav Thöni
1.^[6]	10 lutego	1974	Sankt Moritz	Kombinacja	67,88 pkt	-	-
1.	5 lutego	1976	Innsbruck	Zjazd	1:45,73	-	-
DNF	10 lutego	1976	Innsbruck	Gigant	3:26,97	-	Heini Hemmi
5.	29 stycznia	1978	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	2:04,12	+0,65	Josef Walcher
7.	6 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:55,10	+1,06	Harti Weirather
5.	3 lutego	1985	Bormio	Zjazd	2:06,68	+0,96	Pirmin Zurbriggen