Kajsyn Kulijew

Kajsyn Kulijew

Кайсын Кулиев

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1917 auł Wierchnij Czegiem, obwód terecki
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1985 Czegiem
Narodowość	bałkarska
Język	bałkarski, rosyjski
Dziedzina sztuki	literatura
Epoka	poezja, dramat
Odznaczenia

Kajsyn Szuwajewicz Kulijew (ros. Кайсын Шуваевич Кулиев, ur. 19 października^?/1 listopada 1917 w aule Wierchnij Czegiem w obwodzie tereckim, zm. 4 czerwca 1985 w Czegiemie) poeta bałkarski, uważany za najwybitniejszego twórcę, piszącego w języku bałkarskim. Jest autorem wielu tomików poetyckich, poematów historycznych, opowiadań i krótkich powieści.

Życiorys

Po ukończeniu w 1935 technikum pedagogicznym w Nalczyku studiował w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej im. Łunaczarskiego i w Instytucie Literackim im. Gorkiego, później wykładał literaturę w Kabardo-Bałkarskim Państwowym Instytucie Pedagogicznym. W tym samym czasie zaczął publikować w różnych wydawnictwach. W 1938 został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR. Od czerwca 1940 służył w armii, od 1941 brał udział w wojnie z Niemcami, był ranny. Po wojnie mieszkał w Kirgiskiej SRR, w 1956 wrócił do rodzinnej Kabardo-Bałkarii. Ukończył wyższe kursy literackie w Moskwie. W 1966 został laureatem Nagrody Państwowej RFSRR im. Gorkiego, a w 1974 Nagrody Państwowej ZSRR, w 1990 pośmiertnie przyznano mu Nagrodę Leninowską. Był odznaczony Orderem Lenina (1977), Orderem Rewolucji Październikowej (1984), Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy (1985) i II klasy (1944), dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1957 i 1967) i medalami.

W przekładzie na język polski ukazał się tom wierszy Kulijewa pt. Zraniony kamień (Жаралы таш), wybór i wstęp W. Dąbrowski, Warszawa 1973, a także drobne teksty, zamieszczane w antologiach poezji radzieckiej oraz na łamach Literatury na Świecie.