Karen O
Karen O podczas występu w 2018 roku | |
| Imię i nazwisko |
Karen Lee Orzolek |
|---|---|
| Pseudonim |
Karen O |
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1978 |
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Aktywność |
od 2000 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
Yeah Yeah Yeahs, Native Korean Rock |
| Strona internetowa | |
Karen Lee Orzolek (ur. 22 listopada 1978 w Seulu[1][2]), znana jako Karen O – amerykańska piosenkarka, muzyk i autorka tekstów pochodzenia polsko-koreańskiego. Wokalistka rockowego zespołu Yeah Yeah Yeahs.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne życie i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Seulu, stolicy Korei Południowej[3]. Jej matka jest Koreanką, a ojciec Polakiem[4][5]. Niedługo po urodzeniu przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie dorastała w Englewood w New Jersey[6]. Uczyła się w prywatnej szkole, gdzie nie utrzymywała bliższych relacji z tamtejszymi dziećmi. Jako pół-Koreanka i pół-Polka nie czuła związku z białymi dziećmi z zamożnych rodzin[7].
Uczęszczała do Oberlin College[8], ale później przeniosła się do szkoły filmowej Tisch School of the Arts na New York University[9]. W wieku osiemnastu lat podjęła naukę gry na gitarze[10]. Śpiewać zaczęła około 20 roku życia[11].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Z Brianem Chase, perkusistą zespołu, Karen poznała się podczas studiów na Oberlin College. Po przeprowadzce do Nowego Jorku, poznała Nicka Zinnera, przyszłego gitarzystę zespołu Yeah Yeah Yeahs[12]. Przez krótki okres tworzyli razem folkową muzykę w ramach duetu Unitard[9]. Według Zinnera to Karen miała być inicjatorką założenia zespołu rockowego[13]. W 2000 roku założyli zespół Yeah Yeah Yeahs[14]. W tym samym roku zespół supportował The White Stripes podczas koncertu w nowojorskim klubie The Mercury Lounge[15][16]. Od początków śpiewania w zespole zwracano uwagę na jej sceniczny wizerunek, prezentowany poprzez ostentacyjne stroje i prowokujące zachowanie[13], oraz fakt, że pośród głośnych wtedy zespołów rockowych takich jak The Strokes czy Interpol była nieliczną kobietą-liderką rockowego zespołu[17][13]. W 2001 grupa wydała debiutancką EP-kę pt. Yeah Yeah Yeahs[18].
W 2008 roku rozpoczęła pracę przy pobocznym projekcie muzycznym Native Korean Rock[19].
W 2014 roku wydała solowy album Crush Songs, który zawiera nagrania z lat 2006–2010[20]. Także w 2014 była nominowana do Oscara za najlepszą piosenkę oryginalną za utwór The Moon Song wykorzystany w filmie Ona (2013)[21]. Podczas gali wykonała utwór wraz z Ezrą Koening[22].
Występowała gościnnie i współpracowała z takimi artystami jak m.in. Swans, David Lynch, Santigold i James Iha[9].
Wizerunek
[edytuj | edytuj kod]Na scenie prezentuje odważny i prowokujący wizerunek, kontrastujący z jej nieśmiałym zachowaniem w życiu prywatnym[10].
Często nosi ostentacyjne stroje tworzone przez jej przyjaciółkę, projektantkę Christian Joy[13][23]. Na początku kariery zespołu stała się znana z szokujących zachowań podczas koncertów[5]. W 2003 odmówiła udziału w rozbieranej sesji zdjęciowej dla magazynu Playboy, zaznaczając, że być może zdecyduje się na taką sesję w przyszłości[24]. Jednak w 2007 w wywiadzie dla Associated Press oświadczyła, że zmieniła zdanie i nigdy nie zapozuje do rozbieranych zdjęć[25].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Była w związku z reżyserem Spike Jonze i liderem zespołu "Liars" Angusem Andrew. W 2011 poinformowano o ślubie Karen O z jej wieloletnim partnerem, Barnabym Clayem[26]. W 2015 na świat przyszedł ich syn Django[27][28].
Obecnie mieszka w Los Angeles[29].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Karen O – The Vogue [online] [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Karen O on Apple Music [online], Apple Music [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Angie Martoccio, Karen O and Michelle Zauner on Smashing Expectations and the Power of 'No' [online], Rolling Stone, 20 października 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Anna Gacek, Yeah Yeah Yeahs – Emocjonalne wyrzuty, Teraz Rock [zarchiwizowane 2010-08-22] (pol.).
- ↑ a b Rob Sheffield, Yeah Yeah Yeahs: Goth, Nerd, Slut [online], Rolling Stone [dostęp 2010-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-21] (ang.).
- ↑ Tammy La Gorce, Success Stories In New Jersey Rock: The Un-Springsteen [online], The New York Times [dostęp 2010-10-30] (ang.).
- ↑ Karen O [online], Pitchfork [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ An Interview with Karen O [online], Culture, 1 czerwca 2005 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ a b c Karen O Biography, Songs, & Albums [online], AllMusic [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ a b Condé Nast, Karen O Has Found a More Joyful Kind of Wildness [online], The New Yorker, 11 września 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Lynn Hirschberg: THE WAY WE LIVE NOW: 5-25-03: QUESTIONS FOR KAREN O; Rock-Show Girl. The New York Times, 2003-05-25. [dostęp 2023-03-30]. (ang.).
- ↑ Yeah Yeah Yeahs [online], BMI.com, 13 listopada 2002 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ a b c d Lizzy Goodman, "I Wanted to Get in There Like a Motherf**ker": The Story of Karen O [online], ELLE, 22 maja 2017 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Thomas Leatham, Yeah Yeah Yeahs discuss their early inspirations as a band [online], faroutmagazine.co.uk, 26 października 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Rob Sheffield, Yeah Yeah Yeahs Play Wild Anniversary Show [online], Rolling Stone, 27 września 2010 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Cover story: Yeah Yeah Yeahs – Kill or Cure [online], Crack Magazine [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Spencer Kornhaber, The Band That Invented Millennials [online], The Atlantic, 4 października 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Yeah Yeah Yeahs - Yeah Yeah Yeahs. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Karen O debuts side project with Brooklyn show [online], NME, 22 lipca 2008 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Condé Nast, Karen O: Crush Songs [online], Pitchfork [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ 2014 | Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [online], www.oscars.org [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Philiana Ng, Oscars 2014: Karen O Performs ‘Moon Song’ With Vampire Weekend Frontman [online], Billboard, 3 marca 2014 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Alexander Laurence, Interview with Nick Zinner [online], freewilliamsburg.com [dostęp 2011-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-24] (ang.).
- ↑ O Says No To Playboy [online], contactmusic.com [dostęp 2010-11-11] (ang.).
- ↑ Yeah Yeah Yeahs’ deal with fame and change [online], Associated Press [dostęp 2010-11-11] (ang.).
- ↑ Rolling Stone, Karen O: 'I'm a Married Woman' [online], Rolling Stone, 9 grudnia 2011 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Yeah Yeah Yeahs' Karen O Welcomes Son Django [online], Peoplemag [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Melena Ryzik: The Electrifying, Emotional Return of Yeah Yeah Yeahs. The New York Times, 2022-09-06. [dostęp 2023-03-30]. (ang.).
- ↑ Tim Lewis: Yeah Yeah Yeahs’ Karen O: ‘The one thing I hold in sacred regard is rockers’ hairstyles’. The Guardian, 2022-10-02. [dostęp 2023-03-30]. (ang.).