Kili Pemba Sherpa
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
wspinacz, himalaista, Szerpa |
| Narodowość |
nepalska |
Kili Pemba Sherpa, także Kilu Pemba Sherpa – nepalski wspinacz, himalaista, Szerpa[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Nepalu na wysokości 4200 m. Karierę himalaisty rozpoczął wiosną 1996 z japońską wyprawą na Manaslu (8163 m). Tym razem nie stanął jeszcze na szczycie. W następnych latach brał udział w wielu międzynarodowych wyprawch na ośmiotysięczniki. Na wiosnę 2002 brał udział w kolejnej japońskiej wyprawie na Manaslu. Wtedy 21 kwietnia 2002 po raz pierwszy wszedł na szczyt ośmiotysięcznika. 1 października 2002 stanął na szczycie Czo Oju (8201 m)[3]. Wiosną 2003 brał udział w norweskiej wyprawie na Mount Everest (8848 m). Wtedy 22 maja 2003 po raz pierwszy stanął na szczycie Mount Everestu[4]. W kolejnych wyprawach organizowanych przez himalaistów z różnych państw wchodził na szczyty ośmiotysięczników (dane z końca 2021): kilkukrotnie Mount Everestu (24 maja 2004, 16 maja 2007, 21 maja 2008[5][6], 19 maja 2013[7][8], 19 maja 2016[9][10], 14 maja 2018[11][12], 20 maja 2019[13][14], 12 maja 2021[15]), Czo Oju (8201 m) 1 października 2005[16], Sziszapangmy (8027 m) jesienią 2005, Manaslu (8163 m) 27 września 2009[17][18] i 27 września 2021[19], Dhaulagiri (8167 m) 13 maja 2010[20][21] i 14 maja 2011[22][23], Lhotse (8516 m) 25 maja 2012[24], 29 kwietnia 2018[25][26] i 14 maja 2019[27][28]. Wchodził również na wiele niższych szczytów: Ama Dablam (6812 m), Baruntse (7152 m), Imja Tse (6189 m), Lobuje (6119 m)[4]. Brał udział w zimowych ekspedycjach na Lhotse w sezonach 2004/05 i 2006/07 oraz na K2 w sezonie 2019/20[1].
Był członkiem zespołu 10 Nepalczyków, którzy jako pierwsi zdobyli K2 zimą 16 stycznia 2021 roku[29][30][31]. Na szczyt K2 wszedł wspomagając się tlenem z butli[32]. Zespół powstał poprzez połączenie grupy Mingma G w skład której wchodził on sam, Dawa Tenji Sherpa oraz Mingma Gyalje Sherpa, znany jako Mingma G, organizator grupy i jej dyrektor, z grupą Nirmala Purji, do których dołączył Sona Sherpa z grupy Seven Summit Treks[30][31]. Po zniszczeniach przez wiatr założonych obozów Nepalczycy z trzech wypraw zebrali grupę 10 osób do ataku szczytowego[33].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mingma G Sherpa to Attempt Winter K2. alanarnette.com, 2020-11-16. [dostęp 2021-02-05]. (ang.).
- ↑ Our team. [w:] Imagine Nepal [on-line]. imagineclimb.com. [dostęp 2019-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-23)]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 288, poz.216.
- ↑ a b Kilu Pemba Sherpa. [w:] Imagine Nepal [on-line]. imagineclimb.com. [dostęp 2019-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-28)]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 69, poz.1991.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2008. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 137, poz.4415.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2013. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 143, poz.4617.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2016. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 166, poz.5397.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2018. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 193, poz.6235.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2019. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2021. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).
- ↑ The Himalayan Database, jesień 2005. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 295, poz.437.
- ↑ The Himalayan Database, jesień 2009. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ The Himalayan Database, jesień 2021. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 277, poz.423.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2010. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 278, poz.441.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2011. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2012. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 237, poz.675.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2018. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Mountaineering in Nepal: Facts and figures 2020 ↓, s. 240, poz.762.
- ↑ The Himalayan Database, wiosna 2019. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Jan Sochaczewski, Nirmal Purja. Rok temu pobił rekord Kukuczki, teraz sam zmienił historię himalaizmu, [w:] National Geographic [online], national-geographic.pl, 17 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-08] (pol.).
- ↑ a b K2: Nepalese mountaineers claim historic first winter ascent, [w:] Planet Mountain [online], planetmountain.com, 16 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-30].
- ↑ a b Alan Arnette: K2 Climbed in Winter for the First Time!. [w:] Rock and Ice [on-line]. rockandice.com, 2021-01-16. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Sangam Prasain: My body was freezing. I told my teammates I couldn’t move.. [w:] The Kathmandu Post [on-line]. kathmandupost.com, 2021-01-19. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
- ↑ Michał Fabian: Fatalna sytuacja pod K2. Silny wiatr zmiótł obozy wspinaczy. "Jestem zdruzgotany". WP, 2021-01-12. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- The Himalayan Database. [dostęp 2021-02-05]. (ang.).
- Mountaineering in Nepal: Facts and figures, 2020. Kathmandu: Government of Nepal, Ministry of Culture, Tourism & Civil Aviation, Department of Tourism, May 2020. (ang.).