Kilidż Arslan II

Kilidż Arslan II
	; Grobowiec sułtana w Meczecie Alladyna w Konyi
	Sułtan Sułtanatu Rumu
Okres	od 1156; do 1192
Poprzednik	Masud I
Następca	Kajhisrew I
	Dane biograficzne
Dynastia	Seldżukidzi
Data urodzenia	nieznana
Data śmierci	1192
Ojciec	Masud I
Dzieci	Kajhisrew I
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kilidż Arslan II (arab. قِلِج اَرسلان دوم, tur. II. Kılıç Arslan) (ur.? zm. 1192) – sułtan seldżuckiego Sułtanatu Rum, syn Masuda I. Panował w latach 1156–1192^[1]. Za jego panowania doszło do znacznego wzrostu pozycji państwa. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych rumijskich sułtanów.^[2]

Życiorys

Kilidż Arslan II był synem Masuda I. Sułtan był kaleką co sprawiało, że nie mógł dosiadać konia^[2]. W początkowych latach musiał zmierzyć się z opozycją innych władców arabskich w tym własnego brata. Dodatkowo musiał zmagać się z sojuszem syryjsko-bizantyńsko-daniszmendydskim. W 1159 roku cesarz Bizancjum i Daniszmendydzi zaatakowali sułtanat, a władca Syrii Nur ad-Din najechał państwo od południa. W obliczu zagrożenia z wielu stron zwrócił się o pokój i pomoc do cesarza bizantyjskiego Manuela I. W tym celu sułtan w 1161 roku odwiedził Konstantynopol gdzie przebywał przez 80 dni^[2]. Uzyskane wsparcie finansowe i zawiązanie sojuszu przeciw Syrii i Daniszmendydom pomogło Arslanowi w pokonaniu pretendentów do tronu w roku 1163. W 1172 roku Kilidż Arslan II spotkał się ze swoim dalekim krewnym księciem saskim Henrykiem Lwem koło Tarsu^[2]. Rosnąca siła wojsk sułtana skłoniła Manuela I do wypowiedzenia porozumienia i zaatakowania terytorium sułtanatu. Wojska bizantyjskie zostały pokonane przez armię Kilidża Arslana w bitwie pod Myriokefalonem w 1176 roku^[3]^[2]. Na początku swego panowania sułtan zajął część posiadłości bizantyńskich, a w 1178 roku zajął ostatnie terytoria należące do Daniszmendydów.

W latach 1160–1162 sułtan deklarował chęć chrztu za pośrednictwem Bizancjum^[2].

W 1186 roku podzielił sułtanat pomiędzy swoich dzieci, bratanków i brata. Kiedy w 1190 roku III wyprawa krzyżowa dowodzona przez Fryderyka I Barbarosę zdobyła Konyę, stolicę sułtanatu, zwrócił się o pomoc do Saladyna. Interwencja Saladyna okazała się jednak zbędna po tym jak Fryderyk I zginął w rzece Salef^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b WHS 2005 ↓, s. 603.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Rek StanisławS., Myriokefalon 1176, 2019 .
↑ Cambridge 1970 ↓, s. 243.

Bibliografia

Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005. ISBN 83-85719-89-X.
Peter M. Holt, Ann K.S. Lambton, Bernard Lewis: The Cambridge history of Islam: The central islamic lands. T. 1. Londyn: Cambridge University Press, 1970.

[CITEREFWHS2005s._603-1] WHS 2005 ↓, s. 603.

[:0-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Rek StanisławS., Myriokefalon 1176, 2019 .

[CITEREFCambridge1970s._243-3] Cambridge 1970 ↓, s. 243.

[1]

[2]

[3]

Wodzowie Seldżuków	Seldżuk (zm. ok. 1007) Arslan Isra’il (zm. 1032) Musa (zm. po 1056) Czaghri Beg (zm. 1060) Kutulmisz (zm. 1064)
Wielcy Seldżucy (1037/1038–1157)	Toghril Beg 1037/1038–1063 Alp Arslan bin Chaghri 1063–1072 Malekszah I 1072–1092 Mahmud I 1092–1094 Berk-Jaruk 1092–1104 Malekszah II 1104–1105 Mohammad Tapar 1105–1118 Mahmud II 1118–1120 (w Iraku do roku 1131) Ahmad Sandżar 1118–1157
Seldżukidzi Kermańscy (1041–1187)	Kawurt 1041–1073 Kerman Szah 1073–1074 Soltan Szah 1074–1084 Turan Szah I 1085–1096 Iran Szah 1097–1101 Arslan Szah I 1101–1142 Mohammad 1142–1156 Toghril Szah 1156–1170 Bahram Szah 1170–1174 Arslan Szah II 1174–1176 Turan Szah II 1176–1183 Mohammad Szah 1183–1187
Seldżukidzi Syryjscy (1078–1117)	Tutusz 1078–1095 Ridwan (w Aleppo) 1095–1113 Dukak (w Damaszku) 1095–1104 Alp Arslan al-Achras (w Aleppo) 1113–1114 Sultan Szah (w Aleppo) 1114–1117
Sułtanat Rumu (ok. 1081–1307)	Sulajman I 1077–1086 Kilidż Arslan I 1092–1107 Malikszah 1107–1116 Masud I 1116–1156 Kilidż Arslan II 1156–1192 Kaj Chusrau I 1192–1196 Sulajman II 1196–1204 Kilidż Arslan III 1204–1205 Kaj Chusrau I (ponownie) 1205–1211 Kajkawus I 1211–1220 Kajkubad I 1220–1237 Kaj Chusrau II 1237–1246 Kajkawus II 1246–1260 Kilidż Arslan IV 1248–1265 Kajkubad II 1249–1257 Kaj Chusrau III 1265–1282 Masud II 1282–1284 Kajkubad III 1284 Masud II (ponownie) 1284–1293 Kajkubad III (ponownie) 1293–1294 Masud II (po raz trzeci) 1294–1301 Kajkubad III (po raz trzeci) 1301–1303 Masud II (po raz czwarty) 1303–1307 Masud III 1307
Seldżukidzi Iraccy (1118–1194)	Mahmud 1118–1131 Dawud 1131–1132 Toghril II 1132–1134 Masud 1135–1152 Malekszah III 1152–1153 Mohammad 1153–1159 Solejman Szah 1159–1161 Arslan Szah 1161–1176 Toghril III 1176–1194