Kurmapurana
Kurmapurana (dewanagari कूर्म पुराण, trl. kūrmapurāṇa) – purana śiwaicka tradycji paśupatów. Kurmapurana zawiera tekst Iśwaragity.
Jej pierwotny tekst z V wieku pochodził prawdopodobnie z tradycji wisznuickiej, zanim został dostosowany do doktryny paśupatów[1].
Tematyka
[edytuj | edytuj kod]- Zawiera listę awatarów Śiwy, z ryszim Lakuliśą jako ostatnim[2].
- Opisuje zasady kultu lingamu, jako nową praktykę wyznawców[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 165. ISBN 83-914652-5-X.
- ↑ Paśupatowie. W: Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel(tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 164, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.
- ↑ Richard H. Davis: 45. Początki kultu lingi. W: Praktyki religijne w Indiach. Donald S. Lopez Jr (red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2001, s. 751. ISBN 83-88238-68-X.