Kurumi Nara
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
30 grudnia 1991 |
Wzrost |
158 cm |
Gra |
praworęczna |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
1 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu |
32 (18 sierpnia 2014) |
Australian Open |
3R (2014) |
Roland Garros |
2R (2014–2017, 2019) |
Wimbledon |
2R (2010, 2014–2016) |
US Open |
3R (2013, 2017) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 3 ITF |
Najwyżej w rankingu |
109 (2 maja 2016) |
Australian Open |
1R (2015–2017) |
Roland Garros |
1R (2014–2017) |
Wimbledon |
2R (2015) |
US Open |
1R (2014, 2016) |
Kurumi Nara (jap. 奈良くるみ Nara Kurumi; ur. 30 grudnia 1991 w Minō, w prefekturze Osaka) – japońska tenisistka.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]W 2008 r. doszła do III rundy juniorskiego US Open, w której przegrała z francuską tenisistką, Kristiną Mladenovic 2:6, 6:4, 7:6.
W wielkoszlemowym turnieju seniorskim zadebiutowała w 2010 r., we French Open, gdzie do głównego turnieju przebiła się z kwalifikacji, pokonując w ostatniej rundzie Rumunkę Monicę Niculescu 4:6, 7:6, 10:8. Mecz trwał 4 godziny 42 minuty i był najdłuższym meczem w historii turniejów wielkoszlemowych, którego stawką był awans do turnieju głównego. W pierwszej rundzie przegrała z Hiszpanką Arantxą Parra Santonją 6:2, 6:2. Tego samego roku zakwalifikowała się do Wimbledonu, gdzie wygrała swój pierwszy mecz w karierze, w turnieju głównym, pokonując Kolumbijkę Marianę Duque Marino 6:4, 6:2.
Ma na swoim koncie także pięć zwycięstw singlowych i trzy deblowe w turniejach ITF.
W lutym 2014 triumfowała w zawodach cyklu WTA Tour w Rio de Janeiro. W finale pokonała Czeszkę Klárę Zakopalovą wynikiem 6:1, 4:6, 6:1.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 2 (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 23 lutego 2014 | Rio de Janeiro | Ceglana | Klára Zakopalová | 6:1, 4:6, 6:1 |
Finalistka | 1. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda | Swietłana Kuzniecowa | 3:6, 6:4, 4:6 |
Gra podwójna 2 (0–2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda | Hiroko Kuwata | Shūko Aoyama Gabriela Dabrowski |
1:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 19 września 2015 | Tokio | Twarda | Misaki Doi | Chan Hao-ching Chan Yung-jan |
1:6, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 26/10/2008 | Hamanako | ITF | 25 000 | dywanowa | Chinami Ogi | 6:2, 6:3 |
2. | 02/08/2009 | Obihiro | ITF | 25 000 | dywanowa | Junri Namigata | 7:6, 4:6, 6:4 |
3. | 25/07/2010 | Lexington | ITF | 50 000 | twarda | Stéphanie Dubois | 6:4, 6:4 |
4. | 06/11/2011 | Grapevine | ITF | 50 000 | twarda | Sesił Karatanczewa | 1:6, 6:0, 6:3 |
5. | 21/07/2013 | Portland | ITF | 50 000 | twarda | Alison Riske | 3:6, 6:3, 6:3 |
5. | 06/05/2018 | Gifu | ITF | 80 000 | twarda | Moyuka Uchijima | 6:2, 7:6(4) |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna (1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2007 | Wimbledon | Trawiasta | Misaki Doi | A. Pawluczenkowa Urszula Radwańska |
4:6, 6:2, 7-10 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).