Horka (Saksonia)
| gmina | |||
Zabytkowy kościół otoczony murem obronnym | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||
| Powiat | |||
| Wspólnota | |||
| Powierzchnia |
40,79 km² | ||
| Wysokość |
164 m n.p.m. | ||
| Populacja (31 sierpnia 2019) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
47 os./km² | ||
| Numer kierunkowy |
035892 | ||
| Kod pocztowy |
02923 | ||
| Tablice rejestracyjne |
GR, LÖB, NOL, NY, WSW, ZI | ||
Adres urzędu: Am Gemeindeamt 202923 Horka | |||
| Położenie na mapie powiatu | |||
| 51°18′N 14°54′E/51,300000 14,900000 | |||
| Strona internetowa | |||
Horka (górnołuż. Hórka[2], pol. Górka[3]; 1936–1947 Wehrkirch) – miejscowość i gmina w Niemczech, położona w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, w powiecie Görlitz, w pobliżu granicy z Polską, wchodzi w skład związku gmin Weißer Schöps/Neiße.
Dzielnice gminy
[edytuj | edytuj kod]- Biehain
- Horka
- Mückenhain
Historia
[edytuj | edytuj kod]Osada zamieszkiwana przez Serbów łużyckich od średniowiecza.[potrzebny przypis] Najstarsza znana wzmianka o miejscowości pochodzi z 1305[4]. Od 1319 w granicach piastowskiego księstwa jaworskiego, jednego z polskich księstw dzielnicowych na Dolnym Śląsku[5][6], po czym jeszcze w XIV wieku przeszła we władanie Królestwa Czech, którego częścią pozostawała do 1635, gdy na mocy pokoju praskiego przeszła do Saksonii, od 1697 do 1763 znajdując się pod zwierzchnictwem królów Polski Augusta II Mocnego i Augusta III Sasa. Po kongresie wiedeńskim w 1815 weszła w skład Prus i włączona została do rejencji legnickiej prowincji Śląsk, wraz z którą z 1871 znalazła się w granicach Niemiec. W ramach rugowania nazw słowiańskich przez nazistowskie Niemcy w 1936 przemianowana na Wehrkirch[4]. Historyczna nazwa została przywrócona w 1947[4].
17 kwietnia 1945 roku, w trakcie bitwy pod Budziszynem, wieś została zdobyta po ciężkiej walce przez żołnierzy polskich 8 DP i 9 DP, wspieranych przez czołgistów z 16 BPanc i dwóch brygad 1 KPanc (ich przeciwnikiem była Dywizja Grenadierów Pancernych „Brandenburg”)[7]. Horki nie należy przy tym utożsamiać z inną miejscowością o tej nazwie, położoną nieopodal Crostwitz, gdzie 26 kwietnia 1945 roku Niemcy dokonali masakry polskiej kolumny sanitarnej, mordując do 300 rannych i członków personelu medycznego[8].
W 2015 rozebrano zabytkową wieżę ciśnień[9].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- kościół ewangelicki (początkowo katolicki) zbudowany na pocz. XIII wieku w stylu romańsko-gotyckim, z murem obronnym
- dwór z zabudowaniami gospodarczymi
- plebania
- budynek dworca kolejowego z XIX w.
- dom drożnika z ok. 1900 r.
-
Mur obronny wokół kościoła
-
Dwór
-
Plebania
-
Dom drożnika
Transport
[edytuj | edytuj kod]We wsi krzyżują się dwie linie kolejowe Węgliniec – Roßlau i Berlin – Görlitz. Pomimo znajdującej się tu stacji kolejowej, przejeżdżające pociągi relacji Görlitz – Niska – Hoyerswerda nie zatrzymują się tutaj. Ponadto na południe od gminy przebiega autostrada A4, która prowadzi do granicy z Polską w Jędrzychowicach k. Zgorzelca, gdzie łączy się z polską autostradą A4.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bevölkerung des Freistaates Sachsen jeweils am Monatsende ausgewählter Berichtsmonate nach Gemeinden
- ↑ Słownik języków obcych. internecy.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-21)]..
- ↑ Mapa Polski 1:500 000 Wojskowy Instytut Geograficzny Sztabu Generalnego W.P., Warszawa 1947 [1]
- ↑ a b c Horka (2) – HOV | ISGV e.V [online], hov.isgv.de [dostęp 2019-12-07].
- ↑ Hermann Knothe, Geschichte des Oberlausitzer Adels und seiner Güter, Lipsk, Breitkopf & Härtel, 1879, s. 632
- ↑ Gustav Köhler, Der Bund der Sechsstädte in der Ober-Lausitz: Eine Jubelschrift, Görlitz, G. Heinze & Comp., 1846, s. 11
- ↑ Leszek Kania: Budziszyn 1945. Ostatnia kontrofensywa Wehrmachtu: fakty i mity. Poznań: Wydawnictwo Pomost, 2023, s. 264–267. ISBN 978-83-89789-60-0.
- ↑ Leszek Kania: op.cit. s. 466–467.
- ↑ Zug um Zug für die Magistrale | Sächsische.de [online], www.saechsische.de [dostęp 2019-12-07].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Statistisches Landesamt des Freistaates Sachsen, Kamenz, 2009