Przejdź do zawartości

Henryk Dziewiątka

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Dziewiątka
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1953
Witanowice

Przebieg służby
Lata służby

1973–2010

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego Sztabu Generalnego WP

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Henryk Dziewiątka (ur. 2 lipca 1953 w Witanowicach) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1973–1977 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. 28 sierpnia 1977 roku został promowany, jako prymus, przez gen. broni Eugeniusza Molczyka do stopnia podporucznika[1]. Po ukończeniu szkoły został przydzielony do 2 Sudeckiego pułku czołgów średnich w Opolu i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu czołgów.

W 1981 roku ukończył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów w Warszawie. W okresie od września 1981 roku do lipca 1984 roku był słuchaczem Akademii Wojsk Pancernych im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. Po powrocie do kraju został wyznaczony na stanowisko starszego oficera w Wydziale Operacyjnym Sztabu 10 Dywizji Pancernej w Opolu, a dwa lata później został szefem tego wydziału. W 1991 roku objął stanowisko dowódcy 59 pułku zmechanizowanego, a w 1993 roku został skierowany do służby w sztabie Krakowskiego Okręgu Wojskowego, gdzie był szefem Oddziału Systemów Kierowania, a następnie szefem Oddziału Mobilizacyjnego. Na przełomie 1995 i 1996 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.

Po ukończeniu studiów podyplomowych w 1996 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 14 Brygady Pancernej Ziemi Przemyskiej w Przemyślu. W styczniu 2000 roku objął dowodzenie 21 Brygadą Strzelców Podhalańskich im. gen. bryg. Mieczysława Boruty-Spiechowicza w Rzeszowie. 30 stycznia 2002 roku powierzono mu stanowisko dowódcy 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki w Legionowie.

15 sierpnia 2002 roku otrzymał nominację na stopień generała brygady[2], a 15 sierpnia 2004 roku na stopień generała dywizji[3]. Obie nominacje otrzymał z rąk Prezydenta RP, Aleksandra Kwaśniewskiego.

Od kwietnia 2005 do 2006 był szefem Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego (P-2) Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a w latach 2006-2009 szefem Zarządu Szkolenia P-7 SG WP. 31 stycznia 2010 roku został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zdzisław Głuszczyk, Janusz Karwat, Wyższa Szkoła Oficerska ... s. 122.
  2. M.P. z 2002 r. nr 37, poz. 584
  3. M.P. z 2004 r. nr 36, poz. 631

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz L. Krogulski, Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002.
  • Zdzisław Głuszczyk, Janusz Karwat, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego. Tradycje i współczesność, Poznań 1994.