Hildeprand (książę Spoleto)
| książę Spoleto | |
| Okres | |
|---|---|
Hildeprand – książę Spoleto w latach 774–789.
Gdy Teodyk zmarł lub został usunięty po zdobyciu Pawi w 774, Longobardowie z księstwa Spoleto wybrali Hildepranda na swego księcia i szybko odesłali go do Franków. Hildeprand uciekł do Rzymu przed zastępami Franków i złożył hołd papieżowi Hadrianowi I[1]. Jednak po kilku latach spór między Karolem Wielkim a Hadrianem o to, kto jest właściwym suwerenem dla Spoleto został rozwiązany na korzyść Franków. W styczniu 776 Hildeprandus gloriosus et summus dux ducatus Spoletani złożył dar dla opactwa Farfa, datując je według lat rządów Karola. Ta forma tytułu była stosowana w dokumentach z 777 i dzięki językowej stylistyce niejawnie wykluczała zależność wasalną od papiestwa[2].
W 775 Hadrian twierdził, że Hildeprand zawiązał spisek z Hrodgaudem z Friuli i Arechisem II z Benewentu, lecz nie było na to dowodów. Odtąd Hildeprand stał się zagorzałym przeciwnikiem papiestwa[3].
W 779 Hildeprand udał się do Virciniacum, prawdopodobnie w pobliżu Compiègne, by dać wyraz zależności lennej wobec Karola Wielkiego. Przyniósł ze sobą dary i odszedł z obietnicą królewskiej ochrony jego interesów przed papieżem[4].
W 788 Hildeprand połączył frankijskie i longobardzkie oddziały w walce z bizantyńskim najazdem. Zmarł w następnym roku i został zastąpiony przez królewskiego kandydata, Franka o imieniu Winiges[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hodgkin 1899 ↓, s. 29.
- ↑ Hodgkin 1899 ↓, s. 30–31.
- ↑ Hodgkin 1899 ↓, s. 36.
- ↑ Hodgkin 1899 ↓, s. 30–31, 50–51.
- ↑ Hodgkin 1899 ↓, s. 51.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Thomas Hodgkin: Italy and her Invaders 774–814. T. VIII: Book IX. The Frankish Empire. Oxford: Clarendon Press, 1899.