Przejdź do zawartości

Hruby Regiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hruby Regiel
Ilustracja
Widok z Polany na Stołach
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

1339 m n.p.m.

Wybitność

150 m

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Hruby Regiel”
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Hruby Regiel”
Ziemia49°16′03,6″N 19°53′22,5″E/49,267667 19,889583

Hruby Regiel – dość wybitny szczyt reglowy w Tatrach Zachodnich, o wysokości 1339 m n.p.m. Wznosi się pomiędzy Doliną Małej Łąki i Stanikowym Żlebem. Od masywu Czerwonych Wierchów oddziela go głęboko wcięty Przysłop Miętusi (1190 m), natomiast od Czerwonego Gronika (1294 m) niewybitne Wyżnie Stanikowe Siodło (1271 m)[1][2]. Jego podstawa ma powierzchnię ok. 1,5 km²[3]. Jest jednym z najniższych szczytów, które należą do Korony Tatr[4], zaś wśród masywów reglowych zajmuje 7. miejsce pod względem wysokości[5].

Hruby Regiel – widok z Hali Upłaz

Zbudowany jest ze skał osadowych, głównie z piaskowców i zlepieńców, a także wapieni numulitowych (u podnóża północnego stoku). Osady te jednak nie należą do płaszczowiny reglowej, lecz do serii podhalańskiej z epoki eocenu[3][6]. Jest prawie całkowicie zalesiony. Przed włączeniem tego obszaru do TPN wskutek niewłaściwej gospodarki leśnej (ściąganie drzew po terenie niepokrytym pokrywą śniegu) w jego zboczach powstały gołe rynny sprzyjające erozji[7].

Nazwa szczytu (Hruby, w gwarze góralskiej gruby) pochodzi od jego kształtu[3]. Po jego południowej stronie znajduje się zarastająca już polana Jaworzynka Miętusia znajdująca się na grzbiecie łączącym go z sąsiednim Małym Reglem. Z rzadkich w Polsce roślin na Hrubym Reglu stwierdzono występowanie takich gatunków, jak: sit trójłuskowy, irga kutnerowata, storczyk drobnokwiatowy, storzan bezlistny oraz mącznica lekarska (rzadka w Karpatach)[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
  2. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego.
  3. a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
  4. Korona Tatr – Goryonline.com [online] [dostęp 2020-09-05].
  5. Tatry – Pigułka [online] [dostęp 2012-09-01].
  6. Mapa geologiczna Tatr Polskich 1:30 000, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1979.
  7. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  8. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Widok z Polany na Stołach