Przejdź do zawartości

Ioan-Mircea Pașcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ioan-Mircea Pașcu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1949
Satu Mare

Minister obrony narodowej Rumunii
Okres

od 2000
do 2004

Przynależność polityczna

Partia Socjaldemokratyczna

Poprzednik

Sorin Frunzăverde

Następca

Teodor Atanasiu

Odznaczenia
Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.)

Ioan-Mircea Pașcu (ur. 17 lutego 1949 w Satu Mare) – rumuński polityk i politolog, wykładowca akademicki, były minister obrony narodowej, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1971 studia na wydziale handlu Akademii Studiów Ekonomicznych w Bukareszcie. W 1980 uzyskał doktorat z nauk politycznych. Od 1971 zajmował się działalnością naukową, pracując jako badacz i wykładowca. W 1990 został profesorem stosunków międzynarodowych w SNSPA. Do 1996 był także dziekanem wydziału stosunków międzynarodowych tej uczelni. Odbywał staże naukowe i prowadził wykłady m.in. w Austrii, Wielkiej Brytanii i Japonii.

Od 1989 zaangażowany w proces przemian politycznych w ramach Frontu Ocalenia Narodowego, którego w latach 1990–1992 był wiceprzewodniczącym. Na początku lat 90. był m.in. doradcą prezydenta. W latach 1997–2006 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Partii Socjaldemokratycznej. Od 1996 do 2007 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych, najpierw z okręgu Marmarosz, następnie z okręgu Satu Mare. W okresie 1993–1996 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, natomiast w latach 2000–2004 sprawował urząd ministra obrony narodowej.

1 stycznia 2007 objął mandat eurodeputowanego, utrzymał go w wyborach w tym samym roku. W wyborach w 2009 został wybrany po raz drugi. Wszedł w skład grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów, obejmował funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych. W 2014 został wybrany na kolejną kadencję Europarlamentu, w którym zasiadał do 2019.

Uhonorowany Orderem Gwiazdy Rumunii. Opublikował kilka pozycji książkowych, głównie z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wojskowości.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]