Iczyńska Sopka
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
3621 m n.p.m. |
| Wybitność |
3125 m |
| Dane wulkanu | |
| Rok erupcji |
1956 |
| Typ wulkanu | |
| Aktywność |
aktywny |
Położenie na mapie Kraju Kamczackiego | |
Położenie na mapie Rosji | |
Iczyńska Sopka (ros. Ичинская Сопка; 3621 m n.p.m.) – czynny wulkan w azjatyckiej części Rosji; zaliczany do stratowulkanów; najwyższy szczyt Gór Środkowych.
Leży w środkowej części półwyspu Kamczatka, nieco na zachód od głównego grzbietu Gór Środkowych; współrzędne geograficzne 55°40′42″N 157°43′06″E/55,678333 157,718333. Powierzchnia jego podstawy wynosi 560 km², co czyni go rekordzistą wśród wulkanów Kamczatki[1]. Jego kaldera ma wymiary 3×5 km; liczne boczne stożki; zbudowany z law andezytowych i dacytowych; w najwyższych partiach lodowce i wieczne śniegi.
Wulkan tworzył się kilka tysięcy lat. Obecnie już nie wybucha i znajduje się w stadium fumaroli[1]. Aktywność fumaroliczna występuje wewnątrz kaldery i na północnych zboczach. W roku 1956 obserwowano wyrzut gazów na wysokość 250 m.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Šlégl Jíří i zespół: Góry Azji, wyd. Horyzont, Warszawa 2002, s. 264, ISBN 83-7311-486-6.