Irrlicht (album)
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Klaus Schulze | ||||
| Wydany |
sierpień 1972 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
kwiecień 1972[1] | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
50:27 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Klaus Schulze | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Irrlicht (z podtytułem: Quadrophonische Symphonie Für Orchester Und E-Maschinen) – debiutancki album studyjny Klausa Schulzego, wydany w sierpniu 1972 roku w Niemczech nakładem wytwórni Ohr[2].
Album
[edytuj | edytuj kod]Historia i muzyka
[edytuj | edytuj kod]Klaus Schulze zaczął karierę muzyczną grając na gitarze i perkusji w różnych zespołach rockowych. Pod koniec lat 60. związał się z niemiecką sceną awangardową. Wspólnie z Manuelem Göttschingiem utworzył zespół Ash Ra Tempel, w którym grał na perkusji. Na tym instrumencie grał też na pierwszej płycie Tangerine Dream, Electronic Meditation. Po odejściu z tych zespołów rozpoczął karierę solową nagrywając w 1972 roku album Irrlicht. Album został nagrany przy użyciu zniszczonych organów i ręcznie sterowanych loopów orkiestry. Zdradza powiązania z muzyką konkretną i awangardową klasyką „The Sinking of the Titanic” Gavina Bryarsa lub wczesnymi eksperymentami Steve’a Reicha[3]. Utwór „Satz Ebene” powstał z przeciwstawienia dwóch odrębnych planów dźwiękowych – w pierwszym z nich muzyk wyeksponował niemuzyczne efekty brzmieniowe, uzyskane przypuszczalnie przy użyciu lampy neonowej, w drugim natomiast stworzył fragmentaryczną, neoromantyczną melodię zagraną na organach[4].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Lista i informacje według Discogs[2]:
Seite 1
1. 1. Satz Ebene 29:00 2. 2. Satz Gewitter
energy rise–energy collaps29:00
Seite 2
1. 3. Satz Exil Sils Maria 21:27 21:27
Informacje
[edytuj | edytuj kod]- Klaus Schulze – autor muzyki, elektronika [E-maschinen], organy, gitara, cytra, głos, chór, perkusja, producent, inżynier, okładka, autor zdjęć
19 maja 2005 roku album został wydany ponownie nakładem Revisited Records z dodatkowym utworem „Dungeon” (24:00)[5].
Opinie krytyków
[edytuj | edytuj kod]Fred Thomas z AllMusic uważa, że eksperymenty muzyczne Irrlicht „ustawiły Schulzego na ścieżce, która miała wpłynąć na wszystko, od new age, poprzez trance, po bardziej elektroniczne ośrodki indie rocka,”[1].
Zdaniem Jake’a Cole’a ze Slant Magazine Irrlicht „to dzieło tak samo wyprzedzające swoje czasy, jak klasyki Schulzego, antycypujące ambientową twórczość takich artystów jak Tim Hecker i William Basinski[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Fred Thomas: Irrlicht – Klaus Schulze. AllMusic. [dostęp 2024-09-14]. (ang.).
- ↑ a b Klaus Schulze – Irrlicht. Discogs. [dostęp 2024-09-14]. (ang.).
- ↑ a b Jake Cole: The Godfather of Techno: A Guide to Klaus Schulze’s Discography. Slant Magazine. [dostęp 2024-09-14]. (ang.).
- ↑ Wiesław Weiss: Rock Encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991, s. 483. ISBN 83-207-1374-9.
- ↑ Klaus Schulze – Irrlicht. Discogs. [dostęp 2024-09-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Irrlicht na oficjalnej stronie Klausa Schulzego