Przejdź do zawartości

Józef Lanikiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Lanikiewicz
Ilustracja
Józef Lanikiewicz (przed 1911)
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1847
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

2 marca 1920
Przemyśl

Zawód, zajęcie

urzędnik

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Lanikiewicz[a] (ur. 10 marca 1847 w Stanisławowie, zm. 2 marca 1920 w Przemyślu) – powstaniec styczniowy, urzędnik.

Grobowiec Lanikiewiczów

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1847 w Stanisławowie[1]. Był synem Aleksandra, radcy sądowego[1]. Uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie i C. K. Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie[1]. W wieku 16 lat brał udział w powstaniu styczniowym 1863, walcząc na obszarze ziemi lubelskiej[2][1]. Dosłużył stopnia sierżanta strzelców pieszych III oddziału[3].

Potem podjął pracę urzędnika w administracji[1]. Od 1872 do 1877 był zatrudniony w Żywcu, Kosowie i Kołomyi[1]. Od 1877 do 1879 sprawował stanowisko burmistrza Śniatynia[1]. Od 1879 do 1882 był komisarzem starostwa c. k. powiatu kołomyjskiego, od 1883 do 1887 komisarzem starostwa c. k. powiatu przemyskiego, w 1889 komisarycznym burmistrzem w Stanisławowie[1]. Od 1890 do 1895 był starostą c. k. powiatu żółkiewskiego[1]. Od 1896 do 1897 był wiceprezydentem C. K. Rady Szkolnej Krajowej[1]. Od 1897 do 1910 sprawował stanowisko starosty c. k. powiatu przemyskiego z tytułem radcy dworu[2][1]. Do tego czasu był też w Przemyślu przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej i komisarzem rządowym Kasy Oszczędności[4]. Pod koniec urzędowania w Przemyślu został inspektorem starostw[2]. Od 1909, gdy zachorował, obowiązki kierownika starostwa pełnił Adam Grabowski[2]. W 1910 Lanikiewicz został przeniesiony w stan spoczynku i z tego okazji otrzymał tytuł wiceprezydenta namiestnictwa[2]. Od 1910 do 1911 był wiceprezydentem Namiestnictwa we Lwowie, od 1912 do 1914 kierownikiem tymczasowego zarządu Dobromila[2]. Po rozwiązaniu rady gminnej w Przemyślu jako emerytowany radca od 28 stycznia do 5 listopada 1914 pełnił funkcję komisarycznego burmistrza Przemyśla (formalnie tymczasowy kierownik spraw gminnych), odchodząc z funkcji już podczas I wojny światowej[2][5]. Następnie wycofał się z życia publicznego pozostając jedynie przewodniczącym Klubu Przemyskiego[3].

Otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa miast Śniatyn, Kołomyja, Stanisławów, Żółkiew[6][7][3].

Był żonaty z Teklą z domu Łysykowską (1850-1933). Miał córkę Janinę (1881-1920)[8]. On sam zmarł po długiej chorobie 2 marca 1920 w Przemyślu[3][1]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Josef Lanikiewicz”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Józef Lanikiewicz. pbp.webd.pl. [dostęp 2022-04-26].
  2. ↑ a b c d e f g Ustąpienie starosty powstańca. „Nowości Illustrowane”. Nr 50, s. 2-3, 10 grudnia 1910. 
  3. ↑ a b c d † Śp. Józef Lanikiewicz. „Ziemia Przemyska”. Nr 19, s. 1, 7 marca 1920. 
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 588, 895.
  5. ↑ Przesilenie w ratuszu Przemyskim. „Nowości Illustrowane”. Nr 9, s. 18, 28 lutego 1914. 
  6. ↑ a b c Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1910. Wiedeń: 1910, s. 888.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 43.
  8. ↑ Z karty żałobnej. „Ziemia Przemyska”. Nr 3, s. 3, 8 stycznia 1920. 
  9. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1910. Wiedeń: 1910, s. 140.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Lanikiewicz&oldid=71800914”