Przejdź do zawartości

Joanna Sabaudzka (1310–1344)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joanna Sabaudzka
Jean de Savoie
Ilustracja
Grobiec Joanny i jej matki w kościele Cordeliers.
Wizerunek herbu
Herb wicehrabiów Limoges od czasów Wita Penthièvre fr. Guy de Penthièvre (1314-1317).
wicehrabina Limoges
Okres

od
do 29 czerwca 1344

księżna Bretanii
Okres

od 21 marca 1330
do 30 kwietnia 1341

Jako żona

Jan III Dobry

Dane biograficzne
Dynastia

sabaudzka

Data urodzenia

1310

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1344
zamek Bois de Vincennes

Miejsce spoczynku

kościół Cordeliers w Dijon

Ojciec

Edward Szczodry

Matka

Blanka Burgundzka

Rodzeństwo

jedynaczka

Małżeństwo

Jan III Dobry
od 21 marca 1330
do 30 kwietnia 1341

Dzieci

nie mieli

Joanna Sabaudzka, fr. Jean de Savoie, wł. Giovanna di Savoia, (1310 – 29 czerwca 1344), była księżną Bretanii, jako żona Jana III[1]. Joanna zgłosiła również pretensje do hrabstwa Sabaudii po śmierci swojego ojca. Pochodziła z domu Sabaudzkiego, a przez małżeństwo weszła do domu Dreux(inne języki) młodszej gałęzi Kapetyngów. Joanna urodziła się w 1310 roku, była jedynym dzieckiem Edwarda, hrabiego Sabaudii i jego żony Blanki Burgundzkiej[2].

Hrabianka Joanna, w wieku dziewiętnastu lat, została przyrzeczona (dyspensa papieża z 10 sierpnia 1329)[3] 43-letniemu, bezdzietnemu, Janowi III, księciu Bretanii. Jej ojciec Edward Szczodry zmarł 4 listopada tego samego roku[3]. Ponieważ była jego jedynym dzieckiem[3], uważała się za następcę na tronie hrabiów Sabaudii[3]. Jednak władcą Sabaudii nigdy nie była kobieta, co doprowadziło do sporu o sukcesję. Stryj Joanny Aimon zyskał poparcie szlachty Sabaudii dla dziedziczenia zgodnie z prawem Salickim i został hrabią[2]. W dniu 29 listopad w Vincennes Joanna zrzekła się swoich praw na rzecz stryja[3].

Jako wicehrabina Limoges(inne języki), które otrzymała jako wiano, wychodzi za mąż za Jana, jako jego trzecia żona, 21 marca 1330 w katedrze Notre Dame w Chartres[3]. Izabela poprzednia żona Jana była zmarła w 1328 r. Po wstąpieniu w związek małżeński, Joanna, wspierana przez męża, ponownie podniosła swoje roszczenia do Sabaudii i sprzymierzyła się z delfinem Viennois(inne języki) przeciwko swojemu stryjowi[2][3]. Na podstawie porozumienia ustalonego przez francuskiego króla[4][5] 22 stycznia 1339, zrezygnowała z prawa sukcesji w zamian za roczną pensję w 6000 liwrów[2][3].

Joanna i Jan byli małżeństwem przez dwanaście lat, ale nie mieli potomstwa[3]. Jan zmarł 30 kwietnia 1341[3], pozostawiając Joannę bezdzietną wdową. To doprowadziło do sporu o sukcesję Bretanii między przyrodnim bratem Jana, Janem Montfort, i siostrzenicą Jana, Joanną Penthievre.

W 1343 roku, kiedy jej stryj Aimon umarł, Joanna ponowiła roszczenia do hrabstwa Sabaudii przeciwko jej dziewięcioletniemu kuzynowi, Amadeuszowi VI. W testamencie, datowanym na 21 czerwca 1344 uczyniła swoim spadkobiercą Filipa, księcia Orleanu, w szczególności jej praw do Sabaudii[3]. Filip zrzekł się tych praw w zamian za 5000 liwrów rocznie[2].

Joanna zmarła 29 czerwca 1344 w zamku Bois de Vincennes. Została pochowana w Dijon, w kościele Cordeliers[3].

Rodowód

[edytuj | edytuj kod]
 
 
 
 
 
Tomasz I Sabaudzki
 
 
Tomasz II Piemoncki
 
 
 
 
 
 
Małgorzata Genewska
 
 
Amadeusz V Wielki
 
 
 
 
 
 
Teodor III Fieschi
 
 
Beatrice Fieschi
 
 
 
 
 
 
Simona Volta z Capo-Corso
 
 
Edward Szczodry
 
 
 
 
 
 
?
 
 
Gwidon II Bage
 
 
 
 
 
 
?
 
 
Sybilla Bage
 
 
 
 
 
 
?
 
 
Dauphine Lavieu
 
 
 
 
 
 
?
 
Joanna Sabaudzka
 
 
 
 
 
Odon III Burgundzki
 
 
Hugon IV Burgundzki
 
 
 
 
 
 
Alicja Vergy
 
 
Robert II Burgundzki
 
 
 
 
 
 
Robert III Dreux
 
 
Jolanta Dreux
 
 
 
 
 
 
Aénor Saint-Valery
 
 
Blanka Burgundzka
 
 
 
 
 
 
Ludwik VIII Lew
 
 
Ludwik IX Święty
 
 
 
 
 
 
Blanka Kastylijska
 
 
Agnieszka Kapetyng
 
 
 
 
 
 
Rajmund Berengar IV Prowansalski
 
 
Małgorzata Prowansalska
 
 
 
 
 
 
Beatrycze Sabaudzka
 

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cox 1967 ↓, s. 22.
  2. a b c d e Cox 1967 ↓, s. 53-55.
  3. a b c d e f g h i j k l Charles Cawley: SAVOY. [w:] Medieval Lands [on-line]. Foudation of Medieval Genealogy, 2014-05-24. [dostęp 2016-08-28]. (ang.).
  4. State Archives, volume 104, 51, rozdział=9.1.
  5. Guichenon: Savoie. T. IV. Preuves, s. 170. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Eugene L. Cox: The Green Count of Savoy. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1967. LCCN 67-11030. (ang.).