Przejdź do zawartości

Jan-Lennard Struff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan-Lennard Struff
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1990
Warstein

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2009

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Carsten Arriens

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

21 (19 czerwca 2023)

Australian Open

2R (2018, 2024)

Roland Garros

4R (2019, 2021)

Wimbledon

3R (2018, 2019)

US Open

3R (2018, 2020)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

21 (22 października 2018)

Australian Open

SF (2018)

Roland Garros

3R (2021)

Wimbledon

QF (2018)

US Open

2R (2014)

Strona internetowa

Jan-Lennard Struff (ur. 25 kwietnia 1990 w Warstein) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Zawodowym tenisistą został w 2009 roku.

W drabince głównej zawodów wielkoszlemowych zadebiutował w 2013 roku podczas French Open, przechodząc najpierw kwalifikacje. W 1. rundzie poniósł porażkę z Jewgienijem Donskojem. W grze pojedynczej jest finalistą jednego turnieju o randze ATP Tour.

W konkurencji gry podwójnej jest zwycięzcą trzech turniejów rangi ATP Tour z sześciu rozegranych finałów.

W marcu 2015 roku zadebiutował w reprezentacji Niemiec w Pucharze Davisa.

W 2016 startował w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro odpadając w 1. rundzie[1].

W rankingu gry pojedynczej Struff najwyżej był na 21. miejscu (19 czerwca 2023), a w klasyfikacji gry podwójnej na 21. pozycji (22 października 2018).

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 2 maja 2021 Monachium Ceglana Gruzja Nikoloz Basilaszwili 4:6, 6:7(5)

Gra podwójna (3–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 12 stycznia 2018 Sydney Twarda Serbia Viktor Troicki Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
3:6, 4:6
Zwycięzca 1. 7 października 2018 Tokio Twarda Japonia Ben McLachlan Południowa Afryka Raven Klaasen
Nowa Zelandia Michael Venus
6:4, 7:5
Zwycięzca 2. 12 stycznia 2019 Auckland Twarda Japonia Ben McLachlan Południowa Afryka Raven Klaasen
Nowa Zelandia Michael Venus
6:3, 6:4
Finalista 2. 2 marca 2019 Dubaj Twarda Japonia Ben McLachlan Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
6:7(4), 3:6
Zwycięzca 3. 22 września 2019 Metz Twarda (hala) Szwecja Robert Lindstedt Francja Nicolas Mahut
Francja Édouard Roger-Vasselin
2:6, 7:6(1), 10–4
Finalista 3. 16 lutego 2020 Rotterdam Twarda (hala) Finlandia Henri Kontinen Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
6:7(5), 6:4, 7–10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan-Lennard Struff Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-13] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]