Jan Hajec
porucznik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
1 grudnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 lipca 1916 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1916 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Hajec (ur. 1 grudnia 1891 w Książnicach, zm. 5 lipca 1916 pod Kościuchnówką) – porucznik piechoty Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Jana i Marianny. Kształcił się w gimnazjum w Krakowie, a w 1910 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1911 zatrudnił się na stanowisku urzędnika adwokackiego w Mielcu[1] .
Był członkiem mieleckiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz szkolił swoje umiejętności bojowe podczas ćwiczeń sportowo-obronnych drużyn sokolich. W 1913 roku przeprowadził się do Nowego Targu, gdzie utworzył drużynę strzelecką w ramach Polskich Drużyn Strzeleckich i jednocześnie ukończył kurs podoficerski.
Po wybuchu I wojny światowej, jako zastępca komendanta okręgu Polskich Drużyn Strzeleckich, przyprowadził drużynę do Krakowa. Po utworzeniu Legionów Polskich jego drużyna weszła w skład II batalionu 1 pułku piechoty, a później 5 pułku piechoty I Brygady Legionów i uczestniczyła w bitwach pod Nowym Korczynem i Opatowcem, Krzywopłotami (16–19 XI), Łowczówkiem (22–25 XII), nad rzeką Nidą (3 III–11 V 1915), pod Włostowem, Kozinkiem i Swojkowem (11–23 V), Konarami (23 V–23 VI), Korsami i Stróżami (23–27 VI), Tarłowem (1–21 VII), Janowem i Zemborzynem (2 VII), Wyżnianką (7–11 VII), Urzędowem (16-19 VII), Bobinem (24–30 VII), Jastkowem (30 VII–2 VIII), Majdanem Krasienińskim (3 VIII), Kamionką i Siedliskami (4–8 VIII), Ciepielami i Maniewiczami (24 VIII), Zarzeczem i nad rzeką Stochód (16–19 IX), pod Kopczą i Czebeniem (20–28 IX), Stowyhorożem (1–6 X), pod Koszyszczami (10 X – 27 XI), ponownie Stowyhorożem (27 XI–10 XII), Jeziercami (11 II – 20 IV 1916)[1] . 16 grudnia 1915 został mianowany porucznikiem.
5 lipca 1916 poległ w bitwie pod Kostiuchnówką. Pochowany został na cmentarzu wojskowym na Wołyniu[1] .
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Pośmiertnie odznaczono go[1] :
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6472
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości – 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[2]
- Złoty Krzyż Zasługi
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Witek: Encyklopedia miasta Mielca, Tom 1. Agencja Wydawniczo-Reklamowa "Korso", 2004.
- Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich
- Członkowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (zabór austriacki)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Uczestnicy bitwy pod Kostiuchnówką 1916
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1916
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze Legionów Polskich polegli w I wojnie światowej