Przejdź do zawartości

Jane Seymour (aktorka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jane Seymour
Ilustracja
Jane Seymour (2019)
Imię i nazwisko

Joyce Penelope Wilhelmina Frankenberg

Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1951
Hayes (Hillingdon)

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Michael Attenborough
(1971–1973; rozwód)
Geoffrey Planer
(1977–1978; rozwód)
David Flynn
(1981–1992; rozwód)
James Keach
(1993–2015; rozwód)

Lata aktywności

od 1969

podpis
Strona internetowa

Jane Seymour, właśc. Joyce Penelope Wilhelmina Frankenberg[1][2][3] (ur. 15 lutego 1951 w Hayes (Hillingdon)) – brytyjska aktorka i producentka telewizyjna.

Odtwórczyni roli Michaeli Anne „Doktor Mike” Quinn w serialu CBS Doktor Quinn (1993–98), za którą zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym i była dwukrotnie nominowana do nagrody Emmy.

Laureatka Złotego Globu dla najlepszej aktorki w miniserialu lub filmie telewizyjnym za rolę antagonistki Catherine „Cathy” Ames, później znanej jako Kate Trask w miniserialu ABC Na wschód od Edenu (East of Eden, 1981) na podstawie powieści Johna Steinbecka. Zwyciężczyni nagrody Emmy za rolę Marii Callas w filmie telewizyjnym ABC Onassis – najbogatszy człowiek świata (Onassis: The Richest Man in the World, 1988) z Raúlem Julią.

20 kwietnia 1999 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7000 Hollywood Boulevard[4][5].

W 2000 otrzymała Order Imperium Brytyjskiego[6].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Hayes na przedmieściu Londynu w gminie London Borough of Hillingdon jako córka holenderskiej pielęgniarki Mieke (z domu van Tricht; ur. 30 stycznia 1914 w Deventer, zm. 3 października 2007 w Middlesex) i lekarza położnika Johna Benjamina Frankenberga (zm. 1990)[7]. Przodkowie jej ojca pochodzili z Polski (Nowe Trzepowo)[8] i Niemiec, byli Żydami[9]. Jej dziadek pochodził z Płocka. Jej matka w latach II wojny światowej była pielęgniarką w Indonezji[10], a później więźniarką japońskiego obozu jenieckiego[11], gdzie niosła pomoc rannym w skrajnie trudnych warunkach (m.in. brak lekarstw). Po wojnie osiadła w Anglii i wyszła za mąż za Johna Frankenberga, z którym oprócz córki Joyce (późniejszej Jane Seymour) miała jeszcze dwie córki: Anne Gould i Sally[12].

Seymour uczęszczała do Arts Educational School[13] w Tring w hrabstwie Hertfordshire. Marzyła o karierze baletnicy. Debiutowała jako 13-latka na London Festival Ballet, jednak kontuzja kolana przekreśliła plany. Postanowiła więc spróbować aktorstwa. W tym celu wymyśliła sobie pseudonim „Jane Seymour” na wzór królowej Anglii, trzeciej żony Henryka VIII[10][14].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1969 debiutowała na ekranie jako chórzystka w filmie muzycznym Richarda Attenborough Och, jaka piękna wojna! (Oh! What a Lovely War) z Maggie Smith i Dirkiem Bogarde’em. Rok później otrzymała pierwszą główną rolę Lillian Stein, Żydówki szukającej schronienia przed nazistowskimi prześladowaniami w dramacie wojennym The Only Way (1970). W biograficznym dramacie wojennym Richarda Attenborough Młodość Winstona (Young Winston, 1972) wystąpiła jako Pamela Plowden, kochanka Winstona Churchilla.

Stała się rozpoznawalna jako Emma Callon w serialu BBC The Onedin Line (1973). Wkrótce została obsadzona w roli dziewczyny Jamesa Bonda – Solitaire w filmie Guya Hamiltona Żyj i pozwól umrzeć (Live and Let Die, 1973) u boku Rogera Moore’a oraz jako siostra Kasima – Farah w filmie przygodowym Raya Harryhausena Sindbad i oko tygrysa (Sinbad and the Eye of the Tiger, 1977) z udziałem Patricka Wayne’a, syna legendarnego ekranowego kowboja Johna Wayne’a. Za rolę Marjorie Chisholm Armagh w miniserialu NBC Kapitanowie i królowie (Captains and the Kings, 1976) z Perrym Kingiem, Patty Duke, Robertem Vaughnem i Richardem Jordanem była nominowana do nagrody Emmy. Można ją było potem zobaczyć w telefilmie ABC Historia Dawida (The Story of David, 1976) z Timothym Bottomsem jako Batszebę, serialu science fiction ABC Battlestar Galactica (1978) jako Serinę oraz komedii Niebiański pies (Oh, Heavenly Dog!, 1980) z Chevy Chase w roli Jackie.

W 1980 Seymour zagrała sceniczną rolę Constanze Weber, żony Mozarta (Tim Curry) w przedstawieniu Petera Shaffera Amadeusz u boku Iana McKellena (jako Antonio Salieri). Spektakl odniósł sukces na Broadwayu[15], był wystawiany 1181 razy i nominowany do siedmiu nagród Tony Award, z czego otrzymał pięć. Jej kreacja młodej aktorki teatralnej Elise McKenna w melodramacie fantasy Jeannota Szwarca Gdzieś w czasie (Somewhere in Time, 1980)[16] z Christopherem Reeve’em zdobyła nominację do nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa.

W filmie CBS Clive’a Donnera Szkarłatny kwiat (The Scarlet Pimpernel, 1982) wg powieści Emmuski Orczy z Anthony Andrewsem zagrała postać francuskiej aktorki Marguerite Blakeney (z domu St. Just). W filmie przygodowo-sensacyjnym Lassiter (1984) z Tomem Selleckiem jako Sara Wells wystąpiła nago. W 1987 pozowała do magazynu „Playboy”. Za rolę Natalie Henry, amerykańskiej Żydówki uwięzionej w Europie w czasie II wojny światowej w miniserialu ABC Wojna i pamięć (War and Remembrance, 1988-89) była nominowana do Złotego Globu i Emmy. W 1989 z okazji 200. rocznicy Rewolucji Francuskiej, Seymour pojawiła się jako skazana francuska królowa Maria Antonina Austriaczka w filmie telewizyjnym Rewolucja francuska (La Révolution française), nakręconym w języku francuskim i angielskim. Popularność, uznanie krytyki i kolejny Złoty Glob (1996) zdobyła jako dr Michaela „Mike” Quinn w serialu CBS Doktor Quinn (Dr. Quinn, Medicine Woman, 1993–2001).

W 2007 wzięła udział w V edycji Tańca z gwiazdami, gdzie zajęła 6 miejsce z Tonym Dovolanim.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była czterokrotnie zamężna. 10 lipca 1971 roku poślubiła Michaela Attenborough, syna Richarda, z którym się rozwiodła w roku 1973. W latach 1977–1978 była żoną Victora Geoffreya Planera. 18 lipca 1981 roku po raz trzeci wyszła za mąż za Davida Flynna, z którym miała dwoje dzieci: córkę Katherinę (ur. 7 stycznia 1982) i syna Seana (ur. 31 lipca 1985). W 1992 doszło do rozwodu. 15 maja 1993 poślubiła aktora, reżysera i producenta filmowego Jamesa Keacha, z którym miała bliźniaki: Johna Stecyego i Kristophera Stevena (ur. 30 listopada 1995). Zamieszkała w Malibu i zabytkowym domu w Anglii. Wspólnie z Keachem reżyserowała i produkowała filmy, w których zagrała, w tym Nowe przygody szwajcarskiej rodziny Robinsonów, Zapisane w sercu czy odcinki serialu Dr Quinn. 16 grudnia 2015 roku rozwiodła się.

Zaangażowana w działalność UNICEF[17], malowała obrazy, pisała książki.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Jane Seymour (1994)

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Jane Seymour: Jane Seymour’s Guide to Romantic Living. Atheneum Book, 1986. ISBN 978-0689117862.
  • Jane Seymour, Keach Keach: Yum!: A Tale of Two Cookies. Angel Gate, 1998. ISBN 978-1-932431-08-7.
  • Jane Seymour, Keach Keach: Boing!: no bouncing on the bed (This One 'N That One). Nowy Jork: Putnam Juvenile, 1999. ISBN 978-0-399-23440-8.
  • Jane Seymour, Keach Keach: Splat!: The Tale of a Colorful Cat. St. Louis: Turtleback Books, 2001. ISBN 978-1-4176-0825-6.
  • Jane Seymour, Pamela Patrick Novotny: Two at a Time: Having Twins: The Journey Through Pregnancy and Birth. Atria Books, 2002. ISBN 978-0-671-03678-2.
  • Jane Seymour: Remarkable Changes: Turning Life’s Challenges into Opportunities. Nowy Jork: HarperEntertainment, 2003. ISBN 978-0-06-008747-0.
  • Jane Seymour: Making Yourself at Home: Finding Your Style and Putting It All Together. Dk Pub, 2007. ISBN 978-0-7566-2892-5.
  • Jane Seymour: Open Hearts: If Your Heart Is Open, Love Will Always Find Its Way In. Filadelfia: Running Press, 2008. ISBN 0-7624-3662-X. OCLC 232128282.
  • Jane Seymour: Among Angels. Nowy Jork: Guideposts, 2010. ISBN 978-0-8249-4850-4. OCLC 607977824.
  • Jane Seymour: The Road Ahead: Inspirational Stories of Open Hearts and Minds. Post Hill Press, 2017. ISBN 978-1682614631.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalidade: Jane Seymour (Reino Unido). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-16]. (port.).
  2. Jane Seymour. Listal. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  3. Jane Seymour – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-04-16]. (węg.).
  4. Jane Seymour. Walk of Fame. [dostęp 2024-09-28]. (ang.).
  5. Greg Braxton, Hollywood Star Walk: Jane Seymour, „Los Angeles Times”, 1 marca 2010 [dostęp 2024-09-28] (ang.).
  6. Jane Seymour. TCM Movie Database. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  7. Jane Seymour. TV.en. [dostęp 2015-09-19]. (ang.).
  8. Judy Gruen (2010-11-07): War and Remembrance. Aish.com. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  9. Jane Seymour – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  10. a b Benedict Nightingale (1988-10-16), Jane Seymour, Queen of the Mini-Series, „The New York Times [dostęp 2007-10-03] (ang.).
  11. Zbigniew K. Rogowski. W cztery oczy z Jane Seymour. „Przekrój”. nr 28/2611, s. 10-13, 1995-07-09. ISSN 0033-2488. [dostęp 2012-08-10]. (pol.). 
  12. Zmarła matka Jane Seymour. Onet.pl. [dostęp 2007-10-03]. (pol.).
  13. Jane Seymour – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-04-29]. (rum.).
  14. Jane Seymour. MYmovies.it. [dostęp 2015-09-19]. (wł.).
  15. Jane Seymour. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-04-27]. (ang.).
  16. William Kerns: Kerns: Alamo finds new way to lure viewers to 1980 Reeve, Seymour romance. LubbockOnline.com, 2017-07-15. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  17. Artista Jane Seymour (15 de Fevereiro de 1951). Filmow. [dostęp 2017-04-16]. (port.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Portret na życzenie: Jane Seymour. „Film”. nr 43/1983 (1790) (XLIII), s. 22, 23 października 1983. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]