Japońskie Morskie Siły Samoobrony
Państwo | |
---|---|
Siły zbrojne | |
Data utworzenia |
1954 |
Prefiks |
JDS |
Bandera |
Japońskie Morskie Siły Samoobrony (jap. 海上自衛隊 Kaijō Jieitai) – faktyczny morski współczesny rodzaj sił zbrojnych Japonii, którego zadaniem jest morska obrona kraju. Jako część Sił Samoobrony powstały w roku 1954, kiedy Aktem o Siłach Samoobrony zostały wyodrębnione jako samodzielny rodzaj sił zbrojnych z powstałych w 1952 roku Sił Bezpieczeństwa Przybrzeżnego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po przegranej przez Japonię II wojnie światowej okupacyjne władze amerykańskie zarządziły całkowitą demilitaryzację kraju. Dopiero 1 maja 1948 roku dla walki z przestępczością i przemytem powołano straż wybrzeża – Agencję Bezpieczeństwa Morskiego (Kaijō Hoanchō)[1]. Wraz ze stopniowym znoszeniem restrykcji okupacyjnych, 26 kwietnia 1952 roku w ramach straży przybrzeżnej utworzono Straż Morską lub Siły Bezpieczeństwa Przybrzeżnego (Kaijō Keibitai)[1]. 1 lipca 1954 roku, wraz z powołaniem Sił Samoobrony, na bazie Straży Morskiej powołano Morskie Siły Samoobrony (Kaijō Jieitai, w skrócie Kaiji)[1]. Jedynie potocznie określane są jako japońska marynarka wojenna (Kaigun)[1]. Stosowana jest też nazwa angielska Maritime Self-Defense Force (MSDF)[1].
Główny komponent operacyjny marynarki stanowią Siły Eskortowe (Goei Kantai) z dowództwem w Yokosuka, utworzone w 1961 roku, grupujące flotylle i dywizjony niszczycieli[2]. Drugi z podstawowych komponentów operacyjnych stanowią Siły Podwodne (Sensui Kantai), utworzone w 1981 roku[2]. Trzeci podstawowy komponent morski stanowią Siły Przeciwminowe, obejmujące też okręty desantowe. W skład Morskich Sił Samoobrony wchodzą również ich Siły Lotnicze[2]. W 2016 roku japońska marynarka posiadała około 130 okrętów, 300 statków powietrznych i 45,3 tysiąca personelu[3].
Z powodów politycznych, największe okręty nawodne, stanowiące trzon marynarki, określane są w Japonii formalnie jako eskortowce (goeikan), a na zewnątrz jako niszczyciele, nosząc odpowiadające klasie niszczycieli angielskie prefiksy numerów burtowych zaczynające się od DD (ang. destroyer)[4]. Dotyczy to też czterech niszczycieli śmigłowcowych (DDH) typów Izumo i Hyūga, które w rzeczywistości stanowią śmigłowcowce, oraz ośmiu wielkich niszczycieli rakietowych (DDG) typów Kongō, Atago i Maya, które w literaturze bywają uznawane za krążowniki[4][5]. Te ostatnie okręty stanowią trzon japońskiej obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, wyposażone w amerykański system kierowania ogniem Aegis, modernizowany począwszy od 2007 roku do wersji antybalistycznej Aegis BMD[4]. Dużymi okrętami z możliwością operowania z nich śmigłowców są też trzy okręty desantowe doki[4].
Pozostałe duże jednostki nawodne w 2016 roku stanowiły dwa niszczyciele rakietowe (DDG typu Hatakaze), 28 wielozadaniowych eskortowców (DD, odpowiadających niszczycielom rakietowym lub fregatom) oraz 6 niszczycieli eskortowych lub fregat (DE)[4]. W 2016 roku Japonia miała 17 okrętów podwodnych o napędzie spalinowo-elektrycznym[4].
Okręty
[edytuj | edytuj kod]Typ | Zdjęcie | Okręty | Wejście do służby | Wyporność (t) | Długość (m) |
---|---|---|---|---|---|
Niszczyciele śmigłowcowe (DDH) (4) | |||||
Niszczyciele śmigłowcowe typu Izumo | „Izumo” „Kaga” |
2015 | 27 000 | 248 | |
Śmigłowcowce typu Hyūga | „Hyūga” „Ise” |
2009–2011 | 19 000 | 197 | |
Okręty desantowe-doki (3) | |||||
Okręty desantowe typu Osumi | „Ōsumi” „Shimokita” „Kunisaki” |
1998–2003 | 14 000 | 178 | |
Niszczyciele rakietowe (DDG) (8) | |||||
Niszczyciele rakietowe typu Maya | „Maya” „Haguro” (w budowie) |
2017–2021 | 10 250 | 170 | |
Niszczyciele rakietowe typu Atago | „Atago” „Ashigara” |
2007–2008 | 10 000 | 170 | |
Niszczyciele rakietowe typu Kongō | „Kongō” „Kirishima” „Myōkō” „Chōkai” |
1993–1998 | 9500 | 161 | |
Niszczyciele rakietowe typu Hatakaze | „Shimakaze” (dalszy 1 szkolny) |
1986–1988 | 4650 | 150 | |
Małe niszczyciele (DD) (31) (Fregaty) | |||||
Niszczyciele rakietowe typu Asahi | „Asahi” „Shiranui” |
2018–2019 | 6800 | 151 | |
Niszczyciele rakietowe typu Akizuki | „Akizuki” „Teruzuki” „Suzutsuki” „Fuyuzuki” |
2012–2014 | 6800 | 150,5 | |
Niszczyciele rakietowe typu Takanami | „Takanami” „Onami” „Makinami” „Sazanami” „Suzunami” |
2003–2006 | 4650 | 150 | |
Niszczyciele rakietowe typu Murasame | „Murasame”, „Harusame” „Yūdachi”, „Kirisame” „Inazuma”, „Samidare” „Ikazuchi”, „Akebono” „Ariake” |
1996–2002 | 5100 | 151 | |
Niszczyciele rakietowe typu Asagiri | „Asagiri”, „Yamagiri” „Yūgiri”, „Amagiri” „Hamagiri”, „Setogiri” „Sawagiri”, „Umigiri” |
1988–1991 | 4200 | 137 | |
Niszczyciele rakietowe typu Hatsuyuki | „Matsuyuki” (dalsze 2 szkolne) |
1984–1987 | 3800 | 130 | |
Niszczyciele eskortowe (6) (Fregaty) | |||||
Fregaty rakietowe typu Abukuma | „Abukuma” „Jintsu” „Oyodo” „Sendai” „Chikuma” „Tone” |
1989–1993 | 2500 | 109 | |
Okręty podwodne (16) | |||||
Okręty podwodne typu Sōryū | „Sōryū” „Unryū” „Hakuryū” „Kenryū” „Zuiryū” „Kokuryū” |
2009– | 4200 | 84 | |
Okręty podwodne typu Oyashio | „Michishio” „Uzushio” „Makishio” „Isoshio” „Narushio” „Kuroshio” „Takashio” „Yaeshio” „Setoshio” „Mochishio” |
1998–2008 | 3000 | 81,7 |
Lotnictwo
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcie | Statek | Typ | Wersja | W służbie[6] | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
Samoloty | |||||
Lockheed P-3 Orion | patrolowy/ZOP/ELINT | P-3C EP-3C OP-3C UP-3C UP-3D |
73 5 5 1 3 |
Zbudowane na licencji przez Kawasaki. | |
Kawasaki P-1 | patrolowy/ZOP | P-1 | 33 | ||
Lockheed C-130 Hercules | transportowy | KC-130R | 1 | Łącznie 6 wróci do służby. | |
Beechcraft King Air | treningowy aerofotogrametria |
TC-90 UC-90 |
27 5 |
||
Learjet 36 | rozpoznawczy | U-36A | 4 | ||
Fuji T-5 | szkolny | T-5 | 50 | ||
PS-1 Shin Meiwa | SAR | US-1A | 2 | ||
ShinMaywa US-2 | SAR | US-2 | 5 | ||
Śmigłowce | |||||
Mitsubishi SH-60 | pokładowy, ZOP | SH-60J SH-60K |
46 39 |
||
Mitsubishi UH-60 | SAR | UH-60J | 19 | ||
Sikorsky MH-53E Sea Dragon | zwalczanie min | S-80-M-1 | 10 | ||
AgustaWestland AW101 | transportowy zwalczanie min |
CH-101 MCH-101 |
2 5 |
Część montowana przez Kawasaki. | |
McDonnell Douglas MD-500 | szkolny | OH-6D OH-6J |
5 4 |
Licencyjne Kawasaki. | |
Eurocopter EC135 | szkolny | TH-135 | 10 | Zamówiono 15. |
Wycofane okręty (niektóre)
[edytuj | edytuj kod]Typ | Zdjęcie | Okręty | Wejście do służby | Wyporność (t) | Długość (m) |
---|---|---|---|---|---|
Niszczyciele typu Shirane | „Kurama” „Shirane” |
1981 | 7500 | 159 | |
Okręty podwodne typu Harushio | „Asashio” (szkolny) |
1994 | 2750 | 77 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Wieliczko 2017 ↓, s. 26.
- ↑ a b c Wieliczko 2017 ↓, s. 30-31.
- ↑ Wieliczko 2017 ↓, s. 27.
- ↑ a b c d e f Wieliczko 2017 ↓, s. 37-38.
- ↑ Marcin Schiele. Japońskie fregaty rakietowe typu Murasame. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 1′00. V (20), s. 12, styczeń-luty 2000. Warszawa: Magnum X.
- ↑ World Air Forces 2015 - Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- JMSDF. [dostęp 2012-05-10]. (ang.).
- Leszek Wieliczko. Flota Wschodzącego Słońca. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8/2017. XXI (181), 2017. ISSN 1426-529X.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Morska potęga współczesnej Japonii. [dostęp 2017-02-08]. (pol.).