Przejdź do zawartości

Juan Bautista de Muguiro (obraz Goi)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Don Juan Bautista de Muguiro
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Data powstania

1827

Medium

olej na płótnie

Wymiary

103 × 85 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Prado

Multimedia w Wikimedia Commons

Juan Bautista de Muguiro – obraz olejny wykonany przez malarza Francisca Goyę (1746–1828), jedno z jego ostatnich dzieł[1][2].

Okoliczności powstania

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec życia Goya wyemigrował do Francji i zamieszkał na stałe w Bordeaux. Namalował tam kilka portretów swoich przyjaciół i osób, które poznał w kręgu hiszpańskiej burżuazji i inteligencji na emigracji. Juan Bautista de Muguiro e Iribarren był hiszpańskim politykiem i przedsiębiorcą[3][4], który podobnie jak malarz przebywał na emigracji w obawie przed reperkusjami ze strony hiszpańskiego monarchy absolutnego – Ferdynanda VII. Goya poznał go prawdopodobnie za pośrednictwem krewnego Muguira – Martina Miguela de Goicoechea, który był także teściem syna Goi[5]. Mimo dużej różnicy wieku łączyła ich przyjaźń[6]. Muguiro zamówił u Goi portret, który malarz wykonał w 1827 roku. Prawdopodobnie interesował się sztuką, gdyż po śmierci malarza zakupił także jedno z jego ostatnich dzieł pt. Mleczarka z Bordeaux[1][7].

Opis obrazu

[edytuj | edytuj kod]

Malując portrety swoich znajomych malarz pomijał zbędne szczegóły i koncentrował się na osobowości portretowanej osoby. Stosował także prostą kompozycję[8] i ograniczoną paletę barw – w przypadku Muguira dominują czerń, biel, brąz z nutą żółci i purpury. Jego postać zdecydowanie odcina się od neutralnego tła. Kontrastująca z bielą koszuli czarna chustka została namalowana w sposób bardziej szczegółowy. Twarz namalowana lekkimi pociągnięciami pędzla wyraża energię, witalność i siłę charakteru portretowanego[5]. Według Gudiola jakość tego portretu świadczy o tym, że mimo sędziwego wieku i słabego zdrowia zdolności malarskie Goi nie uległy pogorszeniu[9].

Inskrypcja wypisana na stole po prawej stronie "Dn. Juan Muguiro, por/ su amigo Goya, a los / 81 años, en Burdeos, / Mayo de 1827" świadczy o tym, że portret powstał rok przed śmiercią artysty[10].

Proweniencja

[edytuj | edytuj kod]

Portret, który od czasu powstania pozostawał w rękach rodziny Muguiro został w 1908 roku zapisany Muzeum Prado w testamencie 2. hrabiego Muguiro, wnuka brata portretowanego. Ta klauzula testamentu hrabiego weszła w życie dopiero w 1945 roku, kiedy zmarł jego brat Fermín, który miał obraz w użytkowaniu. On także przekazał Prado Mleczarkę z Bordeaux[5][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Manuela B. Mena Marqués: Museo del Prado. (hiszp.).
  2. ↑ Alessandro Bettagno, Christopher Brown, Francisco Calvo Serraller, Francis Haskell, Alfonso E. Pérez Sánchez: Muzeum Prado. Arcydzieła malarstwa. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2011, s. 188. ISBN 978-83-213-4421-8.
  3. ↑ Jesús A. Martínez: Lectura y lectores en el Madrid del siglo XIX. Editorial CSIC - CSIC Press, 1991, s. 131. ISBN 84-0007-223-5.
  4. ↑ M. Núñez de Arenas. Manojo de noticias. La suerte de Goya en Francia. „Bulletin Hispanique”. 52, s. 253, 1950. 
  5. ↑ a b c Uno de los últimos retratados por Goya. Diario de Navarra, 13 lipca 2008. (hiszp.).
  6. ↑ a b Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 339. ISBN 84-662-1405-4.
  7. ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 384. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
  8. ↑ María Jesús Díaz (red.): Goya. Madryt: Susaeta Ediciones, 2010, s. 250. ISBN 978-84-9928-021-9.
  9. ↑ José Gudiol: Goya. Barcelona: Ediciones Polígrafa, 2008, s. 122. ISBN 978-84-343-1174-9.
  10. ↑ Don Juan Bautista de Muguiro. fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2020-03-13]. (hiszp.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juan_Bautista_de_Muguiro_(obraz_Goi)&oldid=70901185”