Przejdź do zawartości

Jurowlany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jurowlany
wieś
Ilustracja
Cerkiew św. Jerzego
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

sokólski

Gmina

Krynki

Liczba ludności (2011)

39[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

16-113[4]

Tablice rejestracyjne

BSK

SIMC

0032632[5]

Położenie na mapie gminy Krynki
Mapa konturowa gminy Krynki, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Jurowlany”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Jurowlany”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Jurowlany”
Położenie na mapie powiatu sokólskiego
Mapa konturowa powiatu sokólskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Jurowlany”
Ziemia53°19′02″N 23°46′12″E/53,317222 23,770000[1]

Jurowlanywieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Krynki[5][6].

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Krynkach[7].

Wieś została założona w XVI wieku; nosiła początkowo nazwę Popławskie[8] i była zamieszkana częściowo przez ludność litewską. Przed 1578 r. w miejscowości zaczęła funkcjonować parafialna cerkiew prawosławna św. Jerzego, od którego to wezwania pochodzi nazwa wsi[8].

W 1921 roku wieś liczyła 41 domów i 189 mieszkańców, w tym 184 prawosławnych i 5 katolików[9].

Do czasów II wojny światowej miejscowość leżała na skrzyżowaniu ważniejszych dróg; między innymi obecna droga z Krynek (ok. 6 km) – jeszcze do dziś niekiedy nazywana „Gościńcem” – była kiedyś trasą Krynki–OdelskGrodno (ok. 33 km). Jednak powojenne położenie granic Polski usytuowało tę wieś na wschodnim krańcu kraju (około 300 m od granicy z Białorusią). Po II wojnie światowej zamieszkującą wieś ludność prawosławną przymusowo wysiedlono do ZSRR, na jej miejsce sprowadzono ludność rzymskokatolicką z okolic Usnarza Dolnego[10].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Niedaleko wsi ma swoje źródła rzeka Połowianka, która jest jednym z dopływów Świsłoczy, a tym samym dorzeczem Niemna.

W związku z kryzysem migracyjnym na granicy z Białorusią, jaki nastąpił w połowie 2021 r., miejscowość i okolice objęte zostały stanem wyjątkowym[11].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 47737
  2. Wieś Jurowlany w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-10], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., kwiecień 2014, s. 411 [zarchiwizowane 2014-05-27].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Opis parafii na stronie diecezji
  8. a b Grzegorz Ryżewski, Z dziejów cerkwi w Jurowlanach w powiecie sokolskim, „Biuletyn Konserwatorski Województwa Podlaskiego”, digi.ub.uni-heidelberg.de, czerwiec 2020, s. 115-118 [dostęp 2024-09-21] (pol.).
  9. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 85 (76).
  10. Magdalena Zych: Ruiny lodowni w Usnarzu Górnym. etnomuzeum.eu. [dostęp 2021-11-20].
  11. Gdzie obowiązuje stan wyjątkowy? Oto lista miejscowości. Forsal.pl, 2021-09-02. [dostęp 2021-10-28].
  12. Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 34.
  13. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]