Order Ludwika (Hesja)
Awers insygniów | |
Awers odznaki Krzyża Wielkiego | |
Gwiazda Krzyża Wielkiego | |
Baretka | |
Ustanowiono |
25 sierpnia 1807 |
---|---|
Wycofano |
11 sierpnia 1919 |
Dewiza |
GOTT EHRE VATERLAND |
Poniżej |
Order Zasługi (1840-1876) |
Order Ludwika (niem. Ludwigsorden) – najwyższy order Wielkiego Księstwa Hesji ustanowiony 25 sierpnia 1807 przez Ludwika I Heskiego. Nazwę i statuty otrzymał dopiero 14 grudnia 1831. Był nadawany za chwalebne zasługi cywilne i wojskowe, a jego I klasa przeznaczona była dla osób od rangi księcia wzwyż i dygnitarzy z tytułem „ekscelencja”. W latach 1840–1876 na drugim miejscu w hierarchii starszeństwa heskich odznaczeń znajdował się Order Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego, który spadł na trzecie miejsce po wznowieniu Orderu Domowego Lwa Złotego, dawnego najwyższego orderu Hesji-Kassel. Order Ludwika został zniesiony w 1919 wraz ze wszystkimi innymi niemieckimi odznaczeniami państwowymi[a].
Podział orderu:
- Krzyż Wielki,
- Krzyż Komandorski I Klasy,
- Krzyż Komandorski II Klasy,
- Krzyż Kawalerski I Klasy,
- Krzyż Kawalerski II Klasy,
oraz dodatkowo:
- Medal Zasługi.
Wielcy Mistrzowie orderu:
- Ludwik I (1807–1830)
- Ludwik II (1830–1848)
- Ludwik III (1848–1877)
- Ludwik IV (1877–1892)
- Ernest Ludwik (1892–1919)
Odznaczeni
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Konstytucja weimarska z 11 sierpnia 1919 w artykule 109 pkt 4 i 5 znosiła możliwość nadawania orderów i odznaczeń przez państwo niemieckie, a jednocześnie zabraniała obywatelom Niemiec przyjmowania jakichkolwiek tytułów i orderów obcych rządów (patrz: Die Verfassung des Deutschen Reichs ("Weimarer Reichsverfassung") vom 11. August 1919)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Werlich: Orders and Decorations of all Nations. Waszyngton: 1963, s. 125-126
- Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: 1939, s. 426
- Maximilian Gritzner: Handbuch der Ritter- und Verdienstorden aller Kulturstaaten der Welt. Lipsk: 1893, s. 148-