Organizacja wojenna polskiej brygady kawalerii w 1939
Organizacja wojenna polskiej brygady kawalerii w 1939
1 lutego 1939 zostało rozwiązane Dowództwo Dywizji Kawalerii, a podporządkowane mu dotychczas pułki (1 pszwol i 1 psk) weszły w skład Mazowieckiej Brygady Kawalerii[1].
W drugiej dekadzie marca 1939 kawaleria na stopie pokojowej zorganizowana była w 12 brygad, w tym: jedną dwupułkową, siedem trzypułkowych, trzy czteropułkowe i jedną pięciopułkową, przy czym najmniejsza z nich była brygadą pancerno-motorową. Plan mobilizacyjny nie przewidywał wystawienia dodatkowych jednostek kawalerii.
OK Nr | Nazwa wielkiej jednostki | pułki kawalerii | dak | szw. łącz | szw pion | Dowódca brygady |
---|---|---|---|---|---|---|
I | Mazowiecka Brygada Kawalerii | 1 pszwol, 7 puł, 11 puł, 1 psk, 4 psk | 1 | 1 | 2 | płk dypl. Jan Karcz |
II | Wołyńska Brygada Kawalerii | 19 puł, 21 puł, 2 psk | 2 | 4 | 8 | gen. bryg. Adam Korytowski |
III | Wileńska Brygada Kawalerii | 4 puł, 13 puł, 23 puł | 3 | 3 | 7 | gen. bryg. Rudolf Dreszer |
III | Suwalska Brygada Kawalerii | 3 pszwol, 1 puł, 2 puł | 4 | 11 | 11 | gen. bryg. Zygmunt Podhorski |
III | Podlaska Brygada Kawalerii | 5 puł, 10 puł, 9 psk | 14 | 10 | 1 | gen. bryg. Ludwik Kmicic-Skrzyński |
V | Krakowska Brygada Kawalerii | 3 puł, 8 puł, 5 psk | 5 | 5 | 5 | gen. bryg. Zygmunt Piasecki |
VI | Kresowa Brygada Kawalerii | 12 puł, 20 puł, 22 puł, 6 psk | 13 | 2 | 4 | gen. bryg. Marian Przewłocki |
VI | Podolska Brygada Kawalerii | 6 puł, 9 puł, 14 puł | 6 | 6 | 6 | gen. bryg. Juliusz Kleeberg |
VII | Wielkopolska Brygada Kawalerii | 15 puł, 17 puł, 7 psk | 7 | 7 | 3 | gen. bryg. Roman Abraham |
VIII | Pomorska Brygada Kawalerii | 2 pszw, 16 puł, 18 puł, 8 psk | 11 | 8 | 10 | gen. bryg. Stanisław Grzmot-Skotnicki |
IX | Nowogródzka Brygada Kawalerii | 25 puł, 26 puł, 27 puł, 3 psk | 9 | 9 | 9 | gen. bryg. Władysław Anders |
X | 10 Brygada Kawalerii | 24 puł, 10 psk | b.n.[a] | płk dypl. Stanisław Maczek |
23 marca 1939 po południu szef Sztabu Głównego, generał brygady Wacław Stachiewicz zarządził mobilizację alarmową jednostek Nowogródzkiej Brygady Kawalerii stacjonujących na terenie Okręgu Korpusu Nr IX. Nie był mobilizowany 3 Pułk Strzelców Konnych w Wołkowysku na obszarze Okręgu Korpusu Nr III. Po zakończeniu mobilizacji brygada została przetransportowana w rejon Sierpca. W kwietniu dowódcy brygady został podporządkowany 4 Pułk Strzelców Konnych z Płocka. Nowogródzka BK była pierwszą wielką jednostką kawalerii, która przeszła na organizację wojenną[2].
Omawiając organizację kawalerii należy nadmienić, że wprawdzie etat brygady przewdywał batalion strzelców, jednakże poza nielicznymi wyjątkami zmobilizowane bataliony strzelców nie weszły w skład brygad kawalerii.
Brygada Kawalerii na stopie wojennej
[edytuj | edytuj kod]- Kwatera główna brygady kawalerii
- 1 pułk kawalerii
- 2 pułk kawalerii
- 3 pułk kawalerii
- 4 pułk kawalerii
- artyleria brygady
- dywizjon artylerii konnej (trzy lub czterobateryjny)
- bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej 40 mm typu B
- dywizjon pancerny
- batalion strzelców
- szwadron kolarzy
- szwadron pionierów
- pluton sanitarny typ I (w brygadzie czteropułkowej typ II)
- park intendentury typ II
- drużyna parkowa uzbrojenia
- tabory
- warsztat taborowy (parokonny lub jednokonny)
- 1 dowództwo grupy marszowej służb
- 2 dowództwo grupy marszowej służb
- 1 kolumna taborowa kawaleryjska
- 2 kolumna taborowa kawaleryjska
- 3 kolumna taborowa kawaleryjska
- 4 kolumna taborowa kawaleryjska
- 5 kolumna taborowa kawaleryjska
- 6 kolumna taborowa kawaleryjska
Organizacja dowództwa i sztabu brygady kawalerii
[edytuj | edytuj kod]Dowództwo
- dowódca brygady
- zastępca dowódcy (na stopie pokojowej w brygadach czteropułkowych)
- szef służby sprawiedliwości
- szef służby duszpasterskiej
Sztab
- szef sztabu
- oficer operacyjny
- oficer informacyjny
- dowódca łączności
- kwatermistrz
- oficer transportu
- oficer służby uzbrojenia
- oficer intendentury
- naczelny lekarz
- naczelny lekarz weterynarii
- dowódca taborów
- komendant kwatery głównej
Organizacja wojenna pułku kawalerii
[edytuj | edytuj kod]- poczet dowódcy pułku
- 1 szwadron liniowy
- 2 szwadron liniowy
- 3 szwadron liniowy
- 4 szwadron liniowy
- szwadron ckm a. 3 plutony a. 4 ckm
- pluton przeciwpancerny
- pluton kolarzy (w pułkach Wielkopolskiej i Pomorskiej BK - szwadrony kolarzy)
- pluton łączności
- drużyna pionierów
- kwatermistrzostwo
- szwadron gospodarczy
Poczet dowódcy pułku
- dowódca pułku
- zastępca dowódcy pułku
- adiutant
- oficer informacyjny
- 2 obserwatorów, trębacz, pisarz, 4 żandarmów, 2 kierowców, 4 luzaków
- samochód osobowy, motocykl
Szwadron liniowy:
- dowódca szwadronu - rotmistrz
- poczet dowódcy szwadronu
- trębacz, pisarz, znaczkowy, 4 obserwatorów, luzak dowódcy szwadronu
- sekcja rkm
- 5 żołnierzy, rkm, 5 koni wierzchowych, 1 koń juczny
- 1 pluton liniowy
- dowódca plutonu (oficer)
- zastępca dowódcy plutonu
- luzak
- 1 sekcja á 6 żołnierzy i 6 koni wierzchowych
- 2 sekcja á 6 żołnierzy i 6 koni wierzchowych
- 3 sekcja á 6 żołnierzy i 6 koni wierzchowych
- sekcja rkm á 5 żołnierzy i 5 koni wierzchowych, koń juczny
- Razem w plutonie: 1 oficer, 25 podoficerów i szeregowych, 27 koni w tym 1 juczny, 1 rkm, 1 karabin ppanc
- 2 pluton liniowy (jak wyżej)
- 3 pluton liniowy (jak wyżej)
- drużyna gospodarcza
- szef szwadronu
- podoficer sanitariusz med.
- podoficer weterynarii
- tabor bojowy
- podoficerowie: gospodarczy, broni, furażowy
- obsługa kuchni polowej - 2 kucharzy
- 2 wozy z furażem, wóz amunicyjny, wóz przykuchenny
- tabor bagażowy
- pisarz, podkuwacz, szewc, krawiec, ordynans
- wóz kancelaryjno bagażowy, wóz warsztatowy
- razem drużyna gosp szw: 21 żołnierzy, 3 koni wierzchowych, 14 koni taborowych, 6 wozów taborowych, kuchnia polowa,
Razem szwadron: 4 oficerów, 109 podoficerów i szeregowych, 113 koni, 4 rkm, 3 karabiny ppanc Ur 35, Należy zaznaczyć, że do walki spieszało się tylko 68 żołnierzy szwadronu. Spieszony szwadron kawalerii odpowiadał więc wielkością plutonowi piechoty, a spieszony pułk kawalerii odpowiadał zaledwie wzmocnionej kompanii piechoty.
Szwadron ckm
- 3 plutony á 4 ckm
Pluton armat ppanc
- 4 armaty ppanc 37 mm
Pluton cyklistów
- 4 sekcje
Pluton łączności
- 4 patrole telefoniczne
- 2 radiostacje
- patrol łączności z lotnikiem
Drużyna pionierów
- 13 żołnierzy, 16 koni (10 wierzchowych, 5 taborowych, 1 juczny), wóz taborowy, taczanka pionierska
Kwatermistrzostwo
- kwatermistrz, lekarz, lekarz weterynarii, oficerowie: gospodarczy, broni, płatnik, żywnościowy, kapelan
Szwadron gospodarczy
- tabor bojowy
- tabor bagażowy
- tabor żywnościowy - 2 sekcje po 16 wozów
Organizacja wojenna brygadowego szwadronu łączności
[edytuj | edytuj kod]- dowódca szwadronu łączności
- pluton łączności kwatery głównej (stacyjny)
- 1 patrol telegraficzny
- 2 patrole telefoniczne na taczankach
- 3 patrole łączności z lotnikiem (2 konne, 1 motocyklowy)
- patrol motorowy (2 łaziki, 2 motocykle)
- pluton radio
- pluton telefoniczny
- pluton łączności kwatery głównej (stacyjny)
Stan liczebny i uzbrojenie etatowe
[edytuj | edytuj kod]W nawiasach podano stany liczebne i uzbrojenie brygady czteropułkowej.
- oficerowie: 232 (373)
- szeregowi i podoficerowie: 5911 (6911)
- konie: 5194 (6291)
- samochody: 65 (66)
- ręczne karabiny maszynowe] wz. 1928: 89 (107)
- lekkie karabiny maszynowe wz. 1908/1915 i 1908/1918: 10 (12)
- ciężkie karabiny maszynowe wz. 1930: 52 (64)
- 7,92 mm karabiny przeciwpancerne wz. 1935: 51 (64)
- 46 mm granatniki wz. 1930 i wz. 1936: 9 (9)
- 81 mm moździerze wz. 1931: 2 (2)
- 75 mm armaty wz. 1902/1926: 12 (16)
- 40 mm armaty przeciwlotnicze wz. 1936: 2 (2)
- 37 mm armaty przeciwpancerne wz. 1936: 14 (18)
- samochody pancerne wz. 1934 (wz. 1929): 8
- czołgi rozpoznawcze TKS lub TK-3: 13
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Szwadron łączności 10 BK nie posiadał numeru.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Wawrzyński, Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919—1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 5 z 1973.
- ↑ Eugeniusz Piwowarski, Przebieg i wyniki częściowej mobilizacji alarmowej z 23 marca 1939 r., Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1-2 (151-152), Warszawa 1995, s. 99, 100, 115, 116.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Konstankiewicz , Broń strzelecka Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, ISBN 83-11-07266-3, OCLC 69494630 .
- Andrzej Konstankiewicz, Jeszcze o ilości uzbrojenia w polskich DP, BK i BPM z 1939 r., Wojskowy Przegląd Historyczny, Nr 2 (128), Warszawa 1989.
- Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1964.
- Waldemar Rezmer, Operacyjna służba sztabów Wojska Polskiego w 1939. Organizacja. Zasady funkcjonowania. Przygotowanie do wojny, Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., Warszawa 2010, wyd. II, ISBN 978-83-930318-1-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.
- Juliusz S. Tym, Przygotowania wojenne i mobilizacja 15 Pułku Ułanów Poznańskich, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3 (203), Wojskowe Biuro Badań Historycznych, Warszawa 2004, ISSN 1640-6281.
- Juliusz S. Tym, Przygotowania wojenne i mobilizacja Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, Wojskowe Biuro Badań Historycznych, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3 (228), Warszawa 2009, ISSN 1640-6281.