Przejdź do zawartości

Ostatnia bitwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ostatnia bitwa
The Last Battle
ilustracja
Autor

Clive Staples Lewis

Tematyka

fantastyka

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Wielka Brytania

Język

angielski

Data wydania

1956

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1989

Wydawca

Instytut Wydawniczy PAX

Przekład

Andrzej Polkowski

poprzednia
Siostrzeniec czarodzieja
następna
brak

Ostatnia bitwa (tyt. oryg. The Last Battle) – ostatnia z siedmiu części „Opowieści z NarniiClive’a Staplesa Lewisa wydana w 1956.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Julia i Eustachy zostają wezwani do Narnii by pomóc zaprowadzić pokój królowi Tirianowi, ponieważ zaczęła tam rządzić się podstępna małpa zwana Krętaczem. Ubiera osła Łamigłówka w skórę lwa i każe mu udawać Aslana. Dla własnego zysku sprowadza Kalormeńczyków, pozwalając na wyręb mówiących drzew i sprzedawanie mieszkańców Narnii jako niewolników. Do tego stopnia mąci wszystkim Narnijczykom w głowach, iż mówi im, że Tasz (bóstwo Kalormeńczyków) i Aslan (władca Narnii) są jedną osobą.

Julia i Eustachy pomagają Tirianowi w walce z Krętaczem i Kalormeńczykami. Jednakże wpadają w pułapkę i podczas krwawej bitwy zostają wrzuceni do stajni, która miała zostać podpalona, jako ofiara dla Tasza. Spotykają w niej wszystkich swoich nieżywych przyjaciół włącznie z Piotrem, Łucją, Edmundem, profesorem Digorym i ciocią Polą. Oglądają koniec Narnii. Aslan zwołuje wszystkie stworzenia. Wszyscy muszą spojrzeć w oczy Aslanowi. W przypadku niektórych z nich „wyraz twarzy zmienił się nagle okropnie: pojawiły się nienawiść i przerażenie. Trwało to ułamek sekundy i nagle przestały być MÓWIĄCYMI zwierzętami – stały się ZWYKŁYMI zwierzętami. I wszystkie stworzenia, które spojrzały na Aslana w ten sposób, zboczyły w prawo – czyli na lewo od niego – i znikły w jego wielkim, czarnym cieniu.” Inne stworzenia „spojrzały w twarz Aslana z miłością, choć niektóre z lękiem”, znajdując schronienie w stajni, która okazuje się wejściem do krainy Aslana.

W czasie wędrówki zdają sobie sprawę, że kraina, w której się znajdują, to Narnia, lecz inna, bardziej prawdziwa, której tamta pierwsza była tylko cieniem. Klejnot podsumowuje to w słowach: „! To jest moja prawdziwa ojczyzna! To dlatego kochaliśmy starą Narnię, że czasami przypominała tę.” Dzieci spotykają Aslana, który mówi im, że ich przeniesienie do Narnii powiązane było z wypadkiem kolejowym i ich śmiercią. Są w raju, który jest rajem nie tylko dla Narnijczyków, ale i dla mieszkańców naszego świata. Spotykają tu swoich rodziców, tak, jak i wszystkich bohaterów Narnii.

Postacie

[edytuj | edytuj kod]