Przejdź do zawartości

Małgorzata Baranowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy poetki. Zobacz też: Małgorzata Baranowska – polska polityk.
Małgorzata Baranowska
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1945
Kraków

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 2012
Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

poezja

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Irena Szymańska. Małgorzata Baranowska, Ryszard Matuszewski, Wisława Szymborska w PEN-Clubie we wrześniu 1996
Grób Małgorzaty Baranowskiej na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Małgorzata Baranowska (ur. 15 marca 1945[1] w Krakowie[1], zm. 22 stycznia 2012 w Warszawie[2]) – polska poetka[1], pisarka, krytyczka[1] i historyczka literatury[1], varsavianistka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim pracowała w Instytucie Wydawniczym Nasza Księgarnia. Od 1972 pracowała w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk[1]. Autorka słuchowisk dla dzieci i audycji literackich w Polskim Radiu[3]. Posiadała stopień doktora nauk[4].

Członkini Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Publikowała w czasopismach „Teksty Drugie”, „Res Publica Nowa”, „Twórczość”, „Konteksty”. Dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike: w 2000 za książkę Prywatna historia poezji[5] oraz w 2004 za książkę Posłaniec uczuć: prywatna historia pocztówki[6] (ta książka została wybrana książką Stycznia Warszawskiej Premiery Literackiej 2004[7]). W 2004 otrzymała nagrodę Ministra Kultury.

Przez 30 lat ciężko chorowała (na toczeń rumieniowaty układowy), a swoim zmaganiom poświęciła książkę To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej (1994)[8].

Pogrzeb pisarki odbył się 27 stycznia 2012 w kościele pw. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach, gdzie spoczęła[9] (kwatera 102-4-27)[10].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

tomy poezji:

rozprawy i eseje poświęcone poezji:

  • Surrealna wyobraźnia i poezja (1984[1])
  • Tak łatwo było nic o tym nie wiedzieć: Szymborska i świat (1996)[1]
  • Prywatna historia poezji (1999)[1]

proza filologiczna

  • Pamiętnik mistyczny (1988)[1]
  • To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej (1994)[1]

esej

  • Warszawa: miesiące, lata, wieki (1996)[1]

pozostałe

  • Jak słońce pilnowało żyrafek (1988) – dla dzieci
  • Pawie oczka (1988) – dla dzieci
  • Posłaniec uczuć: prywatna historia pocztówki (2003)
  • Tylko się rozejrzeć. Szczęście codzienne (2004)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Tomkowski 2002 ↓, s. 15.
  2. ↑ Małgorzata Baranowska nie żyje. Poetka miała 67 lat. gazeta.pl, 2012-01-23. [dostęp 2012-01-23].
  3. ↑ Halina Floryńska-Lalewicz: Małgorzata Baranowska. culture.pl, luty 2004. [dostęp 2012-01-23].
  4. ↑ Dr Małgorzata Baranowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-10-07].
  5. ↑ Małgorzata Baranowska. wp.pl. [dostęp 2012-01-23].
  6. ↑ Nagroda Nike 2004. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].
  7. ↑ „Podróże z Herodotem” Książką Roku 2004 / Wydarzenia / Instytut Książki [online], www.instytutksiazki.pl, 18 listopada 2005 [dostęp 2016-03-06].
  8. ↑ sylwetka Małgorzaty Baranowskiej na stronie www.culture.pl.
  9. ↑ Małgorzata Baranowska. wyborcza.pl.pl. [dostęp 2012-01-27].
  10. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA BARANOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-11-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Małgorzata_Baranowska&oldid=75307390”