Przejdź do zawartości

Małkowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małkowo
wieś
Ilustracja
Dwór w Małkowie
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

kartuski

Gmina

Żukowo

Liczba ludności (2021)

802[2]

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

83-330

Tablice rejestracyjne

GKA

SIMC

0177276

Położenie na mapie gminy Żukowo
Mapa konturowa gminy Żukowo, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Małkowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Małkowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Małkowo”
Położenie na mapie powiatu kartuskiego
Mapa konturowa powiatu kartuskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Małkowo”
Ziemia54°22′15″N 18°20′01″E/54,370833 18,333611[1]

Małkowo (kaszub. Môłkòwò, niem. Malkau) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo.

Toponimia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wsi naprawdopodobniej pochodzi od imienia lub nazwiska Małk/Małek (osoba niewielkiego wzrostu), wskazuje na to końcówka -owo[3].

W dokumentach wieś Małkowo występowała pod różnymi nazwami. Jednymi z pierwszych źródeł pisanych wspominających wieś są zapisy wykonane podczas wizytacji Hieronima Rozrażewskiego w roku 1583, wieś została wtedy wymieniona jako Malkowo[4]. W XVII wieku wieś występowała pod nazwami Małkowo (1608), Mołkowo (1617), Molkowo (1619) oraz Malcowo (1645)[5]. W 1749 roku Georgius Schwengel opisał wieś pod nazwą Malkowo[4]. W słowniku geograficznym Królestwa Polskiego (1885) wieś opisywana jest pod nazwami Malkowy, Małkowo, Malkowo, niem. Mahlkau[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

XIV-XVI wiek

[edytuj | edytuj kod]

Historia miejscowości sięga XIV wieku, kiedy to w 1339 roku Dietrich von Altenburg przekazał ziemie wsi Janowi w zamian za zasługi dla zakonu krzyżackiego[6]. W 1380 roku w wyniku powstania nowej wsi Słupno (obecnie Młynek), wieś utraciła 21 włók (około 377 ha)[6][7]. W ciągu następnych lat wieś miała wielu właścicieli oraz stopniowo coraz większą jej część posiadał we własności zakon kartuzów[6]. Zakon posiadał całą wieś w roku 1437[6]. Przywilej sołecki został nadany wsi w 1547 roku[6]. Wizytacja Hieronima Rozrażewskiego w 1583 roku stwierdziła iż wieś zamieszkiwało w tamtym czasie 30 gburów[6].

XVII-XIX wiek

[edytuj | edytuj kod]

Wojny XVII i XVIII wieku spowodowały zahamowanie rozwoju wsi oraz jej ubożenie. W 1693 roku zakwaterowano we wsi 18 żołnierzy konnych z rozkazu Daniela Meiera[3]. Kolejnym dużym obciążeniem dla miejscowości była konieczność utrzymywania stacjonującej w miejscowości grupy polskiego wojska w 1701 roku[3]. Ze względu na pogorszającą się sytuację majątkową wsi, klasztor kartuzów do których należała miejscowość zmuszeni oni byli zastawić miejscowość w roku 1701 Kazimierzowi Czapskiemu, lecz udało się zakonnikom wykupić wieś 11 lat później[3]. Przed III wojną północną w Małkowie żyło 2 gburów i 5 chałupników, natomiast już w 1710 roku pozostał jedynie 1 gbur i 4 chałupników[3]. Wojna o sukcesje polską powodowała dalsze straty i ubożenie miejscowości[3].

Po rozbiorze Polski od 1778 roku do 1795 dzierżawcą Małkowa był Kazimierz Erdman von Brauneck[3]. Od tego momentu rozpoczął się proces odbudowy sytuacji ekonomicznej wsi oraz jej co raz większe zaludnianie. W 1789 roku we wsi znajdowało się 14 domostw, już w 1820 roku miejscowość zamieszkiwana była przez 120 osób[3]. W 1910 roku Małkowo zamieszkiwane było przez 169 mieszkańców, którzy w przeważającej większości byli Kaszubami[3].

W spisie sporządzonym w latach 1903-1909, właścicielem wsi jest Max Bölcke[3]. W zapisach wspomniano również o istniejącej na terenie wsi gorzelni parowej. W drugiej połowie XIX wieku powstał dwór[8].

Dzieje współczesne

[edytuj | edytuj kod]

Ostatnim właścicielem Małkowa przed rozpoczęciem II Wojny Światowej był Rudolf Boelcke[3]. Jego prochy zostały pochowane w miejscowości, a w miejscu pochówku postawiono głaz z wyrytym imieniem i datami urodzin oraz śmierci[3].

Grób Rudolfa Boelcke - ostatniego właściciela Małkowa

Miejscowość pod koniec wojny znajdowała się na trasie Marszu Śmierci z obozu w Stutthofie[3]. W czasie walk w trakcie operacji pomorskiej w okolicach miejscowości zginęło wielu żołnierzy niemieckich oraz radzieckich których chowano w zbiorowych mogiłach, ciała te po ustaniu działań wojennych ekshumowano i pochowano na cmentarzu wojennym w Żukowie[3]. W jednym z już nieistniejących domów Rosjanie stworzyli mały szpital dla rannych żołnierzy[3].

Po wojnie w miejscowości znajdowała się szkoła podstawowa ulokowana w dworze[3].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Małkowo jest sołectwem gminy Żukowo, położonym w centralnej części gminy, na północny zachód od Żukowa. Miejscowość jest oddalona od Gdańska o około 20km na zachód, a od Kartuz o 10 km w północno-wschodnim kierunku. Graniczy z sołectwami Żukowo-wieś, Pępowo, Miszewo oraz z gminą Przodkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Według zaktualizowanego w 2018 podziału fizycznogeograficznego Jerzego Kondrackiego, Małkowo znajduje się w mezoregionie Pojezierza Kaszubskiego (314.51)[9].

Wiosenny krajobraz Małkowa

Geologia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś leży na terenach polodowcowych, przez co na większości obszaru wsi występują gliny zwałowe oraz piaski i żwiry sandrowe powstałe w wyniku działalności zlodowacenia północnopolskiego[10].

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

Według podziału Polski na regiony klimatyczne według W. Wiszniewskiego i W. Chełchowskiego miejscowość leży w regionie Pojezierza Pomorskiego[11]. Średnia roczna temperatura wynosi 7,9 °C[12]. Średnia suma opadów wynosi 747 mm[12]. Okres wegetacyjny wynosi 220 dni[13].

Flora i fauna

[edytuj | edytuj kod]

W Małkowie występują lasy mieszane o strukturze zbliżonej dla lasów w powiecie kartuskim[10]. W drzewostanie dominują sosny pospolite wraz z dużym udziałem buku[14][15]. We wsi znajduje się jeden pomnik przyrody - 250-letni dąb szypułkowy[16][17].

Sposród ptaków spotykane są żurawie, czaple siwe oraz bociany białe, natomiast występujące ssaki to sarny, dziki oraz lisy[15].

Hydrografia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość znajduje się w zlewni Raduni. Przez wieś przepływa rzeka Mała Słupina - dopływ rzeki Radunia, która jest lewym dopływem Motławy, która wpływa do Martwej Wisły[10].

We wsi nie występują jeziora.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Struktura demograficzna mieszkańców Małkowa według Narodowego Spisu Powszechnego z 2021 roku[2].

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 802 100 389 48,5 413 51,5
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 218 27,18 103 12,84 115 14,34
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 491 61,22 230 28,68 261 32,54
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 93 11,6 56 6,98 37 4,61

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2024 roku we wsi zarejestrowanych było 155 podmiotów gospodarczych[18], najczęściej pojawiającym profilem działalności są przedsiębiorstwa rolnicze. W miejscowości funkcjonuje główny zakład produkcyjny firmy Rockfin[19][20]. Znajdują się tu również dwa sklepy spożywcze[21].

Morfologia i zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia wsi

[edytuj | edytuj kod]

Wieś zorganizowana jest wzdłuż głównej drogi (ulicy Pałacowej) od której odchodzą poboczne ulice z zabudowaniami. Układ Małkowa obecnie scharakteryzować można jako wielodrożnica.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

We wsi nie znajduje się żaden obiekt wpisany do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków[22]. Natomiast w Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków Archeologicznych widnieją 3 obiekty – Dwór w Małkowie pochodzący z 2 połowy XIX wieku, zespół dworsko-parkowy oraz park w tym zespole – oba powstały w tym samym okresie co dwór[8].

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Komunikacja autobusowa

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się 7 przystanków autobusowych[23][24]:

  • Małkowo Gdyńska;
  • Małkowo Brzozowa;
  • Małkowo Lipowa;
  • Małkowo Świetlica;
  • Małkowo Pałac;
  • Małkowo Zielona;
  • Małkowo Parkowa.

Przewoźnikami obsługującymi regularne trasy autobusowe jest ZKM Gdynia (linia Z), ZTM Gdańsk (linia 126), Przewozy Albatros (linia Z27)[23][24][25]

Transport drogowy

[edytuj | edytuj kod]

Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 20[26]. Na wschodniej granicy wsi przebiegać będzie Obwodnica Metropolitalna Trójmiasta[27].

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość nie posiada tak wielu zabytków w porównaniu do okolicznych miejscowości, przez co nie jest chętnie wybieraną destynacją przez podróżujących. Przez wieś przebiega jeden szlak nordic walking[28]

  • „Nordic Walking trasa nr.1”: Żukowo - Małkowo

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 76892
  2. a b NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p Eugeniusz Gołąbek, Dzieje okolic Gdańska i Gdyni, Wyd. 1, Gdańsk: Wydawn. Mer Rekowski, 2010, s. 274-278, ISBN 978-83-923671-4-7, OCLC 715148325 [dostęp 2024-09-13] (pol.).
  4. a b Metrykalna baza danych parafii Żukowo: źródła. Cz. 1: 1608-1700, Gdańsk: nakł. aut. : Galan, 2014, s. 33, ISBN 978-83-61216-85-8 [dostęp 2024-09-11] (pol.).
  5. Metrykalna baza danych parafii Żukowo: źródła. Cz. 1: 1608-1700, Gdańsk: nakł. aut. : Galan, 2014, s. 49, ISBN 978-83-61216-85-8 [dostęp 2024-09-11] (pol.).
  6. a b c d e f g Bronisław Chlebowski, Filip Sulimierski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VI, Warszawa 1885, s. 20-22 (pol.).
  7. Młyn w Młynku – Region Gdański NSZZ „Solidarność” [online], solidarnosc.gda.pl [dostęp 2024-09-11].
  8. a b Karty zabytków architektury - Gmina Żukowo [online], www.zukowo.pl [dostęp 2024-03-01].
  9. Solon i inni 2018 ↓, s. 170.
  10. a b c geoportal.gov.pl [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2024-03-03].
  11. Alojzy Woś, Regiony klimatyczne Polski w świetle częstości występowania różnych typów pogody, Teresa Kozłowska-Szczęsna (red.), Polska Akademia Nauk, 1993, s. 24 (pol.).
  12. a b Dane klimatyczne Małkowa [online], en.climate-data.org [dostęp 2024-03-03].
  13. Bank Danych o Lasach [online], www.bdl.lasy.gov.pl [dostęp 2024-03-03].
  14. Małgorzata Hagno, Lasy nadleśnictwa [online], Nadleśnictwo Kolbudy, 6 lutego 2014 [dostęp 2024-03-05] (pol.).
  15. a b Marzena Krawczyńska, Flora i fauna w powiecie kartuskim. [online], szwajcaria-kaszubska.pl [dostęp 2024-03-05] (pol.).
  16. Pomniki przyrody w gminie Żukowo [online], Kartuzy.info, 1 stycznia 2019 [dostęp 2024-03-05] (pol.).
  17. Geoserwis GDOŚ [online], geoserwis.gdos.gov.pl [dostęp 2024-03-05].
  18. Baza Internetowa Regon [online], wyszukiwarkaregon.stat.gov.pl [dostęp 2024-03-01].
  19. Rockfin – Rozwiązania dla przemysłu energetycznego [online], rockfin.pl [dostęp 2024-03-01].
  20. Rockfin [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-03-01] (pol.).
  21. Najlepsze sklepy w lokalizacji Małkowo • Sklepy spożywcze • pkt.pl [online], pkt.pl [dostęp 2024-03-01] (pol.), Sklep na ulicy Dworskiej 12 został zlikwidowany.
  22. Rejestr zabytków nieruchomych « PWKZ [online] [dostęp 2024-03-01] (pol.).
  23. a b Komunikacja Gmina Żukowo [online], Przewozy Albatros | Przewozy autobusowe, wynajem autobusów i busów z kierowcą [dostęp 2024-03-01] (pol.).
  24. a b Linia Z - przystanki [online], zkmgdynia.pl [dostęp 2024-03-01].
  25. ZTM Gdańsk: szczegóły wybranej linii [online], ztm.gda.pl [dostęp 2024-03-01].
  26. Małkowo. Zderzenie osobówki z dostawczakiem - nie żyje jedna osoba [online], Kartuzy.info, 15 września 2023 [dostęp 2024-03-01] (pol.).
  27. Małkowo. Zgrzyt na inauguracji budowy Obwodnicy Metropolii Trójmiejskiej [online], expresskaszubski.pl [dostęp 2024-03-01] (pol.).
  28. Nordic Walking - Gmina Żukowo [online], www.zukowo.pl [dostęp 2024-03-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Solon J., Borzyszkowski J., Bidłasik M., Richling A., Badora K., Balon J., Brzezińska-Wójcik T., Chabudziński Ł., Dobrowolski R., Grzegorczyk I., Jodłowski M., Kistowski M., Kot R., Krąż P., Lechnio J., Macias A., Majchrowska A., Malinowska E., Migoń P., Myga-Piątek U., Nita J., Papińska E., Rodzik J., Strzyż M., Terpiłowski S., Ziaja W.. Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data. „Geographia Polonica”. nr 91/2, s. 143–170, 2018. Warszawa: Instytut Geografii Polska Akademia Nauk. DOI: 10.7163/GPol.0115. (ang.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]