Maciej Szymanowski
Maciej Szymanowski (2010) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Dyrektor Instytutu Polskiego w Budapeszcie | |
Okres |
od 2001 |
Poprzednik | |
Następca | |
Dyrektor Instytutu Polskiego w Pradze | |
Okres |
od 2006 |
Poprzednik | |
Następca | |
Dyrektor Instytutu Felczaka | |
Okres |
od 1 sierpnia 2018 |
Poprzednik |
utworzenie stanowiska |
Odznaczenia | |
Maciej Szymanowski (ur. 17 stycznia 1966 w Poznaniu) – polski dziennikarz, hungarysta, dyplomata, docent doktor habilitowany[1]. Od 2018 dyrektor Instytutu Współpracy Polsko-Węgierskiej im. Wacława Felczaka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Maciej Szymanowski w latach 1987–1988 z rekomendacji Wacława Felczaka przebywał na stypendium w Budapeszcie. Pod koniec lat 80. działał w Solidarności Polsko-Węgierskiej. W 1991 ukończył hungarystykę na Uniwersytecie Warszawskim[2]. W 2001 uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim doktorat nauk humanistycznych, dyscyplina historia, na podstawie napisanej pod kierunkiem Andrzeja Chwalby pracy Wartości narodowe w komunistycznej propagandzie Czechosłowacji, Polski i Węgier w prasie lat 1949–1953[3].
W latach 1992–1999 był redaktorem czeskiego tygodnika “Respekt”[4]. W 2000 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako ekspert ds. Europy Środkowej. Od 2001 do 2006 był dyrektorem Instytutu Polskiego w Budapeszcie[5], a od 2006 do 2010 Instytutu Polskiego w Pradze. Następnie pracował w Sekretariacie Ministra. Od lutego 2013 odpowiadał w MSZ za politykę historyczną[2].
W 2013 zaczął publikować w „Do Rzeczy”[6]. Został także wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Pétera Pázmánya w Budapeszcie[7]. Współpracował także z Radiem Wnet[8] i czeskim czasopismem „Kontexty”[9]. 1 sierpnia 2018 został mianowany dyrektorem Instytutu Współpracy Polsko-Węgierskiej im. Wacława Felczaka[1][10].
Jego żona Lucie Szymanowska pochodzi z Czech, jest tłumaczką z węgierskiego, publicystką i warszawską korespondentką MTVA[11].
Publikacje książkowe
[edytuj | edytuj kod]- Maciej Szymanowski: Wartości narodowe w propagandzie komunistycznej Polski, Czechosłowacji i Węgier w prasie lat 1949–1953. Kraków: Wydawnictwo Księgarnia Akademicka, 2010, s. 238. ISBN 978-83-7188-512-9.
- Maciej Ruczaj, Maciej Szymanowski (eds.): Pravým okem : antologie současného polského politického myšleni. Jan Baron (tłum.). Brno: Centrum pro Studium Demokracie a Kultury, 2010, s. 203. ISBN 978-80-7325-211-3. (cz.).
- Maciej Szymanowski: Nemzeti értékek a csehszlovák, lengyel és magyar kommunista sajtópropagandában, 1949–1953. Pálfalvi Lajos (tłum.). Budapest: Pázmány Péter Katolikus Egyetem, 2017, s. 176. ISBN 978-963-308-274-4. (węg.).
- Maciej Szymanowski: Na východ od Západu, na západ od Východu : středoevropské reflexe 1989–2017. Lucie Szymanowská (tłum.). Brno: B&P Publishing, 2018, s. 265. ISBN 978-80-7485-156-8. (cz.).
- Jan Draus, Maciej Szymanowski: Living torches. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2018, s. 120. ISBN 978-83-7666-588-7. (ang.).
- Jan Draus, Maciej Szymanowski: Before the Berlin wall fell. Hungary, Czechoslovakia and Poland towards the Refugees from the East Germany in 1989. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2019, s. 197. ISBN 978-83-7666-634-1. (ang.).
Tłumaczenia
- František Mikš: Czerwony kogut Picasso : ideologia a utopia w sztuce XX wieku: od czarnego kwadratu Malewicza do gołąbka pokoju Picassa. Maciej Szymanowski (tłum.). Kraków: M Wydawnictwo, 2016, s. 254. ISBN 978-83-8021-078-3.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) – Węgry, 2023[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rządowy Instytut Polsko-Węgierski przez 4 miesiące wydał 1,5 mln zł. Na stronie pochwały Orbana i PiS [online], gazeta.pl, 29 kwietnia 2019 [dostęp 2020-11-13] .
- ↑ a b Maciej Szymanowski CV [online], btk.ppke.hu, 24 listopada 2015 [dostęp 2020-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-24] (ang.).
- ↑ Dr Maciej Szymanowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-11-13] .
- ↑ Maciej Szymanowski [online], Týdeník Respekt [dostęp 2020-11-13] (cz.).
- ↑ 75 lat Instytutu Polskiego w Budapeszcie [online], 75lengyelkultura.hu, 1 sierpnia 2019 [dostęp 2020-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-01] .
- ↑ Maciej Szymanowski [online], Do Rzeczy [dostęp 2020-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-13] .
- ↑ Bölcsészet- és Társadalomtudományi Kar | Szymanowski Maciej [online], Pázmány Péter Katolikus Egyetem – Kiemelt felsőoktatási intézmény, 20 listopada 2015 [dostęp 2020-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-20] (węg.).
- ↑ Archiwa: Maciej Szymanowski [online], wnet.fm [dostęp 2020-11-13] .
- ↑ Maciej Szymanowski , Viktor Orbán a „Projekt Maďarsko“ [online], Centrum pro studium demokracie a kultury, 10 grudnia 2015 [dostęp 2020-11-13] (cz.).
- ↑ Cele Instytutu im. Wacława Felczaka [online], kurier.plus [dostęp 2020-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-17] .
- ↑ Visegrad Literature :: The page of Szymanowska, Lucie, Translations from Hungarian [online], www.visegradliterature.net [dostęp 2020-11-13] (ang.).
- ↑ Dyrektor Instytutu Felczaka Maciej Szymanowski wyróżniony prestiżowym węgierskim odznaczeniem [online], kurier.plus, 15 maja 2023 [dostęp 2023-05-18] .
- Absolwenci Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
- Dyplomaci III Rzeczypospolitej
- Dyrektorzy Instytutów Polskich
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi (Węgry)
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Ludzie związani z Pragą
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy historycy
- Polscy publicyści konserwatywni
- Urodzeni w 1966
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (III Rzeczpospolita)
- Wykładowcy uczelni w Budapeszcie