Marek Rusin

Marek Rusin
Data i miejsce urodzenia	16 września 1943 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	inżynier, nauczyciel akademicki, urzędnik państwowy
Alma Mater	Politechnika Warszawska
	Odznaczenia

Marek Czesław Rusin (ur. 16 września 1943 w Warszawie^[1]) – polski inżynier, nauczyciel akademicki, urzędnik państwowy, podsekretarz stanu w Ministerstwie Łączności (1990–2000) i kierownik tego resortu w latach 1991–1992.

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1960)^[2], gdzie działał w 1 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”^[3]. W 1965 ukończył studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. W 1976 uzyskał stopień doktora ze specjalnością w zakresie radioelektroniki. W 1966 został pracownikiem naukowym macierzystej uczelni, zajmował m.in. stanowiska adiunkta i docenta^[1]. Od 1970 zawodowo związany z Instytutem Radioelektroniki na PW^[1]^[4].

W pracy badawczej zajął się techniką odbioru sygnałów radiowych, jak również miernictwem układów i systemów radiokomunikacyjnych^[1]. Jako główny konstruktor kierował opracowaniem pionierskiego zestawu do odbioru sygnałów pierwszych satelitów Ziemi (1969)^[1]. Opracował też pierwszy w Polsce profesjonalny koder sygnału telewizyjnego w standardzie SECAM^[1]. Członek Stowarzyszenia Inżynierów Telekomunikacji (został skarbnikiem tej organizacji) oraz Stowarzyszenia Elektryków Polskich^[1].

W latach 1990–2000 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Łączności. Od 1991 do 1993 zajmował stanowisko prezesa Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej. W rządzie Jana Olszewskiego kierował resortem łączności (1991–1992). W 1999 został członkiem powołanego wówczas rządowego zespołu negocjacyjnego w sprawie akcesji Polski do Unii Europejskiej^[5]; brał udział w negocjacjach dotyczących dwóch obszarów (telekomunikacja i techniki informacyjne oraz kultura i polityka audiowizualna)^[1]. W okresie 2000–2002 był wiceprezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji. Pełnił później funkcję doradcy prezesa zarządu Telekomunikacji Polskiej oraz dyrektora NASK^[1].

Życie prywatne

Żonaty z Izabellą Rusinową, której zadedykował swoją książkę pt. Wizyjne przetworniki optoelektroniczne (1990). Ma dwóch synów (ur. 1969 i 1975)^[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[6]^[7]
Złoty Krzyż Zasługi (1987)^[1]
Srebrny Krzyż Zasługi (1982)^[1]
Medal Komisji Edukacji Narodowej (2008)^[1]
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (2010)^[1]
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Łączności” (2001)^[1]
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1983)^[1]
Odznaka honorowa SEP (1992)^[1]

Wybrane publikacje

Telewizja. Wizyjne przetworniki optoelektroniczne (1990)^[8]
Telewizja. Systemy transmisji (1990)^[9]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Marek Czesław Rusin. Instytut Radioelektroniki [online], elka.pw.edu.pl [dostęp 2023-09-16] .
↑ WojciechW. Rylski WojciechW., Absolwenci Reytana 1960, wne.uw.edu.pl [zarchiwizowane 2010-04-23] .
↑ „Czarna Jedynka” – 1 Warszawska Drużyna Harcerzy im. Romualda Traugutta, dziś obchodzi stulecie swego istnienia [online], wpolityce.pl, 9 października 2011 [dostęp 2021-08-11] .
↑ Dr inż. Marek Czesław Rusin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-09-16] .
↑ Zespół negocjacyjny, polskawue.gov.pl [zarchiwizowane 2013-11-09] .
↑ M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780.
↑ Ordery dla przedstawicieli rządów okresu transformacji, prezydent.pl, 3 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2012-09-10] .
↑ MarekM. Rusin MarekM., Wizyjne przetworniki optoelektroniczne, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, ISBN 978-83-206-0887-8 .
↑ MarekM. Rusin MarekM., Systemy transmisji, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, ISBN 978-83-206-0888-5 .

Bibliografia

Marek Czesław Rusin. Instytut Radioelektroniki [online], elka.pw.edu.pl [dostęp 2023-09-16] .
Dr inż. Marek Czesław Rusin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-09-16] .

[elka.pw.edu.pl-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Marek Czesław Rusin. Instytut Radioelektroniki [online], elka.pw.edu.pl [dostęp 2023-09-16] .

[2] WojciechW. Rylski WojciechW., Absolwenci Reytana 1960, wne.uw.edu.pl [zarchiwizowane 2010-04-23] .

[3] „Czarna Jedynka” – 1 Warszawska Drużyna Harcerzy im. Romualda Traugutta, dziś obchodzi stulecie swego istnienia [online], wpolityce.pl, 9 października 2011 [dostęp 2021-08-11] .

[4] Dr inż. Marek Czesław Rusin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-09-16] .

[5] Zespół negocjacyjny, polskawue.gov.pl [zarchiwizowane 2013-11-09] .

[6] M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780.

[7] Ordery dla przedstawicieli rządów okresu transformacji, prezydent.pl, 3 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2012-09-10] .

[8] MarekM. Rusin MarekM., Wizyjne przetworniki optoelektroniczne, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, ISBN 978-83-206-0887-8 .

[9] MarekM. Rusin MarekM., Systemy transmisji, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, ISBN 978-83-206-0888-5 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

W dniu zaprzysiężenia	Jan Olszewski (PC) Artur Balazs (PC) Zbigniew Dyka (ZChN) Jerzy Eysymontt (PC) Adam Glapiński (PC) Gabriel Janowski (PL) Stefan Kozłowski Jerzy Kropiwnicki (ZChN) Karol Lutkowski Antoni Macierewicz (ZChN) Marian Miśkiewicz Jan Parys Andrzej Siciński Krzysztof Skubiszewski Andrzej Stelmachowski Ewaryst Waligórski Wojciech Włodarczyk (PC)
Późniejsi członkowie rządu	Andrzej Olechowski