Maria Daniel Mames
| Tomasz Dariusz Mames | ||
| biskup koadiutor | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia |
16 kwietnia 1980 | |
| Koadiutor diecezji i prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów | ||
| Okres sprawowania |
od 2023 | |
| Proboszcz parafii Świętej Maryi Matki Bożej w Paryżu | ||
| Okres sprawowania |
od 2020 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Diakonat |
4 kwietnia 2009 | |
| Prezbiterat |
7 sierpnia 2011 | |
| Nominacja biskupia |
5 września 2023 | |
| Sakra biskupia |
18 listopada 2023 | |
| Data konsekracji |
18 listopada 2023 |
|---|---|
| Miejscowość |
Paryż |
| Miejsce |
Kościół Świętej Maryi Panny w Paryżu |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Tomasz Dariusz Maria Daniel Mames, właściwie Tomasz Dariusz Mames (ur. 16 kwietnia 1980[1]) – polski duchowny, biskup koadiutor diecezji i prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, doktor nauk humanistycznych, pedagog, kulturoznawca i religioznawca.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Uniwersytetu w Białymstoku; studiował również w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Katolickim Uniwersytecie Paryskim. W 2011 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy pt. „Praktyka i ideologia oświatowa Kościoła Starokatolickiego Mariawitów (1906–1935)”[2]. Naukowo związany był z Akademią Wychowania Fizycznego w Krakowie oraz Chrześcijańską Akademią Teologiczną w Warszawie (w latach 2012–2017). Zajmuje się badaniami nad sakramentologią mariawitów oraz praktyką i ideologią oświatową polskiego starokatolicyzmu. Autor kilkudziesięciu tekstów naukowych z zakresu pedagogiki, teologii i religioznawstwa w periodykach konfesyjnych i akademickich oraz w pracach zbiorowych[3]. W Krakowie w 2009 ukazała się jego książka „Misteria Mysticorum. Szkice z historii i duchowości mariawitów”, zaś w 2016 nakładem warszawskiego wydawnictwa DiG „Oświata mariawitów w latach 1906–1935”. 7 sierpnia 2011, w Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, diakon M. Daniel Mames został wyświęcony na kapłana[4]. W latach 2011–2015 proboszcz parafii św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Nowej Sobótce i parafii Przenajświętszego Sakramentu w Kadzidłowej. W latach 2015–2017 proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Gniazdowie, parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Starczy[5], parafii św. Paschalisa Baylon w Koziegłowach oraz duszpasterz krakowskich mariawitów. Jest również od końca sierpnia 2015 członkiem Rady Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP.
Do 2016 przewodniczący kolegium redakcyjnego miesięcznika Mariawita[6], organu prasowego kościoła mariawickiego[7] ukazującego się od 1907.
1 września 2017 roku został wikariuszem parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów p.w. Świętej Maryi Matki Bożej w Paryżu[8], a od 1 stycznia 2020 jej proboszczem. Członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu, Towarzystwa Historii Edukacji, a od 2018 r. Kolegium Redakcyjnego Wydawnictwa Naukowego „Silva Rerum”.
Opublikował m.in. monografię: Eucharystia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów (Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, Warszawa 2022, ss. 516 ISBN 978-83-60273-66-1).
5 września 2023 roku podczas IV sesji Kapituły Generalnej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów został nominowany na urząd biskupa koadiutora Prowincji Francuskiej[9].
18 listopada 2023 roku został konsekrowany na biskupa koadiutora Prowincji Francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mames, Tomasz Dariusz (1980- ).. bn.org.pl. [dostęp 2016-01-01]. (pol.).
- ↑ Tomasz Mames, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-01-01].
- ↑ Polska Bibliografia Naukowa [online], pbn.nauka.gov.pl [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Święcenia kapłańskie diakona M. Daniela, Płock 2011. mariawita.pl, 2011. [dostęp 2016-01-01].
- ↑ Wykaz parafii kościoła starokatolickiego Mariawitów. mariawita.pl. [dostęp 2016-01-06].
- ↑ Tadeusz Zych: O Tajemnicach nad tajemnicami. mariawita.pl. [dostęp 2016-01-06].
- ↑ Wybrana bibliografia mariawicka. mariawita.waw.pl. [dostęp 2016-01-06].
- ↑ Zmiany personalne w Parafiach, „Mariawita” 2017, nr 8, s. 53.
- ↑ KOMUNIKAT IV SESJI KAPITUŁY GENERALNEJ KOŚCIOŁA STAROKATOLICKIEGO MARIAWITÓW. mariawita.pl. [dostęp 2023-09-06]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sekcja „O autorze” w: Mysteria Mysticorum. Szkice z duchowości i historii Mariawitów. Wydawnictwo Nomos. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].