Megasternini

	Megasternini
	Mulsant, 1844
	; Cyrtonion ghanense
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Staphyliniformia
Nadrodzina	kałużnicokształtne
Rodzina	kałużnicowate
Podrodzina	gomolatki
Plemię	Megasternini
Synonimy
	Mégasternaires Mulsant, 1844;
	Mégasternaires Mulsant, 1844;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Megasternini – plemię chrząszczy z rodziny kałużnicowatych i podrodziny gomolatek. Obejmuje około 550 opisanych gatunków zgrupowanych w 51 rodzajach.

Morfologia

Owad dorosły

Chrząszcze zwykle o ciele długości od 1 do 3 mm, tym niemniej osiągające długość do 7,5 mm^[1]. Głowa jest prognatyczna, o przedniej krawędzi nadustka wyciętej przed oczami, dzięki czemu podstawy czułków widoczne są patrząc od góry^[2]^[3]; jedynie u Ercycydes owe wycięcia są słabo wykształcone^[2]. Czułki buduje dziewięć członów, z których trzy ostatnie formują zwartą buławkę^[2]^[3]. Z wyjątkiem rodzajów Ceronocyton i Psuedoosternum samca mają na każdej szczęce brzusznie umieszczoną, drobną, okrągłą przyssawkę^[2]. Głaszczki szczękowe są krótkie, znacznie krótsze od czułków^[2]^[1]. Warga dolna cechuje się zbiegającymi ku przodowi i pozbawionymi szeregów szczecinek krawędziami bocznymi bródki^[3]^[1]. Przedplecze ma kompletne i niezmodyfikowane listewki krawędziowe. Tarczka jest z tyłu zaostrzona. Pokrywy typowo mają po dziewięć lub dziesięć rzędów punktów i pozbawione są rządków przytarczkowych, rzadko rzędy nie występują wcale^[2]^[1]. W użyłkowaniu skrzydeł tylnej pary obecna jest synapomorfia w postaci biorącej początek nieco przed pętlą radialno-medialną ostrogi środkowej^[3]. Poza tym skrzydła te cechują się bardzo krótką komórką bazalną, brakiem komórki klinowatej, osadzoną przed pętlą medialno-kubitalną ostrogą kubitalną i brakiem płata jugalnego^[1]. Na spodzie przedtułowia niemal zawsze występują dobrze rozwinięte rowki do chowania czułków na hypomerach^[2]^[3]. Na środku przedpiersia znajduje się żeberko lub wyniesiona płytka. Brak jest szwu anapleuralnego^[2]. Śródpiersie zwykle dysponuje rowkami, w które wchodzą biodra przedniej pary odnóży^[3]. Pośrodku śródpiersia leży wydłużona lub pięciokątna płytka, brak natomiast dołka przednio-środkowego. Odnóża mają pozbawione gęstego owłosienia po brzusznej stronie uda oraz pięcioczłonowe stopy, w tym środkową i tylną ich parę o członie pierwszym znacznie dłuższym niż drugi^[2]. Na spodzie odwłoka widocznych jest pięć wolnych sternitów, z których pierwszy jest wyraźnie wydłużony i wypuszcza zaostrzony wyrostek międzybiodrowy, a ostatni ma całobrzegą krawędź tylną^[2]^[1].

Larwa

Larwa ma nieco grzbietobrzusznie spłaszczoną głowę o niezbiegających się ku tyłowi szwach czołowych^[2] oraz gładkiej, pozbawionej uzębionego nasale, jak i wydatnych adnasaliów krawędzi przedniej po lewej stronie opatrzonej małym, płytkim, owłosionym wcięciem^[3]^[2]. Oczka larwalne zlewają się tworząc jedną parę plamek ocznych. Budowa żuwaczek jest niesymetryczna – na prawej znajduje się jeden, rzadko dwa ząbki wewnętrzne, a na lewej ząbków brak. Szczęki mają zaopatrzone w liczne i tęgie szczecinki powierzchnie wewnętrzne pieńków oraz zredukowane, błoniaste wyrostki wewnętrzne dźwigaczy głaszczków^[2]. Niewielka warga dolna odznacza się obecnością dużego, niesymetrycznego, gęsto porośniętego owłosieniem płata podgębiowego^[3]^[2] oraz brakiem języczka^[2]. Odnóża są silnie uwstecznione, zbudowane z co najwyżej trzech członów, a niekiedy zachowane tylko w postaci niewielkich, porośniętych szczecinkami lub kolcami wzgórków^[3]^[2]. Odwłok pozbawiony jest palcowatych wyrostków i ma na szczycie wykształcony przedsionek przetchlinkowy^[2].

Ekologia i występowanie

Larwy i postacie dorosłe zamieszkują te same siedliska. Większość przedstawicieli plemienia to owady lądowe, aczkolwiek wybierające mikrosiedliska wilgotne, zwykle z dużą zawartością wody. Zasiedlają rozkładającą się materię organiczną, w tym ściółkę, przejrzałe owoce, napływki, odchody ssaków, a rzadziej ptaków, tudzież mrowiska. Niektóre gatunki wtórnie wróciły do środowiska wodnego zasiedlając wilgotny detrytus u pobrzeży wód lub fitotelmy, np. w kwiatostanach helikoniowatych i imbirowatych czy ułamanych bambusach^[3]^[2]^[1].

Plemię kosmopolityczne, znane ze wszystkich krain zoogeograficznych^[3]^[2]^[1]. Największą różnorodność osiągają w strefie wilgotnych lasów równikowych^[3]^[2]. Z Palearktyki wykazano ponad 130 gatunków^[4]. W Polsce stwierdzono 25 gatunków z trzech rodzajów (zobacz rodzaje Cercyon, Cryptopleurum i Megasternum w: kałużnicowate Polski)^[5].

Taksonomia

Takson ten wprowadził w 1844 roku Étienne Mulsant pod nazwą Mégasternaires^[6].

Do plemienia zalicza się około 550 opisanych gatunków zgrupowanych w 51 rodzajach^[2]^[3]:

Acaryon Hebauer, 2003
Agna Smetana, 1978
Armostus Sharp, 1890
Australocyon Hansen, 1990
Bolbonotum Hansen, 1999
Cenebriophilus Hansen, 1990
Cercillum Knisch, 1920
Cercyodes Broun, 1886
Cercyon Leach, 1817 – wagisz
Ceronocyton Hansen, 1990
Cetiocyon Hansen, 1990
Chledocyon Hansen, 1990
Colerus Hansen, 1999
Cryptopleurum Mulsant, 1844 – kryjotek
Cycreon d'Orchymont, 1919
Cycrillum Knisch, 1921
Cyrtonion Hansen, 1989
Delimetrium Hansen, 1999
Deltostethus Sharp, 1882
Emmidolium d'Orchymont, 1937
Ercycodes Hansen, 1990
Evanesternum Arriaga-Varela, Seidel et Fikáček, 2018
Gillisius d'Orchymont, 1925
Himalcercyon Hebauer, 2002
Kahanga Hansen, 1999
Kanala Balfour-Browne, 1939
Megasternum Mulsant, 1844 – napierśnik
Moraphilus d'Orchymont, 1925
Morastus d'Orchymont, 1926
Motonerus Hansen, 1989
Nipponocercyon Satô, 1963
Nitidulodes Sharp, 1882
Notocercyon Blackburn, 1898
Oosternum Sharp, 1882
Oreocyon Hebauer, 2002
Pachysternum Motschulsky, 1863
Pacrillum d'Orchymont, 1941
Parastromus Balfour-Browne, 1948
Paroosternum Scott, 1913
Pelocyon Balfour-Browne, 1950
Pelosoma Mulsant, 1844
Peltocercyon d'Orchymont, 1925
Pilocnema Hansen, 1990
Platycyon Hansen, 1999
Pyretus Balfour-Browne, 1950
Pseucyon d'Orchymont, 1948
Pseudocercyon d'Orchymont, 1926
Pseudoosternum Hansen, 1990
Quadristernum Balfour-Browne, 1950
Sacosternum Hansen, 1989
Tectosternum Balfour-Brown, 1958

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Miguel Archangelsky, Rolf Georg Beutel, Albrecht Komarek: 12.1 Hydrophilidae Latreille, 1802. W: Rolf G. Beutel, Richard A. B. Leschen: Arhtropoda: Insecta. Coleoptera, Beetles, Volume 1: Morphology and Systematics (Archostemata, Adephaga, Myxophaga, Polyphaga partim). 2nd edition. Berlin, Boston: Walter de Gruyter, 2016, s. 238-254, seria: Handbook of Zoology/Handbuch der Zoologie.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Martin Fikáček: 20. Hydrophilidae Leach, 1815. W: Adam Ślipiński, John F. Lawrence: Australian Beetles. Volume 2. Archostemata, Myxophaga, Adephaga, Polyphaga (part). CSIRO Publishing, 2019, s. 271-350. ISBN 978-0-643-09730-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Andrew Edward Z. Short, Martin Fikáček. Molecular phylogeny, evolution and classification of the Hydrophilidae (Coleoptera). „Systematic Entomology”. 38 (4), s. 723-752, 2013. The Royal Entomological Society. DOI: 10.1111/syen.12024.
↑ M. Hansen: Hydrophilidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea – Histeroidea – Staphylinoidea. I. Löbl, A. Smetana (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2004, s. 44-68.
↑ tribe: Megasternini M.E. Mulsant, 1844. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2024-03-08].
↑ PatriceP. Bouchard PatriceP. i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1–972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807 .

[Beutel-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Miguel Archangelsky, Rolf Georg Beutel, Albrecht Komarek: 12.1 Hydrophilidae Latreille, 1802. W: Rolf G. Beutel, Richard A. B. Leschen: Arhtropoda: Insecta. Coleoptera, Beetles, Volume 1: Morphology and Systematics (Archostemata, Adephaga, Myxophaga, Polyphaga partim). 2nd edition. Berlin, Boston: Walter de Gruyter, 2016, s. 238-254, seria: Handbook of Zoology/Handbuch der Zoologie.

[ab-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Martin Fikáček: 20. Hydrophilidae Leach, 1815. W: Adam Ślipiński, John F. Lawrence: Australian Beetles. Volume 2. Archostemata, Myxophaga, Adephaga, Polyphaga (part). CSIRO Publishing, 2019, s. 271-350. ISBN 978-0-643-09730-8.

[sf13-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Andrew Edward Z. Short, Martin Fikáček. Molecular phylogeny, evolution and classification of the Hydrophilidae (Coleoptera). „Systematic Entomology”. 38 (4), s. 723-752, 2013. The Royal Entomological Society. DOI: 10.1111/syen.12024.

[cpc-4] M. Hansen: Hydrophilidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea – Histeroidea – Staphylinoidea. I. Löbl, A. Smetana (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2004, s. 44-68.

[biomap-5] tribe: Megasternini M.E. Mulsant, 1844. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2024-03-08].

[families-6] PatriceP. Bouchard PatriceP. i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1–972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]