Przejdź do zawartości

Michael Bolton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Bolton
Ilustracja
Michael Bolton podczas gali Gateway Celebrity Fight Night w Phoenix (2022).
Imię i nazwisko

Michael Bolotin[1]

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1953
New Haven

Instrumenty

gitara, pianino

Typ głosu

4-oktawowy

Gatunki

soft rock, pop rock, biały soul

Zawód

piosenkarz, muzyk, autor tekstów, multiinstrumentalista, producent i reżyser nagrań

Aktywność

od 1975

Wydawnictwo

Columbia

Powiązania

David Foster Luciano Pavarotti Kelly Levesque, Kenny G Seal Richard Marx

Współpracownicy
Kenny G David Foster
Instrument
gitara
Zespoły
Blackjack
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Michael Bolotin[2], znany jako Michael Bolton (ur. 26 lutego 1953 w New Haven) – amerykański piosenkarz i autor tekstów piosenek. Od połowy lat 70. do połowy lat 80. występował jako muzyk hard rocka i heavy metalu, zarówno na swoich wczesnych albumach solowych, jak i tych, które nagrał jako frontman zespołu Blackjack[3]. Stał się bardziej znany ze swojej serii pop rockowych ballad, nagranych po zmianie stylistycznej pod koniec lat 80.

Osiągnięcia Boltona obejmują sprzedaż ponad 75 mln płyt, nagranie ośmiu najlepszych albumów 10 i dwóch singli numer jeden na listach przebojów Billboard, a także zdobycie sześciu nagród American Music Awards[4] i dwóch nagród Grammy[5].

27 sierpnia 2002 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7018 Hollywood Boulevard[6][7][8].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w New Haven[9][10] w Connecticut w rodzinie pochodzenia żydowskiego jako syn Helen Lili (z domu Gubin) i George’a L. „Bulleta” Bolotinów[11][12]. Jego dziadkowie byli rosyjskimi imigrantami[13]. Ma brata Orrina i siostrę Sandrę[14]. Od najmłodszych lat był pod wpływem Raya Charlesa. W wieku siedmiu lat dołączył do swojego pierwszego zespołu[15].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1975 w wieku 22 lat, po podpisaniu kontraktu płytowego z wytwórnią RCA, rozpoczął nagrywanie w The Church Studio w Tulsie w stanie Oklahoma. Swoją pierwszą płytę zatytułował własnym nazwiskiem Michael Bolotin. Na początku swojej kariery muzycznej koncentrował się na hard rocku, a jego zespół Blackjack otwierał trasę koncertową dla heavymetalowego artysty Ozzy’ego Osbourne’a[16]. Po przyjęciu pseudonimu Bolton, wspólnie z Laurą Branigan nagrał swój pierwszy duży hit „How Am I Supposed to Live Without You” (1982) jako autor tekstów. W 1983 podjął współpracę z wytwórnią Columbia Records (Sony Music), z którą związany był do 2001. Nagrał album w stylu rockowym Michael Bolton (1983) i potem Everybody’s Crazy (1985). Trzecia płyta The Hunger zawierała m.in. przebój „That’s What Love Is All About” i cover piosenki Ottisa Reddinga „(Sittin' On) The Dock Of The Bay”[17].

Po nagraniu płyty Soul Provider (1989), która uzyskała sześciokrotny status multi-platyny nastąpił przełom w jego karierze. Płyta zawierała wówczas takie przeboje jak: „Soul Provider”, „How Can We Be Lovers”, „You Wouldn’t Know Love”, czy standard „Georgia on My Mind”. Za wykonanie piosenki „How Am I Supposed To Live Without You” otrzymał nagrodę Grammy[18].

Następny album Time, Love & Tenderness sprzedano w ponad 13-milionowym nakładzie. Album ten zdobył dwie nagrody Grammy w kategorii Najlepszy wokalista oraz dwie nagrody American Music Award w kategoriach: Ulubiona Pop/Rock płyta oraz Ulubiony Pop/Rock artysta. Piosenkarz wylansował takie hity jak: „Missing You Now” (w duecie z Kennym G), „Time, Love & Tenderness”, „Steel Bars” czy „When A Man Loves A Woman”. Podobnie jak poprzednia płyta otrzymała 8 razy status multiplatyny[19].

Płyta Timeless – The Classics, zawierała klasyczne R&B i popowe standardy, m.in. „Yesterday”, „To Love Somebody” i „You Send Me”. W tym samym czasie artysta wziął udział w nagrywaniu ścieżki dźwiękowej do filmu Tylko ty (Only You, 1994) z Robertem Downey Jr. i Marisą Tomei – śpiewając piosenkę „Once In A Lifetime”.

Następnym albumem w muzycznym dorobku artysty była płyta The One Thing (1993), zawierająca dziesięć piosenek, w tym „Said I Loved You...But I Lied”. Płyta zdobyła trzykrotnie status multiplatyny.

Podsumowaniem dokonań na przestrzeni 10 lat było wydanie albumu The Greates Hits 1985–1995, który obok znanych już utworów zawierał kilka nowych kompozycji – „Can I Touch You There”, „I Promise You”, „I Found Someone”, „This River” czy cover piosenki Roya Orbisona pt. „A Love So Beautiful”. Płyta zdobyła status potrójnej platyny.

W 1997 powrócił po czterech latach milczenia płytą All That Matters, na której znalazł się wielki przebój nominowany do nagrody Grammy „Go The Distance”. Piosenka pochodziła z filmu animowanego Disneya Herkules (Hercules, 1997). W tym samym roku, wydał także swoją pierwszą książkę przeznaczoną dla dzieci pt. The Secret Of The Lost Kingdom, wydaną przez Hyperion Books For Children.

W 1998 firma płytowa Sony Classica wydała album zatytułowany My Secret Passions – The Arias, gdzie Bolton zaprezentował w pełni swój czterooktawowy głos, śpiewając arie operowe m.in. z Luciano Pavarottim i znaną sopranistką Renée Fleming. Album szybko znalazł się na szczycie listy Billboard's Traditional Classical Chart i utrzymywał się w czołówce przez kilka tygodni.

Kolejny albumy to: Timeless – The Classics Vol. 2 (1999), Love Songs (2001) i Only A Woman Like You (2002, wyd. Jive Records).

W 2002 zadebiutował w roli aktorskiej jako Michael Volt w filmie High Voltage[20].

Jako wokalista występował z innymi artystami, takimi jak Lucia Aliberti, Patti LaBelle, José Carreras, Tony Cetinski, Ray Charles, Celine Dion, Plácido Domingo, Renée Fleming, Wynonna Judd, BB King, The Lonely Island, Luciano Pavarotti, Percy Sledge i Zucchero. Był autorem tekstów do piosenek dla: Barbry Streisand – „We’re Not Making Love Anymore”, zespołu KISS – „Forever”, Joe Cockera – „Living Without Your Love”, Kenny Rogersa – „Just The Thought Of Losing You”, Cher – „I Found Someone”, Laury Branigan – „How Am I Supposed To Live Without You”.

W 2010 nagrał piosenkę „Break Free” („Uwolnij się”) w duecie z Ireną Jarocką[21].

W 2011 wystąpił z zespołem The Lonely Island w programie SNL z utworem „Jack Sparrow". Do piosenki powstał teledysk, który obejrzały miliony widzów[22]. Michael wciela się w nim w popularne postacie.

1 lipca 2011 wystąpił przed warszawską publicznością na wielkim koncercie inaugurującym polską prezydencję w UE.

W 2013 wydał autobiografię noszącą tytuł The Soul of it All, opisuje w niej swoje dzieciństwo, drogę do sukcesu i proces tworzenia swoich największych hitów. W tym samym roku wydał również płytę Ain’t No Mountain High Enough. Płyta jest hołdem dla znanej wytwórni płytowej „Hitsville”. Znajdują się tam takie hity jak „Signed, Saved, Delivered”, „Ain’t Nothing Like The Real Thing” czy „Gotta Keep Dreamin".

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Spotykał się z Cher (1986), Marlą Maples (1991)[23], Gabrielą Sabatini (1991), Brooke Shields (1992), Teri Hatcher (1992) i Ashley Judd (1996-97)[24].

4 maja 1975 ożenił się z Maureen McGuire (1974-90), z którą ma trzy córki – Isę (ur. 1976), Holly (ur. 1978) i Taryn (ur. 1980)[25]. W 1990 doszło do rozwodu. W 1992 związał się z aktorką Nicollette Sheridan, ich związek trwał pięć lat[26]. 14 marca 2006 Sheridan i Bolton ogłosili swój ponowny związek, śpiewali w duecie „Second Time Around” z albumu „Bolton Swings Sinatra”. Jednak para odwołała zaręczyny 26 sierpnia 2008[27][28][29].

Michael ma swoją fundację „Michael Bolton Charities”, która pomaga samotnym matkom, rozwiązuje problemy przemocy w rodzinie i stara się zapewnić lepszą przyszłość biednym[30].

Jest wegetarianinem[31][32][33].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael Bolton w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Michael Bolton. Listal. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  3. ↑ Michael Bolton Factsheet. AllMovie. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  4. ↑ The Celebrity Dating Game: Host Michael Bolton. ABC.com. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  5. ↑ Michael Bolton Awards. AllMovie. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  6. ↑ Michael Bolton. Walk of Fame. [dostęp 2023-03-22]. (ang.).
  7. ↑ Todd Martens: Hollywood Star Walk: Michael Bolton, Singer, Songwriter. „Los Angeles Times”, 2010-03-01. [dostęp 2023-03-22]. (ang.).
  8. ↑ Frances Romero: Top 10 Dubious Walk-of-Fame Stars: Michael Bolton. „Time”, 2010-04-12. [dostęp 2023-03-22]. (ang.).
  9. ↑ Personalidade: Michael Bolton (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2021-07-16]. (port.).
  10. ↑ Michael Bolton Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  11. ↑ Michael Bolton What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-11-22]. (ang.).
  12. ↑ Aliza Davidovit: Michael Bolton (1954-). Jewish Virtual Library. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  13. ↑ Jessica Steinberg: Michael Bolton makes first visit to Israel. The Times of Israel, 27 października 2015. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  14. ↑ Michael Bolton w bazie Notable Names Database (ang.)
  15. ↑ Miles Raymer: Michael Bolton at 60: Through the Decades. „Esquire”, 26 lutego 2013. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  16. ↑ Jordan Runtagh: 30 Fascinating Early Bands of Future Music Legends. 7 września 2019. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  17. ↑ William Ruhlmann: Artist Biography: Michael Bolton. AllMusic. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  18. ↑ Michael Bolton (1954-). Encyclopedia.com. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
  19. ↑ Album Highlights. allmusic.com. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  20. ↑ Michael Bolton w bazie IMDb (ang.)
  21. ↑ Michał Bedeł: Irena Jarocka i Michael Bolton nagrali piosenkę!. StacjaKultura.pl, 2 marca 2010. [dostęp 2015-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  22. ↑ 'Jack Sparrow' Revisited: Michael Bolton Remembers His SNL Glory. „Esquire”. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  23. ↑ Chris Spargo: Marla Maples 'bedded Michael Bolton' while Donald Trump was away reveals FBI probe. „Daily Mail”, 26 marca 2019. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  24. ↑ Michael Bolton dating. FamousFix. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  25. ↑ Michael Bolton. answers.com. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  26. ↑ Desperate Housewives star gets naked. Stuff, 31 stycznia 2009. [dostęp 2021-07-15]. (ang.).
  27. ↑ Michael Bolton reveals relationship with ex-fiancée.... „Daily Mirror”. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  28. ↑ Hollywood's Broken Engagements. usmagazine.com. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  29. ↑ Sheridan & Michael Bolton End Engagement. „People”. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
  30. ↑ Michael Bolton Charities Inc. (ang.)
  31. ↑ International Vegetarian Union – Michael Bolton. IVU World Vegfest. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  32. ↑ Michael Bolton is a vegetarian. Happy Cow. [dostęp 2015-08-03]. (ang.).
  33. ↑ Singer Michael Bolton Has Been Vegetarian for 42 Years. Ecorazzi. [dostęp 2015-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
  34. ↑ Songs of Cinema. allmusic.com. [dostęp 2024-05-31].
  35. ↑ A Symphony of Hits. allmusic.com. [dostęp 2024-05-31].
  36. ↑ Spark of Light. allmusic.com. [dostęp 2024-05-31].
  37. ↑ Christmas Time. allmusic.com. [dostęp 2024-05-31].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Bolton&oldid=73889776”