Nicolas Isouard

Nicolas Isouard
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1775 ; Mosta
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	23 marca 1818 ; Paryż
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolas Isouard (Isoiar), także Nicolò, Nicolò de Malte^[1] (ur. 6 grudnia 1775 w Moście, zm. 23 marca 1818 w Paryżu^[1]^[2]) – francuski kompozytor.

Życiorys

Urodził się na Malcie, był synem kupca z Marsylii^[3]. Jako dziecko został wysłany do szkoły w Paryżu, wrócił jednak na Maltę po wybuchu rewolucji w 1789 roku^[1]^[2]^[3]. Pobierał lekcje kompozycji u Michel-Ange’a Velli i kontrapunktu u Francesco Azopardiego^[2]. Następnie wyjechał do Włoch, gdzie studiował w Palermo u Giuseppe Amendoli oraz w Neapolu u Nicola Sali i Pietro Alessandro Guglielmiego^[1]. W 1794 roku debiutował we Florencji operą L’avviso ai maritati^[1]^[2]^[3]. W 1795 roku wrócił na Maltę i w latach 1795–1798 był organistą w kościele św. Jana w Valletcie^[1]^[2]^[3]. Od 1796 roku pełnił także funkcję kapelmistrza Zakonu Maltańskiego^[1]. Po zajęciu Malty przez Francuzów w 1798 roku został sekretarzem gubernatora i w 1800 roku, w obliczu inwazji angielskiej, ewakuował się wraz z francuskim personelem^[1]. Osiadł w Paryżu^[1]^[2]. W 1802 roku wspólnie z m.in. Luigim Cherubinim, Étienne Méhulem i François-Adrienem Boieldieu założył spółkę wydawniczą Le Magasin de Musique^[1]^[3].

Był czołowym przedstawicielem francuskiej opery komicznej^[1]^[3], rywalizował na tym polu z François-Adrienem Boieldieu^[1]^[2]. Ponadto pisał utwory wokalne o charakterze świeckim i religijnym (m.in. kantata La paix, ok. 1802)^[3].

Opery

(na podstawie materiałów źródłowych^[2])

L’avviso ai maritati (1794)
Artaserse (1794)
Rinaldo d’Asti (ok. 1796)
Il Barbiere di Siviglia (ok. 1796)
L’improvisatia di campagna (1797)
I due avari (ok. 1797)
Ginevra di Scozia (ok. 1798)
Il Barone d’Alba chiara (ok. 1798)
Le Petit Page ou La Prison d’état (1800)
Flaminius à Corinthe (1801)
Le Tonnelier (1801)
Michel-Ange (1802)
La Statue ou La Femme avare (1802)
Les Confidences (1803)
Le Baiser et la quittance ou Une Aventure de garnison (1803)
Le Médecin turc (1803)
L’Intrigue aux fenêtres (1805)
La Ruse inutile ou Les Rivaux par convention (1805)
Léonce ou Le Fils adoptif (1805)
La Prise de Passaw (1806)
Idala ou La Sultane (1806)
Les Rendez-vous bourgeois (1807)
Les Créanciers ou Le Remède à la goutte (1807)
Un Jour à Paris ou La Leçon singulière (1808)
Cimarosa (1808)
Cendrillon (1810)
La Victime des arts (1811)
La Fête au village (1811)
Le Billet de loterie (1811)
Le Magicien sans magic (1811)
Lully et Quinault (1812)
Le Prince de Catane (1813)
Les Français à Venise (1813)
Bayard à Mézières ou Le Siège de Mézières (1814)
Joconde ou Les Coureurs d’aventures (1814)
Jeannot et Colin (1814)
Les Deux Maris (1816)
L’Une pour l’autre ou L’Enlèvement (1816)
Aladin ou La Lampe merveilleuse (dokończona przez Angelo Marię Benincoriego, 1822)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 368. ISBN 83-224-0453-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1678–1679. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 409. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

Nicolas Isouard – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 368. ISBN 83-224-0453-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1678–1679. ISBN 978-0-02-865528-4.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 409. ISBN 0-674-37299-9.

[1]

[2]

[3]