SMH Oswald
| Historia | |
| Stocznia |
J. J. Thompson & Sons, Sunderland |
|---|---|
| Wodowanie |
listopad 1905 |
| Zamówiony dla | |
| Nazwa |
„Oswestry” |
| Nazwa |
SMH „Oswald” |
| Wejście do służby |
17 lipca 1918 |
| Wycofanie ze służby |
1919 |
| Wejście do służby |
1919 |
| Wycofanie ze służby |
1924 |
| Nazwa |
„Eian Maru” |
| Wejście do służby |
1924 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Los okrętu |
zatopiony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
3457 t |
| Długość |
112,5 m |
| Szerokość |
15,3 m |
| Zanurzenie |
6,7 m |
| Napęd | |
| 1 x maszyna parowa, 2200 IHP | |
| Prędkość |
10 w |
| Uzbrojenie | |
| 2 armaty 88 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| do czterech wodnosamolotów | |
| Załoga |
95 |
SMH „Oswald” (Flugzeugmutterschiff III, FS III) – tender wodnosamolotów używany przez Kaiserliche Marine w okresie I wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Frachtowiec „Oswestry” został zbudowany w stoczni J. J. Thompson & Sons w Sunderland dla Imperial Steamship Company, statek był wodowany w listopadzie 1905[1]. Statek liczył 112,5 metrów długości, 15,3 metrów szerokości i 6,7 metrów zanurzenia, jego tonaż wynosił 3657 GRT[1]. Napęd stanowiła maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 2200 IHP z dwoma kotłami napędzające pojedynczą śrubę, prędkość maksymalna statku wynosiła 10 węzłów[1].
Po wybuchu I wojny światowej przebywający w Danzing „Oswestry”, podobnie jak „Glyndwry”, został internowany[1]. Kaiserliche Marine przejęła statek dopiero w 1917 i początkowo był używany jako tender dla trałowców już pod zmienioną nazwą „Oswald”[1]. Od 19 września do 8 listopada „Oswald” brał udział w operacji Albion w roli transportowca[1].
Pomiędzy lutym a lipcem 1918 „Oswald” został przystosowany do roli tendra wodnosamolotów w gdańskiej stoczni Danzig Kaiseliche Werft, do służby wszedł 17 lipca jako SMH „Oswald” (Seiner Majestät Hilfsschiff, SMH, Okręt Pomocniczy Jego Cesarskiej Mości)[1]. Okręt był wyposażony w samoloty Flugzeugbau Friedrichshafen, głównie Friedrichshafen FF.33[2].
Pomiędzy 21 lipca a końcem października okręt stacjonował w Sundzie i w południowym Kattegacie, gdzie jego samoloty służyły głównie do eskortowania powracających do bazy okrętów podwodnych[1]. Przy przebudowanie „Oswalda” użyto wszystkich doświadczeń zdobytych przy wcześniejszych operacjach tego typu („Glyndwr”, „Santa Elena”) i „Oswald” był najlepiej wyposażonym i przystosowanym tendrem w służbie Kaiserliche Marine, ale podobnie jak wszystkie tendry przebudowane ze statków handlowych był zbyt powolny, aby mógł służyć z głównymi siłami Floty[1].
Po zakończeniu wojny okręt został przekazany 18 grudnia 1919 do Wielkiej Brytanii, a w 1924 został sprzedany japońskim liniom żeglugowym Dairen Kisen, gdzie służył jako „Eian Maru”[1]. „Eian Maru” został zatopiony przez amerykańskie samoloty 25 lipca 1945[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- R.D. Layman: Before the Aircraft Carrier: The Development of Aviation Vessels, 1849-1922. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1989. ISBN 978-0-87021-210-9.
- Robert Cressman: The Official Chronology of the U.S. Navy in World War II. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2000. ISBN 978-1-55750-149-3.
- Vincent P. O'Hara, W. David Dickson, Richard Worth: To Crown the Waves : The Great Navies of the First World War. ISBN 1-61251-269-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Details of the ship. Plimsoll Ship Data. [dostęp 2013-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).