W 1927 Carr ustanowił rekordy świata w skoku o tyczce w hali – kolejno 4,14 m, 4,19 m i 4,29 m – oraz na otwartym stadionie 4,27 m[2]. W 1928 utracił rekord świata na otwartym stadionie na rzecz mistrza olimpijskiego z igrzysk w 1924 w Paryżu, Lee Barnesa, jednak podczas igrzysk olimpijskich w 1928 w Amsterdamie Carr zwyciężył z rekordem olimpijskim 4,20 m, zaś Barnes po dogrywce zajął 5. miejsce[1].
Carr był akademickim mistrzem Stanów Zjednoczonych (IC4A) w skoku o tyczce w latach 1926-1928, a także mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w hali w 1927 i 1928 oraz dwukrotnie mistrzem IC4A w hali.
Ukończył studia na Uniwersytecie Yale. Pracował w przemyśle drzewnym. Był prezesem spółki Sterling Lumber Company.
W latach 1906–1979 zawody były rozgrywane pod auspicjami Amateur Athletic Union. Od 1980 do 1992 organizował je Athletics Congress. Następnie ich organizacją zajął się Związek Lekkoatletyki USA. Mistrzostwa miały charakter otwarty, co oznacza, że mogli w nich występować zawodnicy z innych krajów.